Geri Dönüş (J.H.) (Tamamlandı)

2. Bölüm

Oy verin lütfen 🙏

Vote(⭐)

…3 Yıl sonra…

HOSEOK

Kızımın 5. yaşını kutluyorduk yanında sadece babaannesi ve büyük babası vardı.. Tabi ortam kalabalık olsun diye çağırdığım bir kaç arkadaşımın yanında avukatımıda saymazsak…Önüne koyulmuş yoğun çikolatalı pastanın hemen arkasında, iştahı kabarmış olsada iki elini önünde birleştirip, dilek tutmasını bekleyen herkesin isteğini yerine getiriyordu. Önce gözlerini bana dikmişti. Ellerim cebimde gözlerimin önünde büyüyen kızıma bakmıştım bende. Daha sonra gözlerini kapatıp, dileğini tutup mumları üflemişti herkes alkışlarken ben kızıma bakan gözlerimden düşen iki damla yaşı siliyordum. Büyümüştü. Kendi kendime konuşmayı ihmal etmeyerek sanki beni
duyacakmış gibi hayali eşim Yunla konuşmuştum

"Bizi görüyormusun Yun. ! Kızının nasıl büyüdüğünüde  görüyor musun…!?"

HEE-YUN

Hoseok: Bizi görüyormusun Yun. ! Kızının nasıl büyüdüğünü görüyor musun!?

Yavaşça önümdeki aynaya dokunup 3 yıldır sadece gördüğüm ama dokunamadığım adama bakıp, onu dinliyordum..
Gozlerimden akan yaşları umursamadan bakıyordum kızım baya büyümüştü.Her gün görsem de onları bu fark edilmeyecek gibi değildi..

Hoo-min:Yine mi aynanın başındasın abla…!

Hoomin'in gelmesi ile beyaz ve aşağı doğru açılan eteklerimden tutup, yüzümü ona doğru dönüp, konuşmuştum…

Hee-yun:Evet…Bugün kızımın doğum günü…Hem onları göre bildiğim tek yer burası…

Hoo-min: Arada yanlarına gittiğini saymıyorsun anlaşılan…

Hee-yun: Ne fark eder ki aynı şey… Konsey üyelerinden bir sonuç cıktı mı?

Hoo-min önünde olan olanca güzellikteki çiçekleri umursamadan bana doğru yürüyüp, eteklerimi tutan ellerimden tutup beni taştan yapılmış bir tahta oturtmuştu… Gözlerimin içine bakıp, ellerimi sıkıp
samimi bir şekilde konuşmuştu…

Hoomin:Biliyorum abla… Orayı ne pahasına olursa olsun.. Tekrar aynı acıları yaşayacağını bile bile buraya tercih
ediyorsun… Ama sanmıyorum abla. Konseydekilerin senin bu isteğini yerine getireceklerini sanmıyorum…

Gözlerimin dolmasını umursamadan kardeşimin ellerini bırakıp düz oturup, önümdeki aynada doğum günü kutlayan dünyadaki aileme bakmıştım bir kızım ve eşimden oluşan dünyama…Tekrar orada
olmayı çok istiyordum…

Hee-yun: Orada onların yanında olmayı çok istiyorum…

Hoomin, Başını iki yana sallayıp, karşıdan gelen konsey üyelerinin başlarından birine, bakarak dudaklarını bir birine batırıp konuşmasını sürdürmüştü…
Hoomin:Oraya gitmenin şartları çok ağır olur abla…Oyle değil mi Samandra…?

Karışındaki alımlı benden çok daha gösterişli giyinen kadına bakarak konuşmuştu ve yavaşça eğilip elinin iç tarafına ufak bir buse kondurup, kendini ondan geri çekmişti… Onların dilinde bu "sana saygı duyuyorum" anlamına geliyordu… Saygı duyuyordu ama samimi
bir şekilde konuşmayı da ihmal etmiyordu kardeşimle…3 yıldır bu böyleydi…Samandra konsey başlarının en iyi niyetli olanıydı bana çok fazla iyiliği olmasına rağmen bana buraları sevdirememişti…Buradan defalarca dünyaya gitmemi sağlayan, aynadan her defasında kızımı kocamı izlemem…Hepsi onun sayesindeydi… Başımı kaldırıp
karşımda güzelliğiyle parıldayan kadının yüzüne bakmıştım…Bir cevap bekler gibi bakmıştım gözlerine…