Geri Dönüş (J.H.) (Tamamlandı)

17. Bölüm

Merhabalar okumadan önce oy kullanın çünkü sınır var 🤗🤗

⭐⭐⭐⭐
Zamanım olursa bugün bir bölüm daha atıcam 🍁🍁

JHOPE

Oyun oynayan kızıma bakıp, gözlerimi kısa süreli kızımın üstünde oyalayıp daha sonra önümdeki kahvenin üstünde tüten dumanına bakmıştım..Benim için zor bir süreçti kızımın hastalığı.. Ne yapmalıydım nasıl davranmalıydım bilmiyordum.. Yu-jin, o okadar hassas bir kız değildi..Oyleki hasta oldugunu bilmesine rağmen evlilik diye tutturan biriydi..Bende kızımın onu sevmesi ve ikinci kez Yu-jini yarı yolda bırakmamak adına uğraşlar veriyordum..Nasıl yapsam da sağlam bir zemin almıyordu hayatım..Kızıma karşı bazen serttim bu onu üzsede birşeyleri yoluna sokar sanıyordum ama oldukça yanıldıgımı fark etmiştim..Hiç birşey yolunda değildi..Elimi inatla dakikalardır içmediğim kahve fincanının etrafında gezdiriyordum dalmış hayatımdaki tüm olumsuzlukları düşünüyordum..Bir an onun sesini duyunca işte hayatımdaki en büyük şans diye geçirmiştim 4 yıl öncede sanki şimdi de öyleydi..

Yun:Eee doktor tam olarak ne dedi anlatmadınız..

Gözlerimi kaldırıp saatlerdir bana bakan bunu gözlerine bakınca gözlerini kaçıran Hee-Yun'dan anlamıştım istemsiz dalıp gitmiştim kaçırıp aşağı bakan, göz bebeklerini görmemi engelleyen göz kapaklarına.. Cevap almak için tekrar bana bakınca bu defa istemsiz gözlerini kaçıran taraf bendim..

Hoseok:Bizi biraz zorlu bir süreç bekliyor..Yani bu hastalığın kendini yenilememesi için büyük uğraşlar vermeliyiz..

Sanki ağzımdan çıkacak her söz onun için çok önemliymiş gibi bakıyordu..Gözleri, konuşması, tavırları herşeyiyle sanki karşımda Yun oturuyordu..Tek fark dış görünüşüydü..

Yun:Nasıl yani..! Hastalığı ilerlememiş doğru mu anlıyorum..?

Gözlerime heycanla bakan kızımın bakıcısı konumunda ki Hee-Yuna gülümseyip başımı aşağı yukarı sallamıştım..

Hafif gülümsemem tekrar konuşmasıyla sönmüştü..

Hee-Yun:Ama tekrar artmayada başlayabilir..?

Yüzumdeki sevinç benimle beraber azalmış bir kadın vardı karşımda..

Hoseok:Evet.. Kendini yenilemesi daha büyük bir ihtimal..Ama morali, psikolojisi, yaşadıkları önemli tabi..

Tam susacakken ben, aklıma doktorun söylediği bir kaç uyarı gelmiş ve tekrar konuşmuştum..

Hoseok:Haa bide belki seninde bir önerin olur..Şimdi Seo-yeon'un artık sıkı bir şekilde maske takması lazım, bide saçları onları çok seviyor ama sanırım kisaltmalıyız.. Olabildiğince..

İstemsiz yüzüm düşmüştü.. Anladığım kadarıyla onunda öyle..Cumleme devam edip zorda olsa bitirmiştim...

Hoseok: Olabildiğince onu incitmeden nasıl yapabiliriz..?Bir fikrin var mı?

Kahvemden gözlerimi çekip onun kahvelerine bakmıştım..Gözlerine bakarken dolduklarını görmüş hatta bir yaşının yanağına düştüğüne şahit olmuştum..Biran içimi endişe kaplasada konuştuğumuz konunun çok güldüren bir tarafı olmadığı gelmişti aklıma..
Bana bakıp yanağına düşen yaşı silmiş ve konuşmuştu..

Yun:Bunun için bir kaç fikrim var bu fikirleri Yeonla yüz yüze uygulamak daha etkili olacaktır ama emin olun ki elimden gelenin en iyisini yapacağım Hoseok bey..

Hoseok bey..! Yun'un ağzından duyacağım en son sözdü..Ama bakıcı Yun yani Hee-Yun için en normal hitap şekliydi.. İstemsiz karşımdaki kadının dudaklarına bakarak düşünmüştüm..

FLASHBACK

JHOPE

Yun: Hoseok..!

Bir an dudaklarına kondurdugum öpücükle şaşırmış ve bana bakmıştı..

Yun:Neden boyle birşey yaptın şimdi..!Biri görecek..

Hoseok:Bana adımla seslenmenizden hoşlanmıyorum küçük hanım..

Yun:Tamam ama Hoseok burası ye...

Tekrar kısa süreli dudağını öpünce kaşlarını çatıp bakmıştı bana..

Yun:Demekki beni ne zaman öpmeni istesem sana Hose..

Tekrar öpmüştüm..Bundan hoşlanıyordu sözünü bitirmeden geri çekilip ben konuşmuştum..

Hoseok:Ama hayatım sen yinede her zaman ki gibi bana umudum de...

FLASHBACK END

Bizim Yunla tanışma hikayemiz tamamen sans üzerineydı.. Yağmurlu bir gündü.. Yun defalarca iş görüşmesinin bir olumsuz örneğini daha yaşamış ve deli gibi ağlayarak fark etmeden benimle aynı taksiye binmişti..Bir şekilde anlaşıp taksi önce onu evine bırakmıştı sonrada beni..O eve bırakma  süresi içerisinde kısa sohbetimiz olunca elindeki cvye bakıp benimle çalışması için onu ikna etmiştim.. Böylelikle ona göre ben onun bitmiş olan ve tekrar yeşeren umuduydum..Belkide o yüzden bende  karşımdaki kadına bakınca yok olan umudumu yesertmek için onu Yun olarak görmek istiyordum..Belkide bende yok olan, kurumuş umudumu Yu-jinle değilde daha çok Yun'a benzeyen biriyle tekrardan alevlendirmek istiyorumdur..

Gözlerimi kapatıp kısa bir düşünüp, olduğum durumun çıkmazlıgıyla az önce ki düşüncelerimden utanmıştım..Yu-jin asla bunu hak eden  bir kızdı değildi..Yun karım olan Yun yine öyle...

***

Saatlerdir Seo-yeon, çarpışan arabalarla oyun oynuyordu bense Bakışımı karşımda bakıcı konumundaki Hee-Yun'dan çekip kızıma bakmıştım.O çok masumdu tıpkı annesi gibi...Bugün bana "anne iyi mi? diye sorarken onun gözündeki konumumu düşünmüştüm..Babası olarak herkesi annesi yerine koyan bir ben vardım bu ona karşı yaptığım büyük bir haksızlıktı.. Üstelik onu o hasta haliyle daha çok üzen de bendim..Bir anda tüm düşüncelerimi bölen bana seslenen kızımdı..

SY:Baba buraya gel sende benimle oyna lütfen..

Onun çağrıları üzerine oyunun ikinci turu bende, Yunda oyuna dahil olmuştuk..

Yunla Seo-yeon aynı arabaya binip sürekli bana vurmak için çabalıyorlardi,  bense hep kaçan taraftım çünkü oyundan bile olsa onlara vurmak asla içimden gelmiyordu gelmezdi de..

***

Eve girmemize rağmen tüm gün ki neşemiz yerindeydi...Hala yüzümüzdeki gulmeler kulaklarda kahkahaların duyulmasına sebep olurken gördüğüm yüzle gülümsemem hafifte olsa solmuştu istemsiz, bir karşımda olan kişiye birde yanımdaki varlığını hiç unutmadığım kızıma ve bakıcısı Yun'a bakmıştım..Onlarda sanki çok büyük bir hata yapmış gibi birden susmuşlardı.. Onların susmasıyla elimdeki arabanın anahtarlarını girişin hemen sonundaki komidinin üstüne bırakıp görünen kişiye doğru daha çok yaklaşmıştım.. Bende sanki hata yapmış gibi gerilmiştim..

⭐⭐Oy sınırı: 15  ⭐⭐

⭐Sınır dolunca yeni bölüm atacağım⭐