Geri Dönüş (J.H.) (Tamamlandı)

1. Bölüm

⭐Oy kullanmayı unutmayın lütfen 🙏⭐

Gözlerimi açtığımda Beni kurtarmaya çalışan görevliler ve göz yaşlarıyla çırpınan Hoseokla karşılaşmıştım…Benden bir kaç metre uzaktaydı kollarına tutunan iki bedenden aradığım kadarıyla yanıma gelmek istiyordu ama bırakmıyorlardı onu.. Uzaktanda olsa onu izlemiştim..

Ağlıyordu deli gibi ağlayıp, beni kurtarmaları için onlara yalvarıyordu…

Yanımdaki görevli elinden geleni yapsa da sırtıma saplanan demirle kurtarilmam mümkün değildi…Gözlerimi bir kere  kapatıp, tekrar açmıştım sesimin çıka bildiği kadarıyla yanımdaki gorevliyle
konuşmuştum…

Hee-yun:Kızım…! O nasıl..?iyi mi?

Görevli gözlerini bana dikip konuşmuştu..

Görevli:Yorma kendini…Kızın iyi üstüne kapandığın için ömrü boyunca sana minnettar olmalı..

Gülmüstüm oda gülmüstü…Tekrar zor çıkan sesimle konuşup birşey istemiştim…

Hee-yun:Sanki kurtulmam zor gibi…Şu ilerde gördüğün ağlayan adam benim herşeyim…Kocam…Onu çağırabilir
misin…? Son kez gözlerine yakından bakmak istiyorum…

Görevli başını aşağı yukarı sallayıp, Hoseokun yanına gidip birşeyler söylemişti..
Hoseok inat etmiş görevliyide peşinden sürükleyip yanında kurmuştu son bir kaç cümlesini…

Hoseok:Elinizden geleni yapın lütfen kurtarın karımı…Yun!!

Bana bakınca sanki tüm acılarım diniyormus gibiydi…Gözlerim
ona dikip bakmıştım…

Hee-yun:Sanki sona yaklaştık gibi hımm? Ne dersin…!

Hoseok:Hayır… hayır, Asla bak şimdi kurtulacaksın.!

Hee-yun:Sen iyi misin bir yerinde birşey yok değil mi?

Her seferinde yanağına kadar inen yaşı hızlı ve ofkeyle silip benimle konuşuyordu Hoseok…

Hoseok:Keşke iyi olmayan ben olsaydım…Keşke senin yerinde ben olsaydım!

Dişarda olan elimi yanan canımı umursamadan yanağına yaklaştırıp, oksamıştım…Başımı iki yana sallayıp hafif
tebessüm etmiştim.

Hee-yun:Kızımız… Ona iyi bak…Benim yokluğunda sana çok ihti…

Hoseok:Hayır…Hayır anlıyor musun onu tek başıma büyütmeyecegim…Senin gitmene izin vermiyorum…Beni bırakamazsın.

Hoseok'un konuşması görevlinin seslenmesi ile yarım kalmıştı…
"Hoseok bey…! Araba benzin akıtıyor hemen burdan uzaklaşmalıyız…"

Başını iki yana sallayıp, kolundan tutan görevliyi itip, hem konuşup hem yanima daha çok yakalasıp elimi tutup
konuşmuştu…

Hoseok: Asla asla onu bırakmam.. Lütfen..! Lütfen onu kurtarmam için bana yardım edin … Onu bırakamam.! Hadi Yun dayan lütfen…

Konuşma sırası bendeydi..

Hee-yun:Gitmelisin…Lütfen git Hoseok…Hadi…Kızımız onun sana ihtiyacı var lütfen git…

Tuttuğu elimle onu itebildigim kadar itip gitmesi için ısrar ediyordum…Her ne kadar gitmek istemesede görevliler birlik
olup onu uzaklaştırmıstı…Hem zorla götürülüyor hemde avazı çıktığı kadar bağırıyordu…

Hoseok:Yun…! Yun…! Beni bırakma ne olur…! Bizi bırakma lütfen…Ne olur ben sensiz yaşayamam…Lütfen gitme…! Seri
seviyorum Yun…Ben sensiz yapamam…

O zorla götürülürken şunu düşünmüştüm…Öleceğim kesindi…Ama biz bu kazadan önce ayrılma kararı almıştık…Ve kocamın aslında suan beni çok sevdiğini anlamıştım…Geç
olmuştu ama…Onun için katlanmakta zorlandığım yemekler, arkadaşları…Ve her defasında kavgalarda sessiz kalıyor
olması…Herşey bana verdiği değerin birer kanıtıydı. İlk tanışma anımız ve güzel zamanlarımiz hepsi aklımdan bir bir
geçiyordu…Taa ki yanıma gelen beyaz giyinen birini görene kadar…Biraz dikkatli bakınca yıllar önce 17 yaşında yine bir
trafik kazasında kaybettiğim öz kardeşim olduğunu fark etmiştim…

Hee-yun:Hoo-min…!

Hoo-men:Seni almaya geldim abla…

Ağlıyordu…Gözlerindeki yaşların sebebini sorgulamaya gerek bile yoktu… Başımı hafif aşağı yukarı sallamıştım…Ben onay
verince elimi tutup beni kaldırmıştı…Ben kalkmıştım ama bedenim hala yerdeydi. O an anlamıştım yükselen ruhumdu…Son kez bakmıştım ardıma ağlayan kocam,
ardımda bıraktığım, sayısızkez yolculuk yaptığımz arabamızın alev alması ile dahada şiddetli ağlamaya
başlamıştı…Onu özleyecektim hemde çok özleyecektim…Onu ve kızımı..

.***
HOSEOK

Cenaze işlemlerini bitirip babaannesine bıraktığım 2 yaşındaki kızımı almak için yola çıkmıştım…Uzun bir süre araba kullanabileceğimi sanmıyordum…Kendi kendime bunu yasaklamıştım…Her arabaya bindiğimde bir film şeridi gibi
geçiyordu tüm yaşadığım şeyler…Benim yüzümdendi…Yun'un ölmesinin tek sorumlusu bendim…Camdan dışarıyı izleyen gözlerimden yaşlar bir bir düşüyordu daha fazla dayanamayıp, kendimi bırakmıştım elimi yüzüme kapatıp
ağlamaya başlamıştım…Benim ağladığımı gören şoförüm hemen arkasına bakmıştı benim için endişelendigi her halinden belli oluyordu…Hemen sağa çekip konusmustu…

"Efendim iyi misiniz…!?"

Değildim…Hayat arkadaşını kaybeden biri nasıl olurda iyi olabilirdi ki…Istemsiz başımı aşağı yukarı sallayıp konuşmustum…

Hoseok: lyiyim…lyiyim ama yarımım…Hayat arkadaşım, çocuğumun annesi benim yüzümden öldü…O gün arabayı
biraz daha yavaş sürseydim…böyle olmazdı… Belkide ölen ben olurdum. Ama böyle olmazdı..!

Biz o kazadan önce ayrılma kararı almıştık çünkü, eğer kaza olmasaydı ve ayrılsaydık ölen ben olurdum..Ama önemli değildi o yaşasaydı yeterdi..

Tekrar derin bir nefes alıp konuşmama devam etmiştim..

Hoseok:Onu çok özlüyorum…Hemde çok…Pişmanım… Onu kırdığım, onu incittigim her an için pişmanım…Zamanı,
bedeli her ne olursa olsun geri almayı çok isterdim…Çok… Tekrar başımı cama çevirip, göz yaşlarımın akmasına izin verip, şoförümunde çaresiz yoluna devam etmesini sağlamıştım…Her bir yaşım siyah ceketim ve siyah gomlegime damlıyordu..

Yas günümdu bugün benim…Hiç
bitmeyecek yas günüm… Gözlerim yoldan bir bir geçen ağaçlar ve sokak
lambalarında geziniyordu… Bir anlık gördüğüm siluetle hemen şoförüme dönüp, omuzumu parmak ucumla dürtüp,
durmasi için emir vermiştim…

Hoseok:Durdur …! Durdur arabayı…!

Araba durur durmaz hemen aşağı inip etrafa bakınmıştım…Kimse yoktu…Onun yüzünü gerçekmiş gibi görmek…! Çok özlemiştim bunu daha iyi açıklayan kavram
olamazdı…Bir elimi belime atıp diğerini de saçlarımda dolandırıp bulunduğum yerde, havayı solumustum…Her soluduğum hava icimde bulunan özlem kadar yakıyordu
yüreğimi…Az önce gördüğüm resmin gerçek olması için herşeyimi vermeye razıydım…Ama gerçek olması imkansızdı…Çünkü o, Yun ölmüştü…

…Devam edecek…

Evvet artık fotoğraf şeklinde değil yazılar boyle daha iyi oldu..Bir kere daha okumuş oldum.. cidden..Ağladım yaa Hıh duygusaldı..

VOTE (⭐)