𝐀𝐥𝐥 𝐎𝐟 𝐌𝐞 ☘︎ 𝒋𝒋𝒌

7.'' Gözyaşın kalbimdeki alevi söndürdü ''

Genç kız o anın korkusuyla gence sarıldı. Karanlık gökyüzünü aydınlatan, deponun penceresindeki
ayın ışığı yansıyordu yüzlerine, birbirlerine bu kadar yakın olmaları onların ölümüne sebep olsada, kalpleri birbirlerine kenetliyken, bedenleri bıraksada fayda etmemişti bu durumu...

☘︎

Kapıyı açan kişilere baktık. Üyelerdi, bir an ikimizde jae sanmıştık. Kalktığımızda, jungkook üyelere sarıldı. Onlar onun ikinci ailesiydi. Onları sevmesi benden uzak durmasını anlatıyordu ama o bunu yapamıyordu. Kolumu birinin çekmesi ile deponun arkasına götürüldüm.

" bu bir uyarı güzelim "

Elini ağzıma götürmüş, bağırmama engel olmuştu. Diğer eli ise yanağımı okşuyordu. Kafamı çeksemde, pis elleri bedenime değiyordu.

" ama bu küçük bir uyarıydı ona güzel sürprizlerim olucak yürüdüğü yol bile onu bekleyen dikenlerle dolu olucak ve sen sandra benim olmadan ölmeyeceksin "

Fısıldayarak söylediği iğneleyici tehditleri, yanaklarımdan düşen yaşlara sebep oldu. Yok olduğunda, duvara yaslı bedenim, yere çöktü. Önümde duran imkansızlık tablosu, benim 0, hayatın 10 fark önde olduğunu anlatıyordu. İçimdeki tek yaşam belirtisi nabzımken, onun bile kaldıramadığını anlıyordum bu olanları.

Yerden kalktım. Gözyaşlarımı çantamdan aldığım, peçete yardımıyla sildim. Jungkook beni beklerken, herkesin depoda olduğunu gördüm.

" bizi ayıramaz çünkü "

elimi kalbine, elini kalbime, koydu. Gözlerini, gözlerime hapsettiğinde,

" biz birbirimizin kurtarıcısıyız "

iki elini yüzüme koyduğunda, geri çekilmiştim. Az önce jae dokunmuştu. Onun yaptıkları, bende iz olarak kalacaktı.

" sen kurtarabilsende bende o güç yok seni kurtaracak gücüm yok "

içeri girdim. İçeriyi hazırlamışlardı. Gözlerim üyeleri bulduğunda, yanlarına gittim.

Taehyung
" jungkook'ta bir gariplik var sandra "

Jimin
" ne olduğunu biliyor musun? "

yutkundum, bilmemeleri en iyisiydi. Kafamı olumsuz anlamda salladığımda, kameramı alıp, çekime başladık.

☘︎

3 saatin ardından, şirkete geçtik. Üyelerin fotoğraflarını düzenledim ekiple, bütün yapmam gerekenleri yaptım. Bu süre zarfında konuşmadık. Ne Jae'le ne de Jungkook'la. Hava karardığı için kapşonumu ve maskemi taktım. Asansöre bindiğimde, tek başıma kalmıştım.

O bizi ne kadar ayırmaya çalışsa da birbirimize yenik düşüyorduk.

Asansörden indiğim gibi kalabalık yerlerden yürümeye başladım. Jae'nin bana bir şey yapabilme korkusuyla, adımlarımı hızlandırdım.

Yazar'ın Ağzından

Genç arabasını bırakıp, kızı takip etti. Onu yanlız eve göndermek hiç istemiyordu. Kızın etrafa bakması bile onu üzüyordu. Ne ara bu hale geldiklerini düşünüyordu. Kızı evine kadar takip edince, içeri girdiğini görünce rahatladı. Arkasına dönüp, yurda doğru yürümeye başladı.

Kendi de aynısını yaptı. Kalabalıkta yürümeye başladı. Etraftakiler evlerine gittiğinde, mekanlar kapanmış, karşısından 2 tane kapşonlu, maskeli tipler geliyordu. Onları takmadan yürüyordu ki dalgınlığından adamın koluna çarpmıştı. Adamın üstüne yürümesi ile bir şey yapamamıştı. Çünkü yapmak istemiyordu. Biliyordu, ikisinide pert edebilirdi ama bunu yapmayacaktı...