de wolk uit de zevende hemel 1.0

~ 5 ~

Hoofdstuk 5

____________________

...Mijn school leren kennen...

---

Het Torenvalklyceum – of kortweg "Het TC", want zo mag ik het als officiële leerlinge noemen – is eigenlijk best wel oké. Ik heb mijn eerste week tenminste overleefd, zónder een mental breakdown of agressieve buien te hebben gehad. Ik begin langzaamaan te wennen aan mijn nieuwe school, mijn nieuwe thuis en mijn... ja, mijn nieuwe vriendinnen. Ik denk dat ik ze nu zo mag noemen. Nee, mijn éérste vriendinnen. Mijn eerste echte vriendinnen. Ja. Ella en Leya zijn namelijk de eerste meiden die echt aardig tegen me zijn en het leuk vinden dat ik bij hen kom zitten in de pauzes. We zijn niet direct elkaars besties, maar het begrip "gewoon vriendinnen" is voor mij al heel wat.

Elke pauze komen we samen en dan leggen ze me in een kwartier allerlei dingen uit over de school. En dan niet hoe de ramen in het gebouw gezet zijn of op welke leeftijd de docenten hier kwamen werken. Ze vertellen me geruchten over vage leraren, verhalen over verschillende meiden uit ons leerjaar, gewoontes van sommige leerlingen die door de gangen lopen, wie met wie getongd heeft, nog meer sexy (en... schunnige) details over de Bad Boys, enzovoort. Ik ben er al achter gekomen dat de helft van de meiden – en tja, dan vooral de jaloersmakend mooie – geflikflooid heeft met minstens één iemand van de Bad Boys, dat meerdere leraren tragische of hilarische jeugdverhalen op zak hebben, dat sommige meiden verschrikkelijk nep van aard zijn en dat er hier een paar nerds zijn die eens in de zoveel tijd te weinig eten meenemen voor de pauze en dan maar aan hun neus beginnen. Ik gruwelde toen Ella me dat laatste grijnzend toefluisterde. Gadverdamme.

De lessen die ik volg, beginnen – nu de eerste schoolweek van het jaar achter de rug is – pas écht met hun lesstof... Wiskunde was één hele les lang acceptabel, maar wordt nu alsmaar ingewikkelder. Hetzelfde geldt voor aardrijkskunde en Duits. Mijn lading huiswerk groeit met de dag, al geeft dat me wel wat te doen na schooltijd. Ik weet niet zo goed wat ik anders moet doen. Wandelen, dansen, sporten, lezen of schilderen doe ik al genoeg, en met Ella en Leya afspreken heb ik tot op heden nog niet gedaan. Ik weet niet of ze daar zin in hebben... misschien vinden ze tijd doorbrengen met mij enkel leuk in de pauzes en tijdens wiskunde (en tijdens Frans, dat blijken we ook alle drie te hebben), ik heb het ze nooit gevraagd. Misschien vinden ze de spullen die ik heb wel raar of mijn huis of Petite of mijn zus (al kan ik dat wel begrijpen) of... misschien ook niet. Boeien. Ik zie wel wat de toekomst me brengt. Op dit moment ben ik in ieder geval tevreden met hoe mijn leven zich voortbeweegt. Het eenzame gevoel van mijn eerste schooldag is verdwenen en dat is het voornaamste.

Nu loop ik wederom door de schoolgangen. Op maandag, de eerste dag van mijn tweede week. Mét Ella en Leya aan mijn zijde, want Frans is uitgevallen, wat ons een vrij uurtje geeft om te spenderen in de aula. De hoeveelheid trappen die we moeten aflopen, gunt ons de mogelijkheid om te kletsen over allerlei vreemde, gekke of juist alledaagse dingen.

'Ik vind het echt gezellig in de pauzes nu, Anna, zo met jou erbij,' zegt Leya, wat mijn onzekerheden ietsjes doet verdrukken.

'Ja?'

'Ja. Het is leuk om met je te kletsen. En school is minder saai.'

Ella buigt zich naar voren om Leya aan te kunnen kijken. 'Was het met alleen mij niet leuk dan?'

'Dát zeg ik niet. Met Anna is het gewoon ook gezellig. En met jou ook. Love you.'

'Love you too.' Ella grinnikt en kijkt weer voor zich. 'We moeten een keer gaan eten bij Leya thuis. Een keer op een avond in het weekend, of zo.'