de wolk uit de zevende hemel 1.0

~ 4 ~

Hoofdstuk 4

____________________

...Die doen meiden...

---

Nonchalante blikken, speelse grijnzen, messcherpe kaaklijnen en kinnen iets in de lucht gestoken.

Overal zijn meisjes aan het fluisteren, zenuwachtig aan het giebelen of de jongens als een volslagen idioot aan het aangapen. En de vijf jongens doen alsof dat voor hen de normaalste zaak van de wereld is.

De andere jongens in de aula grijnzen naar de nieuwkomers of draaien zich nukkig weer om op hun stoel. Langzaam komt het geroesemoes weer op, terwijl de jongens kalmpjes door de enorme aula slenteren.

'Dát, Anna,' begint Ella, en ze wijst naar de jongens, 'dat zijn de Bad Boys van de school. Met hoofdletter B.'

'Worden ze "Bad Boys" genoemd?' vraag ik op een sceptische toon. 'Wat een clichénaam.'

Ze haalt haar schouders op. 'Tja, het is wel de waarheid. Het zijn echte bad boys.'

'Ze zijn vast allemaal bezet, niet? Ik bedoel, met dat uiterlijk,' mompel ik.

Ella laat een luide lach horen, die een redelijk aantal meter verderop nog te horen is. 'Oh, die daten geen meiden – die jongens dóén meiden!'

Oh ja. Natuurlijk. De definitie van een bad boy is dat ze geen relatie aangaan – ze hebben enkel onenightstands met allerlei meiden, die stuk voor stuk hopen dat het meer zal worden dan één nacht.

'Ik zal ze even voor je introduceren.' Leya schuift wat naar voren. 'Die jongen daar met die blonde plukken en scheve grijns heet Levi.' Ze wijst naar een jongen met goudblonde plukken die sexy voor zijn ogen hangen. Hij heeft een wit T-shirt aan, waardoor zijn armspieren duidelijk zichtbaar zijn. Die scheve grijns van hem doet meidenharten bezwijken, vermoed ik.

Intussen wandelen de jongens nog steeds tussen de tafels door. De meiden kijken ze nog altijd na, maar de meeste leerlingen praten weer gewoon met elkaar. Of giechelen. En vermoedelijk is dat niet vanwege een grap die ze elkaar vertellen. Om het uiterlijk van die jongens valt ook te giechelen.

'Dan heb je Phoenix – die daar in het zwart.' Leya wijst naar een jongen met zwarte, ruige kleding, pikzwarte haren die ingesmeerd lijken met gel en vervolgens door de war zijn gehaald, waardoor het kapsel er hartstikke warrig uitziet. Hij heeft een zwoele, ietwat dromerige blik in zijn ogen staan waarmee hij de aula rondkijkt. 'Volgens sommige roddels in de school heeft hij wat tattoos op zijn armen zitten,' grinnikt Leya. 'En degene die naast Phoenix loopt, dat is Harley.'

En die jongen heeft langere, krullende haren – wat ik eigenlijk wel wat vind hebben – en draagt een leren jasje en een frons die hem beide zeker goed staan. Daar is hij zich vast wel van bewust, vermoed ik.

'Hij zou zo een motorrijder kunnen zijn,' zeg ik met een lach.

'Is ie ook,' zegt Ella met haar armen over elkaar geslagen.

Ik frons en mijn hersenen ratelen. 'Wat is z'n achternaam?'

'Je raadt het nooit.' Leya's mondhoeken krullen omhoog, alsof ze een lach inhoudt.

'Dat meen je niet. Is het Davidson?'

'Dat klopt. Eén van zijn ouders is Engels en daar heeft hij die achternaam vandaan.'

'Je zal maar Harley Davidson heten...'

'En kijk eens daarbuiten wat er op het plein staat?' Ella wijst door de ramen naar een glanzende motor. 'Precies. Een Harley-Davidson. Van die Bad Boy daar.'