de wolk uit de zevende hemel 1.0

~ 8 ~

Hoofdstuk 8

____________________

...Dat intimideren almaar...

---

Godverdomme. Ik ben volgens mij nog nooit zo kwaad geweest op mensen. Het is gewoon beangstigend.

Ik been het pad naar de voordeur op en duw met een flinke zet de klink naar beneden. Wie denken ze eigenlijk wel niet dat ze zijn? Waarom intimideren ze me zo? En waarom de hel laten ze me niet gewoon met rust? Wat heb ik ze misdaan? Er lopen echt tig andere meiden rond op die stomme school van ons. Verdomme, verdomme, verdomme.

Eerst maar eens naar Sophia, want zij is tenslotte de oorzaak van dit gezeik. 'SOPHIA!' gil ik, en ik stamp de trap op. Ik weet dat ze een uur eerder klaar was met school dan ik – ze moet thuis zijn.

'Wát?!' klinkt het vanuit haar kamer.

Ik heb het fatsoen niet om te kloppen en trap zowat haar deur in. Ik zie haar zich op haar bureaustoel omdraaien. Oké, en... kalm nu. 'Wat heb jij in gódsnaam tegen die stomme Bad Boys gezegd?!' Dat is niet kalm, Anna. Doe eens rustig. Laat hen niet zo veel invloed op je humeur hebben, want dat pleziertje mogen ze niet ontvangen.

'Waar heb je het over?' Sophia lijkt serieus verward.

Ik plof neer op haar bed. 'De jongens kwamen me vandaag opzoeken, vlak voor de eerste pauze. Ze weten ineens van m'n bestaan af. Ze vroegen of ik het zusje was van Sophia uit de zesde en toen probeerden ze me tot hun volgende slachtoffer te maken en ik wilde gewoon weglopen, maar Jax duwde me tegen de kluisjes en toen verleidde hij me doodnormaal verder en toen duwde ik hem weg en – en... ja, toen liep ik weg.' Ik klink echt als een doorgewinterde kleuter, wauw.

Dat ik het superwarm kreeg van Jax, verzwijg ik maar even.

Sophia schiet in de lach en slaat vlug een hand voor haar mond. 'Oh. Hebben ze iets vervelends bij je gedaan?' Haar blik wordt ernstig.

Ik schud mijn hoofd. 'Niet echt. Jax hield me alleen vast tegen mijn wil in en Phoenix... Phoenix gaf me gewoon een kus op mijn wang,' stamel ik.

'Wauw. Je hebt ze wel vlug om je vinger gewonden, zeg.'

'Ja, maar daar gaat het hier niet om. Jij hebt ze over me verteld!'

'Sorry, An. Het kwam gewoon ter sprake en ik dacht niet echt na over mogelijke gevolgen. Het spijt me. Ik wilde niet dat ze je nou gingen intimideren met hun zogenaamde spelletjes.'

Ik knik. 'Goed. Ik... was gewoon nogal geschrokken van hun verschijning. Ze laten nogal een indruk achter, zeg maar. En ze zijn echt vreselijk. Wát een meisjesverslinders, jezusmina.'

'Dat is eigenlijk zowat de hele definitie van "bad boy", dus wat verwacht je?'

Ik slaak een diepe zucht. 'Ik weet het...'

Sophia rolt haar bureaustoel wat naar me toe. 'Hé, maar ik zal uit hun buurt blijven. Dat blijkt nu wel. Eerst papa met zijn advies en nu jij met je ervaring.'

'Dank je.' Ik omhels haar. 'Sukkels.'

'Goed synoniem voor ze.'

'Nu moet je niet tegen hen gaan zeggen dat "je kleine zusje" het niet leuk vindt dat "ze een praatje gingen maken", hè?' Ik kijk haar indringend aan.

'Nee, nee, zal ik niet doen. Komt goed.' Een glimlach breekt door en doet mijn woede wat vervagen.

---