de wolk uit de zevende hemel 1.0

~ 12 ~

Hoofdstuk 12

____________________

...Misschien wel nieuwe vrienden...

---

Ik weet niet wat er gebeurd is, maar ik heb zojuist Petite een aai gegeven en tegen papa en Sophia gezegd dat ik met vrienden ga afspreken en over een paar uur pas weer thuis zal zijn.

En het zijn niet zomaar vrienden. Ik heb afgesproken met Ella en Leya én Austin, Levi, Phoenix en Harley. Ik heb gewoon een afspraak met vier van de vijf Bad Boys. Hoe is dat in hemelsnaam gebeurd?

Maar de jongens doen niet vervelend tegen ons – oké, Jax misschien – anders zouden we dit nooit toestaan. In tegendeel, ze zijn juist best wel aardig. Ze blijven bad boys en daarom zou ik ook nóóit een relatie met een van hen aangaan, maar ze hebben gevoel voor humor en zijn leuk gezelschap. Tegen ons tonen ze tenminste meestal geen uitdagend en klootzakkerig gedrag, en dat allemaal omdat Ella en Leya vroeger bevriend met hen waren. Of misschien zijn ze dat nog steeds.

'Hé!' begroet Leya me op de hoek van de straat, waar we met z'n drieën afgesproken hebben, omdat het park slash bos pal naast mijn huis ligt. De jongens weten daar een mooie plek te liggen, hebben ze ons gezegd.

'Hi. Stond je er al lang?' Ik wandel naar haar toe.

'Nee, hoor. Maar we moeten nog op Ella wachten, dus grote kans dat we nu wel kunnen beginnen met wortelschieten.'

Ik grinnik en kom naast haar staan. 'Daar heb je gelijk in. Weet jij eigenlijk wat we nou precies gaan doen?'

'Niet echt, maar de jongens kennende is het vast iets als een plek verkennen óf gewoon naar de bios of skatepark of weet ik veel wat. Maar aangezien we bij een bos staan, gaan we hoogstwaarschijnlijk een stuk het bos in naar een plek die ze kennen.'

'Nooit gedacht dat die jongens natuurliefhebbers waren?'

Leya schiet in de lach. 'Zijn ze ook niet. Ze vinden het gewoon leuk om naar onbekende plekken te gaan en die te ontdekken. Beetje ravotten, en zo.'

Ik knik begrijpend en mijn gedachten dwalen onbedoeld af naar Jax, die nu al vier dagen lang niet op school is verschenen. De Bad Boys wilden er geen woorden aan vuilmaken en ze ontweken onze vragen nogal, wat mijn nieuwsgierigheid enkel bleef voeden. Al is het inmiddels niet enkel nieuwsgierigheid dat vanbinnen aan me knaagt. Ik ben zowaar een beetje bezorgd om Jax.

---

Als Ella eindelijk opdaagt, vertrekken we het park in, op weg naar de plek die de jongens hebben bestempeld als de verzamelplek.

Ik bewaar nog altijd een tikje angst en achterdocht voor de Bad Boys. Ik blijf bang dat ze me toch gaan treiteren of vreselijk irritant beginnen te doen of constant blijven praten over welke chick ze nou weer te pakken hebben gekregen – wat ik absoluut niet hoef te horen. Ik weet niet of de angst en argwaan terecht zijn, maar ik weet wel dat mijn beweringen over de jongens nogal kloppen.

'Dit geeft me flashbacks,' zegt Ella dan ineens. 'Naar een jaar of anderhalf geleden. Toen deden we dit ook weleens, als veertien-, vijftien-, zestienjarige pubertjes.'

'Zeg, dat jij inmiddels zeventien bent, betekent niet dat wij dat ook zijn,' grinnikt Leya. 'Maar inderdaad, dat waren écht andere tijden.'

'Toen waren de jongens als vijftien-, zestienjarigen ook al bezig met meiden, jezusmina. Die zullen nooit veranderen.' Ella schudt langzaam haar hoofd en staart voor zich uit. Ik denk dat haar woorden wel kloppen. 'Oh, daar zijn ze al.'