de wolk uit de zevende hemel 1.0

~ 18 ~

Hoofdstuk 18

____________________

...En daar komt de drama...

---

De deur van het lokaal gaat eindelijk open en eindelijk mogen we uit dat stinkende hok genaamd aardrijkskunde. Ik slaak een zucht als ik de gang in stap en schrik me rot als ik Harley tegen de muur zie leunen, recht tegenover me. Iets dat het midden houdt tussen een grijns en een glimlach verschijnt op zijn gezicht als hij me ziet. 'Hi,' zegt hij op z'n Engels.

'Wat doe jij nou hier?' Ik slinger mijn tas op mijn rug en kijk hem gefronst aan. 'Heb jij geen les?'

'Laatste tien minuten vielen uit. Ik ben legaal bezig, hoor.' Hij duwt zich af van de muur en komt naast me lopen.

'En daarom dacht je: laat ik Anna ophalen van haar les?'

'Zoiets.' Harley steekt zijn handen in zijn zakken en kijkt voor zich uit. De starende ogen vallen me al niet eens meer op, al doen de jaloerse blikken me toch wel iets, ergens. 'Ik heb wel een reden, hoor, ik kom je niet het hof maken, of zo,' zegt hij dan.

Ik begin te lachen. 'Nee, dat moet je niet proberen.' Dat mag alleen Jax – wat? 'Waarvoor kom je dan?'

'Well, ik wilde weer eens een feest geven – aanstaande zaterdag, om precies te zijn. En ik vroeg me af of jij ook zin had om te komen.'

Mijn wenkbrauwen vliegen automatisch een stukje omhoog. Weer een feestje? De vorige liep nogal in het water, zeg maar. Mijn eerste reactie is een vleug angst, aangezien ik niet zo van alle drukte ben en ik niet echt goeie herinneringen aan Phoenix' feestje heb. En om Jax misschien wel met allerlei andere meiden te zien...

'Er wordt geen drugs gebruikt of dat soort shit en we gaan ook niet skinnydippen of zo, dan weet je dat alvast,' stelt hij me gerust.

We wandelen de eerste trap af en ik ben nog steeds stil. 'Ik wil best komen... maar ik ga alleen als Ella en Leya ook komen, net als de vorige keer. Zonder hen kom ik niet, want het blijft wel een feestje gegeven door een bad boy – ook al zijn we dan bevriend. Snap je?'

Hij grinnikt. 'Ja, ik snap het. Ik bedoel, hoelang zit je hier nou op school? Een kleine vier maanden, of zo? En je hebt natuurlijk al een rampzááálig feestje moeten overleven.' Hij moet nog harder lachen als hij mijn semi-geïrriteerde gezicht ziet. Hij is echt niet snel bang voor de moordende blikken van een jonge vrouw, zeg. Hij is überhaupt niet bepaald snel bang, volgens mij. Vooral niet voor vrouwen... Gadver.

We hebben eindelijk alle treden afgelegd en komen aan op de eerste verdieping, met de kluisjes, conciërges, kantoortjes en de voordeuren van de school. We slaan een gang in en vertrekken naar de aula, want het is gelukkig al weer pauze.

'Dus dat vat ik op als een misschien?'

'Ik overleg het wel met Ella en Leya zo. Misschien heb je je antwoord deze pauze nog.'

'Hm, laten we het hopen.' Nu grijnst hij wel echt en kijkt hij me van opzij aan.

Op dat moment komt Jax uit een andere gang lopen. De rupsen beginnen aan mijn zenuwen te knagen als hij een hand door zijn haren haalt en fronst. Hij kijkt rond, krijgt Harley in het oog en dan mij. Ik bloos als ik in zijn ogen kijk. Oh, god.

Hij begroet ons, maar ik hoor het nauwelijks. Ik weet ook niet wat ik terugmompel. En dan komt hij naast ons lopen, aan Harleys kant godzijdank, en ik krijg zo'n vlaag hitte en tintels over me heen gegooid, alsof hij een sterke aftershave draagt die over me heen walmt, of zo.