de wolk uit de zevende hemel 1.0

~ 31 ~

Hoofdstuk 31

____________________

...Ik moet meer weten...

---

Ik schiet opnieuw in de lach door Ella's vreselijk hysterische berichtjes op Whatsapp. Ze heeft Leya en mij een schermafbeelding van Instagram doorgestuurd en het gesprek gaat intussen al twintig minuten daarover door. Op de afbeelding is een chatgesprek te zien tussen Ella en een of andere vage gast. Ella vermoedt dat het Stijn is, die haar terug wil, of zo. We zijn erachter gekomen dat hij het eigenlijk wel móét zijn. Gelukkig is Ella zo slim om de schijn op te houden en niet toe te geven dat ze hem allang doorheeft.

Ik mis mijn vriendinnen. Het is de een-na-laatste dag van de kerstvakantie en ik heb Ella en Leya al bijna twee weken niet meer gezien. The A-Team is niet meer compleet. Die twee moesten zo nodig op wintersport gaan met hun familie.

Nou ja, ik kan in ieder geval genieten van míjn vakantie; momenteel heb ik me het comfortabel gemaakt op Jax' gigantische bed en zit ik te appen met mijn vriendinnen. Dit vind ik ook wel prima, het feit dat ik overmorgen weer naar school moet even wegduwend.

Het Whatsappgesprek loopt dood en dat komt goed uit, want op dat moment komt Jax de kamer binnengelopen en hij mompelt een begroeting. Alleen híj kan er goed uitzien in een pyjamabroek en een donkergrijs, effen shirt. Hij haalt een hand door zijn haren die nog warriger zijn dan wanneer hij het in de ochtend gedaan heeft. Het staat echt verdomd sexy.

Met zijn voet schuift hij zijn wasmand de gang op, ten teken dat hij zijn kleren nog eens een keer in de was moet gaan doen. 'Hoe laat is het?' vraagt hij dan, en hij slentert naar het bed toe.

Ik app vlug een 'ik zie jullie overmorgen dan wel weer, ily' naar Ella en Leya en kijk dan naar het klokje in de hoek van het scherm. 'Iets over half twaalf.' Ik laat een korte gaap ontsnappen.

'Laat genoeg dus,' grijnst hij als hij me ziet geeuwen.

'Ik denk het.' Eigenlijk ben ik hartstikke moe, dus leg ik mijn telefoon op Jax' nachtkastje en haal ik zuchtend mijn beide handen door mijn losse, ietwat klitterige haren.

Jax loopt op blote voeten naar de levensgrote ramen toe en bevrijdt de zware gordijnen uit hun koorden. Het is heerlijk dat niemand ons kan storen of plagen, aangezien Jax' familie opnieuw de deur uit is. Ik weet niet goed waar zijn ouders zich bevinden, maar het is waarschijnlijk niets bijzonders. Misschien gaan ze hun zoon achterna en bezoeken ze ook wel feestjes.

Het irriteert me een beetje dat ik Jax' ouders nou nog steeds niet ontmoet heb. Ik heb al ruim een maand lang een relatie met hem, maar zijn familie heeft hun gezicht nog nooit getoond. Of Jax wil dat gewoon niet. Hij heeft papa en Sophia (ook al kende hij haar al langer) wel al ontmoet. Papa was oké, maar Sophia plaagde ons echt verschrikkelijk en dat was níét grappig.

Er moet toch een reden zijn voor het feit dat ik zijn ouders nog nooit ontmoet heb? Of is het gewoon puur toeval en moet ik enkel geduld hebben? Hoe doen mensen in tienerrelaties dit?

Ach, Gaby, het veertienjarige zusje van Jax, heb ik echter wel even gezien. Ze was heel aardig en tot mijn verbazing net zo vrijmoedig als haar broer. Maar vervolgens raapte ze haar spullen bijeen en wilde ze naar een feestje bij iemand thuis vertrekken. Het was een beetje vertederend om te zien hoe Jax ervoor zorgde dat zijn zusje veilig was door heel wat vragen op haar af te vuren. Gaby rolde haar ogen naar mij toen Jax het niet zag en had daarna de villa verlaten. Het was fijn om toch íémand van Jax' familie gezien te hebben. Want verder is die privacy fijn, maar het feit dat ik zo weinig over Jax' privéleven weet, knaagt aan me.