de wolk uit de zevende hemel 1.0

~ 57 ~ special

Hoofdstuk 57

Correspondeert met hoofdstuk 2 en hoofdstuk 4 van Anna's POV

____________________

...Blikken kunnen vast geen kwaad...

---

J A X

Volgens mijn stiefvader ben ik niks waard, doe ik niks goed, maak ik altijd de verkeerde keuzes en zal ik nooit iets worden.

Dus waarom zou ik dan in godsnaam nog een minuut langer in dat huis van me blijven als ik ook mijn vijfde schooljaar tegemoet kan gaan als een van de vijf Bad Boys?

En om die twee redenen – om Kayne en mijn reputatie, maar toch vooral om Kayne – trek ik de deuren van dit blok open en stap ik de nagenoeg lege gangen in. Leerlingen die zich op dit tijdstip in de gangen bevinden, zijn echt gestoord, want je zou nog minstens tien minuten in je bed kunnen blijven liggen in plaats van je kluisje voor de verandering eens vanbinnen bekijken, uit pure verveling. Maar goed, ik ben ook gestoord, volgens mij, dus daarom loop ik hier.

'Ha, die Jax,' begroet de conciërge mij met een grinnik in zijn kantoortje. Ik heb al heel wat middagen in dat hokje van 'm gespendeerd, omdat ik de regels van de school had overtreden óf omdat ik weer eens vocht met een of andere leerling. Die gast mocht me eerst niet bepaald en ik hem niet, maar nu staan we op redelijk goede voet met elkaar.

Ik begroet hem terug met een klein lachje – meer krijg ik deze ochtend even niet voor elkaar – en ik loop verder door de schoolgangen. In m'n kluisje dump ik toch niks, dus dan maar meteen doorlopen naar wiskunde.

Verdomd, ik moet muziek luisteren en wel nu. Anders ga ik graaien naar sigaretten of drank zelfs, en dát wil ik vermijden dit schooljaar. Dit jaar moet eens goed beginnen – ik kan het niet riskeren om nógmaals bijna te blijven zitten, zoals vorig jaar wel het geval was. Toen was thuis ook al zo ongelooflijk shit, en dit jaar zal niet anders worden. Verdomd, zeg.

Met een snelle pas loop ik het galmende trappenhuis in en begin ik aan de vele trappen van het gebouw. Wiskunde als eerste uur op de eerste schooldag is niet eens zo heel verschrikkelijk. Ik mag meneer Zinckman wel – ook al hebben we een aantal discussies gevoerd eerdere jaren. Ik heb vaker bij hem terecht gekund en weet inmiddels – als de wijze gozer die ik geworden ben – dat hij het niet slecht bedoeld en het beste met me voor heeft. Kostte een paar ruzies voor ik dat inzag.

De stilte in de gangen zorgt voor rust aan mijn kop, maar ook voor onrust in mijn gedachten. Ik ga nadenken als het stil is, als er niets is om me af te leiden, en dat haat ik. Want het enige onderwerp waar mijn hersenen op het moment over willen denken is mijn stiefvader en onze ruzie van vanochtend. Die gast verdient het niet eens om over nagedacht te worden, de klootzak.

Langzaam kom ik dichter in de buurt van het klaslokaal op de derde verdieping van Het TC. Automatisch moet ik grijnzen als ik aan die domme afkorting van onze school denk. De jongens en ik hadden een aantal versies voor de afkorting bedacht ooit – allemaal schunnig en goor en jongensachtig natuurlijk. Met "Het TL" was niet zo veel leuks te bedenken, namelijk, dus werd het algauw "Het TC". De rest van de school ging de afkorting van ons overnemen, zonder de achtergrondinformatie te weten. Maar ja, dat krijg je met zo'n reputatie als die van ons. Ik kan daar nog dagelijks van genieten, vooral nu het schooljaar weer begonnen is.

Als ik het lokaal binnenloop, zie ik dat het inderdaad nog helemaal leeg is. Ik had niet anders verwacht. Nu krijg ik niet meteen die starende blikken aan m'n kop. Daar is het toch echt nog effe te vroeg voor.