de wolk uit de zevende hemel 1.0

~ 42 ~

Hoofdstuk 42

____________________

...Vriendinnen zijn toch wel erg handig...

---

We vertrokken niet veel later van mijn huis, gingen op weg naar Ella's huis, zodat ze zich kon schoonmaken, omkleden en wat alledaagse spullen kon inpakken, en liepen daarna door naar de straat van Leya, niet zo ver bij Ella vandaan.

Nu staan we voor de bruine voordeur van het rijtjeshuis, die omlijst is met een dunne rozenstruiktak en waar enkele oude bloempotten tegenaan geschoven zijn. Alleen de buitenkant van het gebouw geeft al gemoedelijke, huiselijke sferen af. Als we aanbellen, zie ik door de luxaflex dat er iemand overeind komt van een bankstel en zich naar de voordeur begeeft. Niet veel later klinkt het geklik van een slot dat omgedraaid wordt en dan zwaait de houten deur open en verschijnt Leya in de deuropening.

'Hallo!' begroet ze ons, en ze werpt direct een onderzoekende blik op Ella. 'Zodra we binnen zijn, wil ik te horen krijgen wat er met je aan de hand was, als je dat niet erg vindt.'

Ella gniffelt en we stappen naar binnen, waarna we Leya kort omhelzen.

'Nee, dat vind ik niet erg,' zegt ze dan. 'Als ik je ondergespamd heb met verontrustende berichten, dan hoor je vervolgens wel een verhaal te ontvangen.'

'Ja, daar ben ik het wel mee eens, ja.' Leya wacht glimlachend totdat wij onze jassen aan de kapstok hebben gehangen, die achter de bruine open trap hangt. Verder staat er alleen nog maar alledaagse rommel in de vierkante hal. Een typische rijtjeshuishal.

'Ik ga m'n familie even inlichten dat jullie er zijn, zodat Neva en Diego ons niet zomaar zullen storen. Al weet je dat bij Diego natuurlijk nooit,' mompelt ze erachteraan. Ze loopt ietsjes terug de hal in en roept in de richting van het trapgat dat Ella en ik gearriveerd zijn.

Ik vergeet nog weleens dat Leya een zusje en een broertje heeft, van respectievelijk tien en dertien jaar oud. Ik zie hen dan ook niet zo gek vaak. Neva vindt alles wat haar grote zus doet of heeft interessant, dus ook haar vriendinnen. Het meisje is nog verlegener dan Leya zelf, denk ik. Diego daarentegen zet vaak een behoorlijk grote mond op, maar dat kan ook maar schijn of een masker zijn. Tegen Leya is hij redelijk aardig. Het is leuk om te zien wat voor een hechte band Leya met haar familie heeft.

'Aah, buenos días, señoras.' Leya's vader komt de krakende trap af en glimlacht naar ons. 'Bienvenido, meiden.'

'Buenos días, señor,' grinnikt Ella, die Leya's familie al heel wat jaren langer kent dan ik, maar vooral gewoon níét bang is om dit soort dingen te zeggen.

Leya's vader moet lachen. 'Je accent is zeker verbeterd de laatste jaren, Ella! Weet je dat wel?' – Ella knikt zelfvoldaan – 'Maar goed, we eten pas over heel wat uren, dus jullie zullen nog even moeten wachten en jezelf vermaken.'

'Prima. Ella weet vast wel een gespreksonderwerp. Kom mee.' Leya wil duidelijk heel graag weten wat er met haar vriendin aan de hand is. Of was. Nee, is. Denk ik.

---

Leya krijgt zoals beloofd het hele verhaal te horen op haar mooie slaapkamer, die volhangt met allerlei souvenirtjes, dromenvangers, tekeningen, boeken, schoolwerk, lampjes, kaarsjes, kussens, dekens én een grote, hoge twijfelaar tegen de muur, waar we nu op hebben plaatsgenomen. Af en toe moet ik invallen bij het verhaal, omdat Ella het zichtbaar vervelend en frustrerend vindt om erover te vertellen. Haar opgeknapte humeur draait weer terug en ze wordt opnieuw boos op zichzelf, maar allebei proberen we haar wat op te beuren.