JASPER, The Demon Slayer

KABANATA 32

Jordanna’s P.O.V.

Goodness!  Nakakakiliti.  Pero kailangan kong tiisin dahil baka magtampo na naman ang g’wapong 'to, kung mag-iinarte na naman ako. Kung  bakit ba naman kasi, kailangan pa n’yang halikan ang bawat parte ng katawan ko. Ang lakas pa naman ng kiliti ko sa...kahit saan.

Nagpa-panic pa rin ako.  Nanginginig. Hindi naman kasi nagbago ang nararamdaman kong nerbyos. Lalo pa at first time ko ring maghubad sa harap ng ibang tao. Hindi ko maiwasang takpan parati ang dibdib ko, pati na rin ang tendency ko na pagdikitin nang mahigpit ang magkabilang hita ko. Pero matiyaga namang tinatanggal nang dahan-dahan ni Jasper 'yun.  He's very gentle as he promised.

"I love you, Hun."  Bulong n’ya sa akin, habang ipinupuwesto n’ya ang kanyang sarili sa gitna ng aking mga hita.

Ang sarap sa pakiramdam ng paglapat ng kanyang mainit na katawan sa akin.  Ang mayakap s’ya na walang humahadlang na saplot.  Grabe talaga ang titigas ng muscles ng lalaking ‘to.  Ramdam na ramdam ko ang bawat kurba ng mga ito habang hinahagod ko ng aking magkabilang kamay ang kanyang likuran.

Damn. This man from the outer space, is very, very sexy.  Mabuti na lang at ang kamukha n’ya ay si Superman at hindi si E.T.  Pero pa’no nga kaya kung kamukha n’ya talaga si E.T. Pa’no kung, hindi ito ang totoo n’yang katawan, kundi isang masakara lang? Pa’no kaya kung isa lang pala s’yang android na may nagmamanehong maliit  at creepy looking Alien sa loob n’ya? Ngii. Teka nga…

“Honey?”  Habang busy s’ya sa paghalik sa aking magkabilang leeg, na bumababa na sa aking bandang dibdib.

“Hmmm?” In between his kisses.

“‘Yan ba talaga ang tunay mong anyo?”

Napahinto s’ya, bago n’ya ako tiningala.  Naro’n na kasi s’ya, sa may bandang itaas ng tiyan ko.

“What do you mean?”  Tinataniman pa rin n’ya ng mga halik ang aking tiyan, na medyo bumababa pa ulit ng kaunti. Nakakakiliti, pero tinitiis ko lang.

“I mean, ‘yan ba talaga ang hitsura mo?”  Napapakagat na ako sa paghalik n’ya sa puson ko. “Hindi ka ba nagta-transfrom, o hindi kaya’y may little creature sa loob mo?”

“Little creature?” na sinundan n’ya ng paghalik sa… little creature ko.

Shit!

Napakapit tuloy ako sa magkabilang dulo ng unan ko.  Lalo na nang mas dinalasan n’ya ang paghalik, at pag-oh-my-my na tila ice-cream, sa little creature ko.  Oh my goodness! Nawawala na ako sa sarili ko. Shet, shet, shet!  What the heck is he doing to me?  Lalo akong nataranta. Naturete, nang mas tila ginanahan s’yang gawing appetizer ang aking cauliflower! It can’t explain it, but it was so... good I can help but scream!

Copyright ⓒ 2014, DyslexicParanoia (Angela Atienza), All rights reserved.

“Damn that little creature in your mouth, Jazz! Damn it, Dammiiiiiit!!” Habang halos ipagngudnguran ko na ang mukha n’ya sa aking happy meal! Goodness gracious. This is blowing my mind.  I can’t believe I do have that wild animal in me.

“I love your oyster, Hun.” In between his mouthful activity, “This is the most delicious oyster I ever tasted in my whole life?”