ရင်ခွင်နန်းတော် အပိုင်း(၆)
~~~~~~~~~~~~~
ပြည့်မင်းမြတ်
"ခင်ဗျားနော်..."
သူကမချိုမချဉ်ရုပ်နှင့် လက်ညှိုးကို နှုတ်ခမ်းနားကပ်ပြသည်။
"ကျွန်တော်ကဘယ်လိုလုပ်ပေးရမှာလဲ?"
"ကိုယ့်ကိုတွဲပေးလေ...ဒီမှာပေါက်ချရမှာလား?"
"လာပါဗျာ" ဒဏ်ရာမရှိသည့်ဘက်မှနေ၍တွဲပေးလိုက်သည်
သူကပခုံးကိုပြန်ဖက်ထားသည်။ ကျွန်တော့်တစ်ကိုယ်လုံး သူ့ရင်ခွင်ထဲရောက်နေသဖြင့်
ကျွန်တော်မနေတတ်မထိုင်တတ်ဖြစ်လာသည်။ ရင်ခုန်မိသလိုလို
နောက်ဖေးကိုရောက်တော့ အိမ်သာကိုကြည့်ကာ
သူရှုံ့မဲ့သွားသည်
နယ်ဘက်ကအိမ်လေးဆိုတော့ အိမ်သာက ယိုင်နဲ့နဲ့လေးသာ
သူ့အရပ်ကြီးနှင့်လွတ်ပါ့မလားတောင်မသိ...
သူရှုုံ့မဲ့နေသည့်ပုံကတော်တော်ရယ်ရသည်။ ကျွန်တော်တစ်ဖက်လှည့်ပြုံးလိုက်ရင်း
မသိချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်သည်။
သူကကျွန်တော့်ပခုံးကို တစ်ချက်ညှစ်လိုက်ကာ
"ဘယ်လိုဝင်ရမလဲ ချာတိတ်"
"မသိဘူးလေ...ဒါ ဆိုရင်လဲ အပြင်နားမှာပဲ ရှင်းလိုက်လေ"
သူလုပ်ပြသလို လက်ညှိုးကို နှုတ်ခမ်းနားကပ်၍ ပြန်ပြောလိုက်သည်။
သူ့မျက်နှာ နီရဲသွားသည်။ ကျွန်တော်ရှိနေလို့မလွတ်လပ်ဘူးထင်ပါ့...
"ဒါဆိုလဲ ဒီနားမှာ မှီထားပြီး ကိုယ့်ဘာသာကြိုးစားကြည့်"
ကျွန်တော်ပြောပြီး သူ့ကိုမှီထားခဲ့ပေးမလို့လုပ်တော့ သူကမလွှတ်
"ဟင့်အင်း...တော်ပြီ"
"ခင်ဗျားကလဲ...ကလေးလဲမဟုတ်ပဲနဲ့"
ပြောသာပြောရသည် လူပုံစံသန့်သန့်ပြန့်ပြန့်လေးနှင့်ဆိုတော့
သူကချမ်းသာသည့်အသိုင်းအဝိုင်းမှဖြစ်နိုင်သည်။
"အောင့်ထားလို့ကောင်းတာမဟုတ်ဘူး...လာပါ.."
