ရင်ခွင်နန်းတော်
အပိုင်း(၁၅)
............................
ပြည့်မင်းမြတ်
"......မောင်ပြည့်မင်းမြတ်....."
နာမည်ခေါ်သံပြီးသည်နှင့် ပါမောက္ခချုပ်ထံသို့သွားကာ ဘွဲ့လက်မှတ်ကိုယူလိုက်သည်။
ဓာတ်ပုံအရိုက်ခံနေရင်း လူတွေရှိရာဘက်ကိုကြည့်မိလိုက်သေးသည်။
ကိုကြီး ဖြစ်စေချင်သလို သူဘွဲ့ရတစ်ယောက်ဖြစ်နေပြီဖြစ်သည်။
ဒါပေမဲ့ ဒီနေ့ ဒီပွဲမှာကိုကြီး ရှိမနေပါ။
ဘွဲ့ယူသည့်အခမ်းအနားပြီးတော့ အပြင်သို့ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။
"အန်ကယ်လေး.."
ကိုလရောင်တို့၏သားလေးကအနားသို့ ပြေးလာသဖြင့်
ဆီးကြိုပွေ့ဖက်လိုက်သည်။
"ညီလေး...အားလုံးအဆင်ပြေတယ်မလား"
"ဟုတ်ကဲ့အကို..."
"သားကမငြိမ်လို့ အစ်မတို့ကလိုက်မဝင်တာပါ။ မောင်လေးကိုအားငယ်နေမှာစိုးလို့ပါ"
"ရပါတယ် အစ်မ..." ကျွန်တော်ပြုံးပြုံးလေးနှင့်ပြန်ပြောရင်း
အားလုံးကားရှိရာသို့လျှောက်သွားလိုက်ကြသည်။
"ဒါဆိုလဲ သူရိန့်ဆီကို သွားရအောင်လေ...နောက်ကျနေဦးမယ်"ကိုလရောင်ကပြောပြီးသည်နှင့်
ကားစက်နှိုးကာမောင်းထွက်ခဲ့လိုက်သည်။
ကျွန်တော်အပေါ်မှထပ်ဝတ်ထားသည့် ဘွဲ့ဝတ်ရုံကိုချွတ်ပစ်လိုက်သည်။
ခေါင်းကိုနောက်မှီမှာမှီရင်းခဏအနားယူလိုက်လေသည်။
ကားလေးကတစ်နေရာသို့ ဦးတည်နေလေသည်။
..................
ရန်ကုန်အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာလေဆိပ်
...........
"ကိုကြီး"
လက်ကိုဝေ့ယမ်းကာလှမ်းခေါ်လိုက်မိသည်။ ကိုကြီးက အပြုံးဖြင့်သာတုန့်ပြန်လေ၏
ကိုကြီး၏နောက်ကိုကျော်ကြည့်လိုက်တော့ ကိုကြီး၏တပည့်နှစ်ယောက်က ချီထားသော
