ရင္ခြင္နန္းေတာ္
အပိုင္း(၁၆)
ဇာတ္သိမ္း
............................
ျပည့္မင္းျမတ္
"......ေမာင္ျပည့္မင္းျမတ္....."
နာမည္ေခၚသံၿပီးသည္ႏွင့္ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ထံသို႔သြားကာ ဘြဲ႔လက္မွတ္ကိုယူလိုက္သည္။
ဓာတ္ပံုအ႐ိုက္ခံေနရင္း လူေတြ႐ွိရာဘက္ကိုၾကည့္မိလိုက္ေသးသည္။
ကိုႀကီး ျဖစ္ေစခ်င္သလို သူဘြဲ႔ရတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနၿပီျဖစ္သည္။
ဒါေပမဲ့ ဒီေန႔ ဒီပြဲမွာကိုႀကီး ႐ွိမေနပါ။
ဘြဲ႔ယူသည့္အခမ္းအနားၿပီးေတာ့ အျပင္သို႔ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။
"အန္ကယ္ေလး.."
ကိုလေရာင္တို႔၏သားေလးကအနားသို႔ ေျပးလာသျဖင့္
ဆီးႀကိဳေပြ႔ဖက္လိုက္သည္။
"ညီေလး...အားလံုးအဆင္ေျပတယ္မလား"
"ဟုတ္ကဲ့အကို..."
"သားကမၿငိမ္လို႔ အစ္မတို႔ကလိုက္မဝင္တာပါ။ ေမာင္ေလးကိုအားငယ္ေနမွာစိုးလို႔ပါ"
"ရပါတယ္ အစ္မ..." ကြၽန္ေတာ္ျပံဳးျပံဳးေလးႏွင့္ျပန္ေျပာရင္း
အားလံုးကား႐ွိရာသို႔ေလွ်ာက္သြားလိုက္ၾကသည္။
"ဒါဆိုလဲ သူရိန္႔ဆီကို သြားရေအာင္ေလ...ေနာက္က်ေနဦးမယ္"ကိုလေရာင္ကေျပာၿပီးသည္ႏွင့္
ကားစက္ႏိႈးကာေမာင္းထြက္ခဲ့လိုက္သည္။
ကြၽန္ေတာ္အေပၚမွထပ္ဝတ္ထားသည့္ ဘြဲ႔ဝတ္ရံုကိုခြၽတ္ပစ္လိုက္သည္။
ေခါင္းကိုေနာက္မွီမွာမီွရင္းခဏအနားယူလိုက္ေလသည္။
ကားေလးကတစ္ေနရာသို႔ ဦးတည္ေနေလသည္။
..................
ရန္ကုန္အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာေလဆိပ္
...........
"ကိုႀကီး"
လက္ကိုေဝ့ယမ္းကာလွမ္းေခၚလိုက္မိသည္။ ကိုႀကီးက အျပံဳးျဖင့္သာတုန္႔ျပန္ေလ၏
ကိုႀကီး၏ေနာက္ကိုေက်ာ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုႀကီး၏တပည့္ႏွစ္ေယာက္က ခ်ီထားေသာ
ကေလးေလးႏွစ္ေယာက္...
"ခ်ာတိတ္...ဒီေန႔အဆင္ေျပရဲ႕လား"
ကိုၾကီး ကအနားေရာက္လာၿပီးေမးကာေခါင္းေလးကိုဖြဖြပုတ္ေလသည္။
"ဟုတ္"
"ဒီေန႔ပြဲ မတက္လိုက္ရတာနာတယ္ကြာ...ခ်ာတိတ္ရဲ႕သားေတြကလဲအရမ္းဆိုးတာပဲ
ဒီေကာင္ေတြႀကီးရင္ေတာ့မလြယ္ဘူး"
".အဲ့ဒါကိုႀကီးသားေတြပါ"
ကိုႀကီးက ညည္းေနေတာ့ ျပန္စလိုက္ရင္း ကေလးေလးတစ္ေယာက္ကိုလွမ္းခ်ီလိုက္သည္။
"ခ်စ္စရာေလး..."
ေျပာၿပီး ဖြဖြေလးနမ္းလိုက္ေလသည္။ ကေလးေလးက ျပံဳးေနေလသည္။
"ဦးငယ္"
မုန္႔ဆိုင္သြားေနရာမွျပန္လာေသာ ကိုႀကီးရဲ႕တူက သူ႔ဦးေလးကိုေတြ႔တာနဲ႔ ေျပးဖက္ေလသည္။
"ဒီေန႔ေလွ်ာက္သြားတာေပ်ာ္ရဲ႕လားကြ"သူ႔တူကို ခ်ီထားရင္းကေမးေလသည္။
သူ႔တူေတာ္ေမာင္ကအႏွီးထဲက ကေလးေလးေတြကိုပဲ ပိုစိတ္ဝင္စားေနပံုရသည္။
"ဦးငယ္....ဒါ သားညီေလးေတြလား"
"ဒါေပါ့ကြ"
"ဟယ္...ခ်စ္စရာေလးေတြေတာ့..." ကိုလေရာင္ရဲ႕ဇနီးကေျပာၿပီးေနာက္ထပ္ကေလးတစ္ေယာက္ကိုယူခ်ီလိုက္ေလသည္။
"ကိစၥေတြအားလံုးၿပီးၿပီလား" ကိုလေရာင္ကေမးေတာ့ ကိုႀကီးကေခါင္းၿငိမ့္ျပေလသည္။
အဲ့ဒါေတြေတာ့ကြၽန္ေတာ္လဲေသခ်ာနားမလည္ပါ။
ကိုႀကီးအေဖဆီကခြင့္ျပဳခ်က္ရၿပီးေတာ့ ကေလးယူဖို႔ကိစၥသြားလုပ္လိုက္ၾကတာျဖစ္သည္။
အဲ့ဒီတစ္ေခါက္ပဲ လိုက္သြားရၿပီး က်န္တဲ့အေခါက္ေတြေတာ့ကိုႀကီးပဲ သြားတာျဖစ္သည္။
အခုလဲ ကိုႀကီးက ကေလးေတြကိစၥေၾကာင့္ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ကိုမတက္ႏိုင္ခဲ့တာျဖစ္သည္။
"လာပါဦးကြ...ငါ့တူက" ကိုလေရာင္ကေျပာကာ ကြၽန္ေတာ့္လက္ထဲမွကေလးကိုယူခ်ီေလသည္။
"အဲ့ဒါေၾကာင့္...ခ်စ္ကိုေျပာတာ...ကို႔ကိုအမႊာေလးေမြးေပးပါဆိုတာကို...အခုဒီေကာင္က ကို႔ကိုေက်ာ္တက္သြားၿပီ"
"ကို ပဲအေျပာေကာင္းေတာ့...လိုခ်င္တိုင္းရတာက်ေနတာပဲ....ကေလးလဲမဟုတ္ပဲနဲ႔"
စကားေတြေျပာေနၾကရင္း ထြက္ေပါက္ဆီသို႔ေလွ်ာက္လာၾကေလသည္။
"အခုႀကိဳးစားရင္ေတာ့မီပါေသးတယ္ ခ်စ္ရဲ႕"
"ကိုေနာ္...မႀကီးမငယ္နဲ႔" အစ္မကေျပာေတာ့ ကိုလေရာင္က ေျပာင္စပ္စပ္ဲနဲ႔ရယ္ေနေလသည္။
"အန္ကယ္ေလး..."
"ဗ်"
"သား အိမ္ေရာက္ရင္ ညီေလးေတြကိုခ်ီမယ္ေနာ္"
"ခ်ီရမွာေပါ့ကြ...." ကိုႀကီးကေျဖလိုက္ရင္းသူ႔တူကိုေအာက္ခ်လိုက္ကာ လက္တြဲထားလိုက္သျဖင့္
ကြၽန္ေတာ္ကတစ္ဖက္ကေန ဝင္တြဲလိုက္သည္။
ကိုလေရာင္တို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံကေတာ့ ကေလးႏွစ္ေယာက္ကိုခ်ီကာ စကားတေျပာေျပာႏွင့္
ေ႐ွ႕ကသြားေနၾကၿပီျဖစ္သည္။
ကိုႀကီးတပည့္ေတြယူလာေပးေသာကိုႀကီးကားေပၚသို႔တက္လိုက္ၾကသည္။
"မင္းပဲေမာင္းလိုက္ေတာ့ ငါဒီေန႔ပင္ပန္းေနလို႔....ဒီ့ေကာင္ကိုလေရာင္တို႔ကားေပၚသြားတင္ေပးလိုက္"
"ကိုႀကီးကလဲ ...တစ္ေနရာထဲျပန္ၾကမဲ့ဟာကို..."
ေျပာလိုက္ေပမဲ့ ကိုႀကီးက ဘာမွျပန္မေျပာပါ။ ကားေနာက္ခန္းကြၽန္ေတာ့္ေဘးမွာဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
သူ႔တပည့္တစ္ေယာက္ကကားေမာင္းသူေနရာမွာထိုင္ကာတစ္ေယာက္ကတူေလးကိုခ်ီကာ ကိုလေရာင္တို႔ကားဆီသို႔သြားပို႔ေနၿပီျဖစ္သည္။
"ရၿပီ....ေမာင္းေတာ့.."
ကိုၾကီး ကေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ ကားေမာင္းေနသည့္သူေနာက္နားက အကာေလးကိုဆြဲခ်လိုက္သည္။
အဲ့ဒါလဲ သူပဲတကူးတက တပ္ထားတာျဖစ္သည္။
တူေလးကိုအတင္းသြားပို႔တာ ကိုလေရာင္တို႔စိတ္ခုသြားရင္အားနာစရာ...
ကြၽန္ေတာ္လဲ ေဆာင့္ကနဲေနာက္ကိုမွီကာ တစ္ဖက္လွည့္ထိုင္လိုက္သည္။
"စိတ္ေကာက္ဖို႔ေတာ့မစဥ္းစားနဲ႔ေနာ္...ခ်ဳပ္ၿပီးဖက္နမ္းပစ္မွာ...ဒီမွာတစ္ညလံုးမအိပ္ရေသးဘူး"
