ရင္ခြင္နန္းေတာ္
အပိုင္း(၉)
~~~~~~~~~~~~~~~~~
သူရိန္ထက္
တ႐ိႈက္မက္မက္ အနမ္းေတြေႁခြၿပီးေနာက္ လႊတ္လိုက္ခ်ိန္မွာ သူေရာ ကြၽန္ေတာ္ပါ
ေမာဟိုက္ေနၾကသည္။
"ခ်ာတိတ္"
ကြၽန္ေတာ္ေခၚလိုက္ေတာ့မွ သူက သတိရသြားသလို လွည့္ေျပးဖို႔ျပင္သည္။
ကြၽန္ေတာ္မေမ့မေလ်ာ့ သူ႔ကို ဆြဲထားလိုက္ရင္း
"ကိုယ္ မင္းကိုဖိအားမေပးပါဘူး...အခုခ်ာတိတ္စိတ္ဆိုးတယ္ဆိုလဲ ကိုယ့္ကို႐ိုက္ပါႏွက္ပါ...
တစ္ခုပဲ...ကိုယ့္ကိုမုန္းေတာ့မမုန္းပါနဲ႔ကြာ...ေနာ္"
ကြၽန္ေတာ္တတြတ္တြတ္ေျပာေနသမွ်ကို သူက သတိေမ့ေနသူေလးလိုၿငိမ္ၿပီးနားေထာင္ေနေလသည္။
"တစ္ခုခုေျပာပါဦးကြာ" ကြၽန္ေတာ့္ သူ႔မ်က္ႏွာနားကပ္ၿပီးထပ္ေမးေတာ့
သူက ကြၽန္ေတာ့္ရင္ဘတ္ကိုတြန္းထားကာ
"ေတာ္ၿပီ...မလုပ္နဲ႔ေတာ့...ရင္ေတြတုန္ေနတာအခုထိမေပ်ာက္ေသးဘူး...ေျခေထာက္ေတြလဲမခိုင္ေတာ့ဘူး..."
မ်က္ႏွာနီနီရဲရဲေလးႏွင့္သူက ေျပာျပေနသည္။
"ဒါဆို ထိုင္ရေအာင္ေလ"
အိမ္ေ႐ွ႕နားက ကြၽန္ေတာ့္အတြက္သူေပးထားတဲ့ေနရာေလးမွာ မွီၿပီး ထိုင္ၿပီးတဲ့အထိ
ကြၽန္ေတာ္သူ႔ကိုမလႊတ္မိ...သူ႔ပခံုးေလးကိုဖက္ထားရင္း
ကြၽန္ေတာ့္ပခံုးေပၚေခါင္းမီွထားေစကာ သူ႔လက္ေမာင္းေလးေတြကိုပြတ္သပ္ေပးေနမိသည္။
သူ႔အတြက္ပထမဆံုးဆိုေတာ့လဲ လန္႔သြား႐ွာမွာေပါ့ေလ
အဲဒါေလးေတြေၾကာင့္ပိုခ်စ္ေနရတာ ခ်ာတိတ္ေရ....
"ခင္ဗ်ားကအဲဒါဆို အတိတ္လဲမေမ့ဘူးေပါ့" အခုမွ အဆင္ေျပသြားပံုေပၚကာ
သူက စကားစေျပာလာသည္။
"အခုထိ ခင္ဗ်ားလို႔ေခၚတာလား ခ်ာတိတ္ရာ"
"အဲ့ဒါဆိုဘယ္လိုေခၚရမွာလဲ?" သူကေမာ့ၾကည့္ၿပီးေမးလာသည္။
"ကိုႀကီးလို႔ေခၚေလ" ကြၽန္ေတာ္ကေျဖလိုက္ရင္း သူ႔နဖူးေလးကို ငံု႔နမ္းလိုက္သည္။
"ကိုႀကီးကလဲ" သူျပန္ငံု႔သြားကာ ေလသံတိုးေလးႏွင့္ေျပာသည္။
"ကိုယ့္ခ်ာတိတ္ကအတတ္ျမန္သားပဲ" ကြၽန္ေတာ္ သေဘာတက်ရယ္လိုက္မိသည္။
"ဒီေန႔အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္"
သူ႔ေမြးေန႔လုပ္ေပးတာကိုရည္ရြယ္မွန္းသိေသာ္လည္း သူ႔ကိုေနာက္ခ်င္တာႏွင့္
"အနမ္းအတြက္လား?"
"ဟာဗ်ာ..."
႐ွက္သြားၿပီးဘယ္နားပုန္းရမလဲမသိျဖစ္ေနေသာခ်ာတိတ္ကို ရင္ခြင္ထဲပုန္းေနခြင့္ေပးလိုက္သည္။
"ခ်ာတိတ္လဲပင္ပန္းေနေရာေပါ့"
ေျပာရင္းသူနဲ႔အတူ ကြၽန္ေတာ္ပါလွဲခ်လိုက္သည္။ သူ႔ကိုေခါင္းဦးေလးေပၚခ်လိုက္ရင္း
ကြၽန္ေတာ္ အက်ႌၾကယ္သီးေပၚလက္တင္ၿပီး ခြၽတ္ဖို႔လုပ္ေတာ့
"ဘာလုပ္မလို ့လဲ" သူကအလန္႔တၾကားေမးေလသည္။
"အိပ္မယ္ေလ" ကြၽန္ေတာ္ကျပန္ေျဖရင္း ၾကယ္သီးႏွစ္လံုးေလာက္ျဖဳတ္လိုက္ၿပီး
သူ႔ေဘးနားဝင္လွဲလိုက္ေတာ့မွ သူသက္ျပင္းခိုးခ်သံေလးၾကားလိုက္ရသည္။
"လန္႔သြားတာလားကြ...ဟားဟား" ကြၽန္ေတာ္ခပ္ဖြဖြရယ္လိုက္ေတာ့
သူက လွည့္ၿပီးမ်က္ေစာင္းထိုးေလသည္။
သူပက္လက္ေလးအိပ္ေနတဲ့ေဘးမွာ ကြၽန္ေတာ္က လက္ေထာက္ကာ သူ႔ဘက္လွည့္၍
တေစာင္းလွဲေနတာျဖစ္သည္။
"ကိုႀကီးကို ဘယ္ေတာ့အေျဖျပန္ေပးမွာလဲ" ကြၽန္ေတာ္ေမးလိုက္ရင္း သူ႔မ်က္ႏွာေလးေပၚက်ေနေသာ
ဆံပင္ေလးအခ်ိဳ႕ကို သပ္တင္ေပးလိုက္သည္။
"ေၿဖဖို႔ လိုေသးလို႔လား" သူကေမးရင္း ကြၽန္ေတာ့္လက္ကို ျပန္ကိုင္ထားသည္။
"အင္းေပါ့...ကိုယ္ခ်ာတိတ္ေလးရဲ႕ ဒီႏႈတ္ခမ္းေလးကေျပာတာၾကားခ်င္တာေပါ့"
ကြၽန္ေတာ္ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေလးကို လက္ေခ်ာင္းေတြႏွင့္ဖြဖြေလးထိရင္းေျပာလိုက္သည္။
"ဟင့္အင္း...မေျပာေသးဘူး...ကိုႀကီးကိုျပန္ႏွိပ္စက္ဦးမွာ" သူက ကေလးဆန္ဆန္ေလးျပန္ေျပာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ အသည္းယားသြားကာ သူ႔ကိုဆြဲကာ ဖက္ထားရင္း ပက္လက္လွဲအိပ္လိုက္သည္။
"သေဘာပါကြာ...အခုေတာ့အိပ္မယ္ေနာ္...မနက္ကေစာေစာထထားတာ ပင္ပန္းေနၿပီ"
ကြၽန္ေတာ္ကေျပာေတာ့ သူကလဲ ရင္ခြင္ထဲကေနေခါင္းေလးၿငိမ့္ျပသည္
ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ ရင္ဘတ္ေပၚသူ႔လက္ေလးတင္ကာ ၿငိမ္သြားေလသည္။
ဒီလိုဘဝမ်ိဳးအားလံုးျပည့္စံုသြားပါၿပီ....
အရမ္းခ်စ္တယ္ ခ်ာတိတ္ရယ္...
မ်က္လံုးေတြမွိတ္လိုက္တဲ့အထိ ကြၽန္ေတာ့္ ႏႈတ္ခမ္းကအျပံဳးေတြမျပယ္မိေသးပါ။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ျပည့္မင္းျမတ္
