~Kayra~
Gözlerimi açtığımda Anka karşımdaydı. Koridordaydık ve ben sandalyede oturuyordum. Herkes başımızdaydı.
"Anne ne oldu?" dedi Anka. Ona üzgün bir şekilde baktım. Gözlerimden yaşlar kendiliğinden süzüldü.
"İyiyim anneciğim." dedim. Gözyaşlarımı sildi.
"Ne oldu? Neden ağlıyorsun? Ne oldu içeri de?" diye bir sürü soru sordu. Sandalyede doğruldum ve onun ellerini tuttum.
"Anneciğim anlatacağım ama üzülmek yok." dedim.
"Hakim beni babama verdi, değil mi? Bir daha görüşemeyeceğiz, değil mi?" dedi. Birden gözleri doldu.
"Evet ama merak etme hafta sonları seni alacağım. Hem bu durum geçici 2. mahkeme olacak. Bu sefer biz kazanacağız ve hep benimle kalacaksın. İstersen gideriz de buralardan." dedim. Bana sarıldı.
"Ben senden ayrılmak istemiyorum." diyerek ağlamaya başladı.
"Annem ağlama, ayrılmayacaksın ki hafta sonları benimle olacaksın." dedim.
"Hayır gitmek istemiyorum." dedi.
"Babacığım hadi gidiyoruz güzel kızım." diyerek geldi Savaş.
"Seninle gelmek istemiyorum." dedi Anka.
"Ama anneciğim gitmek zorundasın. Ben yokken sakın ağlama, tamam mı? Asla ben yokken ağlama." dedim.
"Peki." dedi ama hâlâ gözlerinden yaşlar süzülüyordu.
"Ağlamak yok dedik ya." dedim.
"Ama şu an sen yanımdasın." dedi. Alaz çok sinirlendi ve dayanamayıp çıktı. Ben ağlamamak için gözlerimi zorluyordum.
"Hadi gitme vakti." dedi Savaş. Anka yanağımdan öptü. Savaş onu kucağına aldı ve benden uzaklaşarak çıktı. Kendimi yere attım. Az önceden beri ağlamamak için zorladığım gözyaşlarım daha fazla dayanamadı ve süzülmeye başladı. Babam yanıma eğildi ve sarılarak beni kaldırdı. O son bakışı ve o gözyaşları aklımdan çıkmıyordu.
*******
Neredeyse 2 gün geçmişti. Telefonda bile konuşmamıştık Anka'yla. Odamdan hiç çıkmıyordum ve sürekli aklım Anka'daydı. Acaba ne yapıyordu? Yemek yiyor muydu? İyi miydi? Onsuz nefes alamıyordum, uyuyamıyordum. 4 gün kalmıştı. Sadece 4 gün sonra 2 gün benimle kalacaktı.
"Kayra yemek hazır, hadi gel de biraz yemek ye." dedi annem. Kapının ardından bana sesleniyordu.
"Aç değilim siz yiyin." dedim. Yataktan kalkmak bile istemiyorum. Mahkeme 1 ay sonraya ertelenmişti ve Anka bu 1 ay içinde o adamla aynı evde ne yapacaktı?
~Yazar'dan~
Savaş, Anka'yı yemeğe çağırmak için yukarı odasına çıktı. Kapıyı tıklatıp içeri girdi.
"Kızım hadi aşağı gel yemek yiyeceğiz." dedi Savaş. Anka, Savaş'a cevap bile vermiyordu. Savaş yavaşça yaklaştı ve ellerinden tuttu ama Anka ellerini geri çekti. "Niye böyle yapıyorsun kızım? Ben senin babanım." dedi.
"Kızını annesinden ayıran bir baba." diye düzeltti Anka. Savaş bir şey diyemedi.
"Hadi gel, yumurta yaptım." dedi Savaş. Anka yatağında oturmuş hiç kıpırdamıyordu.
"Ben yumurtayı hiç sevmem." dedi Anka. Savaş neredeyse hiç tanımadığı kızının neyi sevdiğini bile bilmiyordu.
"Tamam başka bir sürü güzel şey var. Bak yemek yemeye yemeye hasta olursun." dedi Savaş.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
UÇURUM
Literatura FemininaMTB'nin 2. kitabıdır ama 1. kitap okunmasa da anlayabileceğiniz şekilde. Uçurumdaydım, bir uçurumun kenarında yol alıyordum. İlk adımı benden bekliyordu ama ben uçurumun kenarındaydım. Bir adım ötesi ölümdü.