UÇURUM

37. Bölüm "Finale son 1 bölüm"

~Mert~

Ayşe ile konuşmaya çalıştığımda benimle konuşmamıştı ve bu da beni önemsemediğini göstermişti. Bir daha da asla konuşmamıştık. Onu çok seviyordum ama kalbimi çok kırmıştı. Kayra arayıp sormuştu ama bu konunun kapandığını söylemiştim. Hem Ayşe benim nasıl böyle bir şey yapacağımı düşünürdü? Kalbim bu yaptığını kaldıramamıştı.

"Mert çıkalım mı artık?" dedi Çağatay. Her şey onun başının altından çıkmıştı. Çağatay'ı ben sanmıştı. Düşüncelerden kurtulup Çağatay'a cevap verdim.

"Şu akşam yemeği iptal mi etsek? Ben yorgunum, eve gidip dinleneceğim." dedim.

"Mert saçma sapan konuşma, kalk gidiyoruz." dedi ve yanıma gelip beni kaldırdı. İş yemeği vardı ve benimde orada olmam lazımdı. Şirketten çıktık ve arabaya bindim. Kafamı full işe vermiştim. Hiçbir şey düşünmek istemiyordum.

******

"Ben artık kalkayım." dedim ve ayağa kalktım.

"Gece daha yeni başlıyordu Mert." dedi Beyza.

"Çok yorgunum, siz takılın." dedim ve ilerlemeye başladım. Arkamdan gelip elimi tuttu.

"Ya Mert lütfen." diye ısrar etti Beyza.

"Uzatma Beyza, yorgunum dedim ya." dedim ve elimi çektim ilerlemeye devam ediyordum ki o da benimde gelmeye başladı.

"Tamam bende seninle geleyim hem kahve içeriz. Konuşuruz, olmaz mı?" dedi. Bu kadın niye bu kadar gurursuzdu, anlamıyorum gerçekten.

"Peki, gel." dedim.

"Ben çantamı alıp geliyorum." dedi. İlerlemeye devam ettim ve arabaya bindim. Hemen arkamdan Beyza bindi. "Ee hadi gidelim." dedi. Arabayı sürmeye başladığımda telefonum çaldı. Kayra arıyordu. Arabaya bağlıydı ve ses hoparlörden çıkacaktı. Bağlıyı kesmeye üşendiğim için düğmeye bastım ve açtım.

"Efendim." dedim.

"Ne yapıyorsun?" dedi.

"İş yemeği vardı. Oradan dönüyorum." dedim. Beyza'yı yanımda evime götürmek gibi bir niyetim yoktu. Evine bırakacaktım.

"Geçerken bize uğra sana bir şey vermem lazım." dedi. Kaşlarımı çattım.

"Ne vereceksin?" dedim direkt. Yoksa bu ben ile Ayşe'yi konuşturmak için bir plan mıydı?

"Düğünde kaybolmasın diye kol düğmelerini bana vermiştin ya, onu unutmadan geçerken al. Hem Anka da özlemiş seni." dedi. Düğünün üstünden 1 yıl geçmişti. Şimdi mi hatırlamıştı?

"Ayşe evde mi?" dedim. Eğer o oradaysa gitmezdim.

"Hayır, Savaş ile dışarıdalar. Sadece ben ve Anka varız." dedi.

"Tamam, geliyorum." dedim. U dönüşü yaptım. Bir kızı yolda bırakamazdım. O yüzden evine gidiyordum.

"Nereye?" dedi.

"Seni evine bırakacağım." dedim.

"Bende gelseydim, kim ki arayan kadın?" dedi. Ya biraz olsa gururu olsaydı keşke. Kendini zorla yamamaya çalışıyordu ve bu çok belliydi. Ben artık başka kadın istemiyordum hayatımda. 1 yıl geçmişti ama bir tane kadına bile bakmamıştım. Sürekli kafam işteydi, eğer öyle olmasaydı. Ayşe'yi düşünmekten kendimi yiyip bitirecektim.

"Arayan kadın benim karım, Anka da çocuğum." dedim. Gülmemek için kendimi zor tutuyordum. Garip bir şekilde bana bakıyordu.

"Birde çocuğun mu var?" dedi.