Άλλη μια μέρα ξημερώνει καιγω δεν έχω κλείσει μάτι όλο το βράδυ. Κάθε βράδυ αυτό συμβαίνει. Ξαπλώνω και αρχίζω και αναπολώ τα παλιά. Σκέφτομαι, αναλύω καταστάσεις που δεν έχουν καν σημασία πλέον.
Η ωρα έχει παει 6:30. Σηκώνομαι από το κρεβάτι βάζω το τζιν μου και το φαρδύ μου φούτερ, παίρνω κλειδιά, κινητό, ακουστικά και βγαίνω απο το σπίτι.
Βάζω την μουσική στο τέρμα και ξεκινάω. Είναι ωραία έξω αυτή την ώρα. Απόλυτη ησυχία, τα πουλάκια κελαηδούν και ένα ψυχρό αεράκι κυριαρχεί στην ατμόσφαιρα.
Μετά από αρκετή ώρα περπατήματος, κάθομαι στα σκαλιά μιας εγκαταλειμμένης πολυκατοικίας. Βγάζω το πακέτο με τα τσιγάρα μου και αρχίζω να γεμίζω τους πνεύμονες μου με αυτόν τον αποπνικτικό μα παράλληλα λυτρωτικό καπνό.
Καθώς κοιτάζω το κενό βλέπω από μακρυά μια φιγούρα. Δεν την ξεχωρίζω καλά στη αρχή μα μόλις διακρίνω καθαρά την ταυτότητα αυτής της φιγούρας το βάζω στα πόδια.
Δάκρυα κυλάνε στο πρόσωπό μου. Δεν βλέπω που πάω. Στρίβω σε ένα στενό και ακουμπάω με την πλάτη μου στο τσιμεντένιο τοίχο . Ξεσπάω σε πιο έντονο κλάμα. Καταπιεσμένες αναμνήσεις έρχονται με φορά στην επιφάνεια. Σκηνές πόνου παίζουν σαν ταινία μέσα στο μυαλό μου χωρίς σταματημό. Νιώθω πως δεν μπορώ να ανασάνω. Όλα μαυρίζουν. Σβήνουν.
○○○○○○○○○○○○○○○●●●●●●●●●●●●●●
Αυτό ήταν το τέλος του δεύτερου κεφαλαίου. Ποιον νομίζετε ότι είδε η Νεφέλη και γιατί αντέδρασε ετσι;
Μπορείτε να πείτε ελεύθερα την γνώμη σας κάτω στα σχόλια🙏❤
YOU ARE READING
Δεν είμαι παράξενη....απλά ξεχωριστή.
Short Story-Άλεξ φοβάμαι. -Το ξέρω. -Άλεξ σε αγαπάω. -Καιγω σε αγαπάω Νεφέλη. Της λέω καθώς τρέχουμε με όλη μας τη δύναμη. Ξαφνικά ακούγεται πυροβολισμός... Η ιστορία μιας εφηβης που περνάει δύσκολα καθημερινά. Της συμβαίνουν πολλές ατυχίες στην ζωή της μέχ...
