Δεν είμαι παράξενη....απλά ξεχωριστή.

13ο κεφάλαιο

Alex's POV

Είναι το επόμενο πρωί και ετοιμάζω τα τελευταία μου πράγματα. Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πόσες μέρες θα λείψω μα θα επιστρέψω όσο το δυνατόν γρηγορότερα.
Η Νεφέλη δεν έχει ξυπνήσει ακόμα και δεν έχω σκοπό να την ξυπνήσω. Θα της αφήσω όμως ένα ζευγάρι κλειδιά, ένα σημείωμα και το κινητό μου σε ένα χαρτάκι σε περίπτωση ανάγκης.

(Μετά από 15 λεπτά)

Είμαι έτοιμος να φύγω. Στέκομαι στην πόρτα με όλα μου τα πράγματα μα κάτι με κρατάει πίσω. Αφήνω την τσάντα μου στο πάτωμα και πάω στο δωμάτιο που κοιμάται η Νεφέλη.
Ακουμπάω στην πόρτα και την χαζεύω.
Είναι σαν άγγελός. Την πλησιάζω με ελαφρά βήματα και σκύβω από πάνω της. Την δίνω ένα απαλό φιλι στον κρόταφο και φεύγω. Φτάνω στην πόρτα. Παίρνω τα πράγματα μου και περνάω το κατώφλι της πόρτας.

Νεφέλης POV

Ανοίγω τα μάτια μου. Οι ακτίνες του ήλιου φωτίζουν όλο το δωμάτιο. Χαμογελάω στη εικόνα αυτή. Παραμένω για λίγο στο κρεβάτι και ύστερα σηκώνομαι. Μόλις βγω από το δωμάτιο παω στην κουζίνα.

Ν: Άλεξ καλημ-

Όταν φτάνω εκεί συνειδητοποιώ πως ο Αλεξ δεν είναι στην κουζίνα . Σάστισα για λίγο μα το μάτι μου πέφτει σε ένα σημείωμα και ένα χαρτάκι διπλωμένο πάνω στο τραπέζι. Πλησιάζω και παίρνω πρώτα στα χέρια μου το σημείωμα.

-Καλημέρα όμορφη. Την στιγμή που θα διαβάζεις αυτό το σημείωμα εγώ θα έχω ήδη φύγει. Θα γυρίσω όσο πιο γρήγορα μπορώ. Να προσέχεις.-

"Α μάλιστα. Έφυγε ο κύριος και δεν με ξύπνησε!" Λέω στον εαυτό μου κάπως νευριασμένη.

Έπειτα παίρνω στα χέρια μου το χαρτάκι. Είναι ο αριθμός του κινητού του. Αποφασίζω να τον καλεσω.

.......

Α: Παρακαλώ;

λέει αφού το σηκώσει μετά από την 3η φορά που τον καλώ

Ν: Γεια. Η Νεφέλη είμαι.
Α: Ω ξύπνησε η πριγκίπισσα;
Ν: Ναι ναι ξύπνησε, λέω με ειρωνεία μα ρίχνω και ένα γελάκι.
Ν: Εφτασες; εκεί που ήταν να φτάσεις τέλος πάντων;
Α: Όχι ακόμα. Είναι αρκετά μακρυά ο προορισμός,

λέει και ακούγεται θλιμμένος μα αποφασίζω να μην τον ρωτήσω τι έχει καθώς ξέρω ότι δεν πρόκειται να μου πει.