Δεν είμαι παράξενη....απλά ξεχωριστή.

37ο κεφάλαιο

Λουκάς POV

Φτάνω έξω από το δωμάτιο της Νεφέλης και ξεκλειδώνω. Μπαίνω μέσα και την βλέπω να κοιμάται. Κοιτώντας την αναλογίζομαι όλα εκείνα που θέλω να της πω. Δεν ξέρω αν θα πρέπει να τα εξομολογηθώ όλα ή ίσως να της κρύψω κάποια πράγματα. Όλα είναι πολύ μπερδεμένα μέσα στο κεφάλι μου. Ξαφνικά την βλέπω να ξυπνάει και το βλέμμα της στρέφεται σε μένα.

Ν: Λουκά τι συμβαίνει;

Με ρωτάει και καταλαβαίνω πως η ανησυχία μου περιγράφεται ξεκάθαρα στο πρόσωπο μου.

Λ: Πρέπει να σου μιλήσω. Της λέω και την πλησιάζω.

Εκείνη ανασηκώνεται και με κοιτάει περιμένοντας να της μιλήσω μα έχω παγώσει.

Ν: Θα μου πεις; Ρωτάει επίμονα.
Λ: Νεφέλη....
Ν: Ναι;
Λ: Σήκω. Της λέω απότομα.
Ν: Γιατί;
Λ: Σήμερα είναι η μέρα που θα φύγεις από εδώ μέσα.

Στο τέλος της πρότασης μου τα μάτια της λάμπουν και μπορώ να πω πως χάρηκε μα παράλληλα έχει και ένα βλέμμα απορίας.

Ν: Η Βαλέρια το ξέρει;

Γαμώτο είναι έξυπνη.

Ν: Γιατί δεν έχω ούτε την όρεξη μα ούτε τις δυνάμεις να πρέπει να κρύβομαι μια ζωή από αυτή.
Λ: Μπορείς να με εμπιστευτείς.

Της λέω και γελάει.
Λογικό το βρίσκω μετά από όλα αυτά.

Ν: Να σε εμπιστευτώ; Εσένα; Δεν έχεις κάνει τίποτα που να μου δείχνει ότι μπορώ να σε εμπιστευτώ. Και που ξέρω ότι αυτό δεν είναι παγίδα;
Λ: Στο ορκίζομαι Νεφέλη δεν είναι. Πρέπει να βιαστούμε όμως. Σε παρακαλώ.

Φαίνεται σκεπτική μα τελικά σηκώνεται. Ξεφυσάω από ανακούφιση.
Εκεί που πάω να ανοίξω την πόρτα ένα μήνυμα με κάνει να αγχωθώ ακόμα περισσότερο. Είναι η Βαλέρια. Επιστρέφει πίσω!

Ανοίγω την πόρτα και βιαστικά την καθοδηγώ προς την έξοδο μα ξαφνικά κραυγές την σταματάνε.

Νεφέλης POV

Έτσι όπως προχωράμε ακούω δυνατές φωνές και σταματάω απότομα.

Ν: Ποιος άλλος βρίσκεται εδώ μαζί μας; Ρωτάω ανήσυχα τον Λουκά.
Λ: Κανένας. Πρέπει να φύγουμε από εδώ. Τώρα!
Ν: Άμα θες να σε εμπιστευτώ πρέπει να σταματήσεις να μου λες ψέματα! Λέω και τον κοιτάζω στα μάτια.
Λ: Νεφέλη δεν έχει σημασία σε παρακαλώ πάμε!