Δεν είμαι παράξενη....απλά ξεχωριστή.

44ο κεφάλαιο

Νεφέλης POV

Έχω μείνει κοκκαλωμένη στη θέση μου κοιτώντας την οθόνη του κινητού μου. Το μήνυμα του άγνωστου παραλήπτη ήταν πολλές φωτογραφίες που απεικονίζουν εμένα καθ'όλη την διάρκεια της ημέρας. Ακόμα και το μεσημέρι όταν βρισκόμουν έξω. Ακόμα και μέσα στο σπίτι. Αρχίζω να πανικοβάλλομαι και οι ανάσες μου επιταχύνονται. Ο Άλεξ φαίνεται να καταλαβαίνει τι γίνεται και ξυπνάει.

Α: Νεφέλη τι έγινε; Είσαι καλά; Μίλα μου!

Ανήμπορη να μιλήσω από το σοκ απλά του δείχνω τις φωτογραφίες στο κινητό μου.
Μόλις τις επεξεργαστεί γουρλώνει τα μάτια του και στρέφει το βλέμμα του προς τα εμένα.

Α: Νεφέλη-

Πάει να συνεχίσει μα ο ήχος νέου μηνύματος του κινητού μου τον διακόπτει. Ξεροκαταπίνοντας κατεβάζει αργά το βλέμμα του προς την οθόνη και αυτό που βλέπει τον κάνει να πετάξει το κινητό στην άκρη και να βγει αμέσως έξω. Παίρνω γρήγορα το κινητό στα χέρια μου. Η φωτογραφία τραβήχτηκε τώρα. Είναι το εξωτερικό μέρος της σκηνής και από μέσα της φαίνονται οι σκιές του Άλεξ και η δικιά μου. Αφήνω γρήγορα το κινητό στην άκρη και βγαίνω καιγω έξω.

Ο Άλεξ στέκεται όρθιος κοιτώντας γύρω γύρω έχοντας αναμμένο τον φακό του κινητού του. Μόλις βγω με σφίγγει στην αγκαλιά του και μου ψιθυρίζει στο αυτί.

Α: Δεν πρόκειται να αφήσω κανέναν να σε πειράξει. Στο ορκίζομαι στην ζωή μου.

Τον σφίγγω περισσότερο πάνω μου.

Μετά από κάποια ώρα αφού δεν υπάρχει κανένα ίχνος κάποιου ανθρώπου αποφασίζουμε να μπούμε στο σπίτι.
Τα έχουμε και οι δύο χαμένα και απλά καθόμαστε στον καναπέ.

Ν: Άλεξ πρέπει να σιγουρευτώ για κάτι.
Α: Πες μου..
Ν: Γιατί πριν με καθοδηγήσες στο πίσω μέρος του σπιτιού;
Α: Νεφέλη τι λες;
Ν: Πριν Άλεξ. Όταν ξύπνησα ήρθες από πίσω μου, μου έκλεισες τα μάτια και με κατευθ-
Α: ΝΕΦΈΛΗ ΕΓΩ ΗΜΟΥΝ ΕΞΩ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΌΜΟΥΝ ΣΤΟ ΣΠΊΤΙ!

Νιώθω να βουρκώνω από τον φόβο και αρχίζω να τρέμω. Ο Άλεξ έχει σηκωθεί και ξεφυσάει με τα χέρια του πίσω απο το κεφάλι του.

Ν: Άλεξ τι θα κάνουμε;...Λέω με τρεμάμενη φωνή.

Δεν απαντάει για αρκετή ώρα μα φαίνεται σκεπτικός.