Alex's POVΣταματάω απότομα και γυρίζω πίσω. Η Νεφέλη βρίσκεται στο έδαφος και πολύ αίμα τρέχει από το πόδι της. Γρήγορα τρέχω προς το μέρος της και την σηκώνω στην αγκαλιά μου. Τα μάτια της είναι κλειστά μα παρόλαυτα την νιώθω που έχει γατζωθεί πάνω μου. Ακούω τον Λουκά να μου φωνάζει να στρίψω αριστερά και έτσι και κάνω. Ακούγονται πολλοί πυροβολισμοί καθώς σφαίρες περνάνε ξυστά από δίπλα μου κάνοντας με να επιταχύνω.
Φτάνω σε κάτι σκάλες που στο πάνω μέρος τους βρίσκεται μια πόρτα την οποια και κλοτσάω με δύναμη.
Η πόρτα ανοίγει και βγαίνω έξω.Το μέρος είναι πραγματικά ερημικό και αρκετά τρομαχτικό μπορώ να πω. Γρήγορα τρέχω πίσω από έναν χοντρό κορμό δέντρου και κάθομαι εκεί. Η Νεφέλη ακόμα έχει κλειστά τα μάτια της και τρέμει έντονα. Την φιλάω γλυκά στο μέτωπο και της ψιθυρίζω στο αυτί.
Α: Μωρό μου είσαι ασφαλής τώρα. Μπορείς να ανοίξεις τα μάτια σου.
Νεφέλης POV
Στο άκουσμα της φωνής του ανοίγω διστακτικά τα μάτια μου. Και τότε τον βλέπω να με κοιτάει ανήσυχα.
Α: Πονάς; Είσαι καλά; Πως νιώθεις;
Με βομβαρδίζει με ερωτήσεις καιγω του πιάνω σφικτά το χερι.
Ν: Είμαι καλά. Είμαστε καλά.
Του λέω χαμογελαστά. Μου χαμογελάει και εκείνος. Πάω να κουνηθώ μα πόνος με καταβάλει.
Α: Σε πέτυχε σφαίρα στο πόδι. Πρέπει να πάμε σε νοσοκομείο όσο πιο γρήγορα γίνεται!
Ν: Δεν χρειάζεται...Καλά θα είμαι.
Εξάλλου δεν ξέρουμε καν που βρισκόμαστε. Δεν πει-
Α: Δεν πρόκειται να σε αφήσω ξανά. Θα σε προσέχω για πάντα.Μου λέει και σκίζει ένα κομμάτι από την μπλούζα του και μου δένει προσεχτικά το πόδι ώστε να μην χάσω άλλο αίμα.
Του χαϊδεύω το μάγουλο και σηκώνεται προσεχτικά με μένα στην αγκαλιά του.
YOU ARE READING
Δεν είμαι παράξενη....απλά ξεχωριστή.
Short Story-Άλεξ φοβάμαι. -Το ξέρω. -Άλεξ σε αγαπάω. -Καιγω σε αγαπάω Νεφέλη. Της λέω καθώς τρέχουμε με όλη μας τη δύναμη. Ξαφνικά ακούγεται πυροβολισμός... Η ιστορία μιας εφηβης που περνάει δύσκολα καθημερινά. Της συμβαίνουν πολλές ατυχίες στην ζωή της μέχ...