-Άλεξ φοβάμαι.
-Το ξέρω.
-Άλεξ σε αγαπάω.
-Καιγω σε αγαπάω Νεφέλη. Της λέω καθώς τρέχουμε με όλη μας τη δύναμη.
Ξαφνικά ακούγεται πυροβολισμός...
Η ιστορία μιας εφηβης που περνάει δύσκολα καθημερινά. Της συμβαίνουν πολλές ατυχίες στην ζωή της μέχ...
Έχουν περάσει 4 ολόκληρα χρόνια από τότε που εγω με τον Άλεξ εγκατασταθήκαμε μόνιμα στην Γαλλία. Πλέον ζούμε στο δικό μας υπέροχο σπίτι κοντά στην θάλασσα.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Είναι πολύ γαλήνια μακρυά από την πολυκοσμία της πόλης αλλά όχι και τελείως απομονωμένα. Έχουμε βρει και οι δύο σταθερές δουλειές με καλό μισθό που μας δίνει την ευκαιρία να καλύπτουμε όλες μας τις ανάγκες δίχως να μας λείψει απολύτως τίποτα. Σε αυτά τα χρόνια πολλά συνέβησαν ανάμεσα σε μένα και τον Άλεξ. Πολλές όμορφες στιγμές αλλά και πολλοί καβγάδες, όμως μαζί καταφέραμε και τα ξεπεράσαμε όλα και δεν αφήσαμε τίποτα να μας χωρίσει.
Από εκείνη την ημέρα στο εξοχικό του Άλεξ δεν ξανακούσαμε τίποτα για τον Λουκά και την Βαλέρια. Όσον αφορά την Άννα, ακούστηκαν πολλά στις ειδήσεις ότι κατηγορήθηκε για φόνο και εμπόριο ναρκωτικών και πως καταδικάστηκε σε ισόβια φυλάκιση. Είναι κάτι που της άξιζε μετά από όσα είχε κάνει. Δεν νιώθω σαν να έχασα κάποιον δικό μου άνθρωπο γιατί για μένα ήταν εδώ και καιρό ξένη.
Κάθομαι στον καναπέ του σαλονιού και χαζεύω το ηλιοβασίλεμα ενώ αφουγκράζομαι τον απαλό κυματισμό της θάλασσας. Σήμερα δεν έχουμε μιλήσει πολύ με τον Άλεξ καθώς λείπει εδώ και πολλές ώρες από το σπίτι. Είναι Σάββατο και δεν έχουμε δουλειά παρόλαυτα όμως με ενημέρωσε πως έχει να καλύψει κάποιες "εκκρεμότητες". Ξαφνικά το κινητό μου χτυπάει. Είναι εκείνος.
Ν: Πάνω στην ώρα, σε σκεφτόμουν. Α: Γλυκιά μου. Πώς είσαι; Ν: Καλά είμαι. Πότε θα έρθεις σπίτι; Α: Αυτό πήρα να σου πω. Ετοιμάσου, στολίσου, βάλε ότι θες και σε μιάμιση ώρα να είσαι στην είσοδο του σπιτιού. Ν: Γιατί όλα αυτά; Α: Απλά κάντο μωρό μου και μην ρωτάς.
