Δεν είμαι παράξενη....απλά ξεχωριστή.

26ο κεφάλαιο

Περιπλανιέμαι στους δρόμους με δάκρυα στα μάτια. Πονάει η καρδιά μου. Πώς μπόρεσε να μου το κάνει αυτό γαμώτο; Εγώ του έδωσα όλο μου τον εαυτό.
Δεν έχω ιδέα που να πάω. Και δεν ξέρω και πόσο μακριά βρίσκομαι από το σπίτι μου.
Στο μυαλό μου περνάει μια φευγαλέα σκέψη που φαίνεται να είναι η μόνη λύση στο πρόβλημα μου.
Ξεκινάω προς την στάση του λεωφορείου και περιμένω. Όταν έρθει μπαίνω μέσα. Μετά από λίγη ώρα κατεβαίνω στην στάση που έπρεπε και ξεκινάω να περπατάω για λίγο μέχρι που φτάνω μπροστά από το σπίτι. Χτυπάω κουδούνι και περιμένω. Μετά από αρκετή ώρα η πόρτα ανοίγει και με κοιτάζει έκπληκτη.

Α: Νεφέλη; Τι δουλειά έχεις εσύ εδω;
Ν: Ξέρω δεν σε νοιάζει η ύπαρξη μου μα δεν έχω που να μείνω και θα χρειαστεί να μείνω σε σένα για λίγες μέρες μέχρι να βρω το δικό μου μέρος.
Α: Μην ανησυχείς. Δεν με πειράζει καθόλου. Πέρασε.

Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα τέτοια αντίδραση μα αυτή την στιγμή με ανακούφισε αρκετά. Μπαίνω μέσα στο σπίτι.

Α: Θες να σου φέρω τίποτα να φας ή να πιείς; φαίνεσαι εξαντλημένη.

Λέει σαν να νοιάζεται και μπορώ να πω είναι αρκετά καλή ηθοποιός .

Ν: Λίγο νερό μόνο.

Λέω και κάθομαι στην γωνία του καναπέ. Σιχαίνομαι το γεγονός ότι θα μείνω μαζί της μα δεν έχω άλλη επιλογή αυτή την στιγμή. Το σπίτι της "μητέρας μου" ειναι ο πιο κοντινός προορισμός μου.

Μετά από λίγο μου φέρνει το νερό και κάθεται απέναντι μου.

Α: Λοιπόν, τι σε φέρνει από εδω; ρωτάει με απορία.
Ν: Από ανάγκη ήρθα. Κάτι έγινε τέλος πάντων και έπρεπε να φύγω από εκεί που έμενα τόσο καιρό.
Α: Θες να μου πεις;

λέει και μου πιάνει το χέρι μα το τραβάω αμέσως.

Ν: Δεν χρειάζεται να κάνεις πως ενδιαφέρεσαι. Ούτε να με ρωτάς γιατί ήρθα. Απλά μια γωνιά του σπίτι σου θέλω για λίγο διάστημα και μετά θα φύγω απο εδώ και θα σε αφήσω στην ησυχία σου.
Α: Μπορείς να μείνεις για όσο θες δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Λέει και μου χαμογελάει.

Η συμπεριφορά της είναι πάρα πολύ περίεργη και δεν ξέρω σε τι οφείλεται αυτό. Με δεν θα χαψώ την ψευτιά της.