KAIRA [BNHA]

16-Planımın Ahenk Taşı

3. Şahıs

"Daha 5 yaşındaki bir çocuk! Ne gibi bir zararı olabilir?" dedi siyah saçlı kadın.
"Ne yaptı da sizi bu kadar tedirgin ediyor?"
Karşısında oturan polis tek kaşını kaldırdı.
"Çok tehlikeli, kontrol altına alınmalı." dedi polis.

"Peki bu durumda ben size nasıl yardım edeceğim?" dedi kadın.
"Biliyorsun, Rogue"
"BİLMİYORUM! BİLMEK DE İSTEMİYORUM! KÜÇÜK BİR ÇOCUĞUN ÜZERİNDE DENEYLER YAPMAK!?!?! ŞAKA MISINIZ??!"
"Sakin olun lütfen."
Genç kadın derin nefesler alarak yerine geri oturdu.
"Dinliyorum..."

"Hiç görülmemiş bir hücre yapısından bahsediyoruz. Yeni bir tür. Bu görülmemiş bir şey! O ilk ve belki de tek. Amacımız sağdece incelemek." Karşısında duran genç kadın ikna olmamıştı. Polis derin bir nefes aldı.

"Tamam, hiç yoktan babası. Yani Tomura Shigaraki, onun hakkında elimizde neredeyse yok denecek kadar az bilgi var. Babasını yakalaman yeterli yani yerini öğrenmen. Sen güçlüsün ve bu olayda bize yardım etmenizi istiyoruz Bayan Rogue."

Genç kadın yere baktı.
"Tamam. Ama işin içinde kız yok. Tamam mı polis Shoi?" Karşısında duran polis kafasıyla onayladı.

"Ama size güvenmemiz gerekiyor bayan Rogue. Yüz yüze görüşmeye bile zahmet edememişsiniz."
Karşısında oturan kadın bir süre sessiz kaldı. Sonra ise konuştu.
"Beni böyle gizli tutulan bir olaya dahil etmek istiyorsunuz ve bana güvenmiyorsunuz. Nasıl ama?"

"Ne kadar ücret istiyorsunuz?" diye sordu polis.
"Nasıl olsa parayla görev yapan bir kahramansınız."

Eiji yolda yürürken Tomura'nın elini tutmuştu.
"Evde de konuşabilirdik. Neden dışarıya çıktık ki? İnsanların yakınında olmaktan nefret ediyorum." dedi Tomura, Eiji'ye bakarak. Cevap gelmeyince gözlerini devirdi.

Geldikleri kafede karşı karşıya oturdular. Tomura her zamanki gibi yine siyah uzun kollu bir sweetshirt giymiş, kapşonunu da takmıştı. Doğrusunu söylemek gerekirse bu yaz sıcağında kavruluyordu resmen.

"Ne istersiniz efendim?" diye sordu garson.
Tomura çok uzun süre düşünmedi. Şuan tek istediği şey soğuk bir şeylerdi.
"Soğuk, herhangi bir şey getir!"
"Tamam, peki siz efendim?" diye Eiji'ye sordu.
"Hmm... Limonata olsun."
"Tamam" diyerek uzaklaştı genç garson.

"Ne konuşacağız?" diye sordu Tomura.
"Neden geldik?"
"Hiiç öyle. Dışarı çıkmak istedim, seninle. Ne zamandır konuşmuyoruz doğru düzgün. Ben de dışarı çıkıp vakit geçiririz diye düşündüm." Açıkçası bu cevap Tomura'yı şaşırtmıştı. 'Önemli şeyler söyleyeceğim' demişti. Eiji yalan söylemezdi. Tomura bunu düşünmek istemedi. Sessiz kaldı.

Siparişlerini beklerken sessliği Eiji bozdu. Çok ciddi görünüyordu.
"Tenko, Ichika'yı eğitmenin asıl nedeni ne?" Bu soru üzerine Tomura sağdece gözlerinin içine baktı.
"Bana öyle seslenmemeni söyle-"
"Bana birilerinin yanında gerçek adınla seslenmememi söyledin. Ve şuan yalnızız değil mi?" dedikten sonra elini Tomura'nın masada duran elinin üzerine koydu.
"Şimdi sorumun cevabını alayım."
Tomura bunu duyduğunda elini ve gözlerini kaçırdı çünkü Eiji dokunarak veya gözlerinin içine bakarak anlayabilirdi.
"Yeteneğini kontrol edebilmesi için."
"Yalan"
Neee? Nasıl anlamıştı? Bu mantıklı bile değildi! Tomura:
"Doğru!"
"Yine yalan söylüyorsun. Tomura lütfen, anlat bana!"

"Ichika, bir gün büyüyecek Eiji, o zaman daha da güçlenecek ve benim planımda bana yardımcı olacak. O benim planımın merkezi."
"Planın ne Tomura? Aylardır onu eğittiğini sanıyor olabilirsin ama Ichika artık doğru düzgün boyama yapmak için bile kalem tutmakta zorlanıyor! Geceleri uyuyamıyor ve bunun için bazen ayakta sayıklıyor. Hepimize her ne kadar farkettirmemeye çalışsa da başaramıyor!"
Tomura bunu duyunca kendi içinde nasıl fark etmediğini sorgulamaya başladı. Nasıl fark etmemişti? Eiji devam etti: