Ada

19.Bölüm - Erkekler Kızlardan Üstün Değil! "

Bora hızla bize yürürken hala geri adım atmamıştım bora, canın yanına ulaştığında havada olan yumruğunu içe büktü. Canın acı dolu inlemesi kolidorda yankılanırken "gücün kızlara mı yetiyor pezevenk! Bana vursana lan" tıslar gibi çıkan sesi sinirliydi. Çene kasları  seyriliyor gözleri sinirle cana bakıyordu. "bırak kolumu bora" canın acılı sesi boraya ulaştığında sertce savurdu kolunu. "kendine denk oyuncaklar seç! Bir daha böyle kibar olmam" bu mu kibar olan halin? Borayı sinirliyken görmek istemezdim. Ben daha ne olduğunu anlamadan bora bileğimi tutup beni yukarı çekmeye başladı hızla merdivenden çıkarken beni de sürükleyerek çıkartıyordu. Terasa geldiğimizde bileğimi bıraktı. "ya sen napıyrosun kızım" diye bağırdı. Ne yapıyordum sanki? ne yani durup benimle uğraşmasına göz mü yumsaydım. Susup ona izin mi vereyim ne istiyordu bu çocuk ? "ne yapıyormuşum?" sesim sorgulayıcı çıkmıştı. Bora gözlerini gözlerime çıkarttı. Bir süre sorna gözlerindeki sinirin geçtiğine şahit oldum. "sen bir erkekle nasıl başa çıkabileceğini düşünürsün? Ben olmasam sana vuracaktı geri adım atmalıydın!" evet belki haklıydı . Ama ne yapabilirdim altta kalmak istemedim. Ayrıca erkekler kendini birşey sanıyorlar. "ne yapsaydım? Benimle uğraşmaya devam ettmesine izin mi verseydim? Vursa ne olacaktı sanki birkaç gün acır geçerdi bunun için geri adım atmam ben! Siz erkekler kendinizi kadınlardan üstün görüyorsunuz. Fiziksel gücünüzü kullanarak kadınları ezmeye çalışıyorsunuz. Kadına kendini güçsüz hissettirmeye çalışıyor üstünlük kurmak istiyorsunuz. Ama ben öyle olmadığını gösterdim ona! Bana vurmasından korkmadığımı gösterdim!" bu kadar uzun bir cümle beklemiyor olacak ki kaşları havaya kalktı söylediklerimi de beklemiyor olmalıydı çünkü yüzünde bariz bir afallama vardı. Hemen kendine gelirken" yine de yaptığın aptallık " dedi. Bakışlarını benim umuramaz bakışlarımda buluşturdu. Ben güçlü değildim. Korkusuz da değildim. O da bunu biliyordu. Beni sarhoş bir adamın tacizsinden kurtardı. Nasıl ona erkeklerden korkmuyorum diyebilirdim ki. O üvey babam olacak şerefsiz piç bana dokunmaya çalıştığındaki korkularımı nasıl unuturdum ki!  Ama  çalışıyorum, en azından gücümün yetebilecegini düşündüklerime. Can cüsseli bir çocuk değildi. Cılız zayıf bir bedene sahipti evet fiziksel gücü benden daha falza olabilirdi ama bana verdiği zararın izi vücudumda uzun süre kalmazdı. Ben başaramayacağımı bilsem bu oyuna girmezdim ki zaten!  Neyse konuyu uzatmaya gerek yoktu zaten  kafama üşüşen birkaç soru dilimden döküldü.
"neden geldin? Yani neden beni onun elinden aldın?" bora anlamaz bir şekilde bana bakıyordu. "bende bu okulda okuyorum ne demek niye geldin gördüm, geldim. Bıraksaydım da vursa mıydı?" Boranın sesi kulaklarıma iliştiğinde ben dudaklarımı araladım bir an dudaklarıma düşen bakışlarını görsem de hemen göz temasımıza geri döndü "hayır yani 3 haftadır yoksun ondan" Ay sanane ada ne diye merak ediyeosun. "hayırdır merak mı ettin mavi göz" söylediğine gözlerimi devirdim "pardon da ben seni niye merak edeyim"  iki elimin avuç içini belimin yanlarına koydum. kaşım alnıma doğru bir yol çizerken cümlemi sorgulayıcı bir tonda söylemiştim.  Bora "seni ilgilendirmeyen şeylere burnunu sokma o zaman" o da beni taklit etti avuç içlerini  belinin iki yanına koparken tek kaşını da havaya kaldırdı . Şu an ne kadar komik gözüktüğünü anlatamazdım. Dudaklarımı gülmemek için birbirine bastırıp ellerimi iki yanıma indirdim. O da yaptığını fatk edip kendine bir bakış attı sorna hızla kendine şekil düzen verdi. Beraber merdivenleri inip sınıfa yöneldik. Bir önceki derse girmemiş ve yok yazılmıştık. Bir sonraki ders hoca bizi derse almamış ve birde üzerine azar işitmiştik. Ben kantine inip kendime kahve alırken bora da yanımdan ayrılmıştı. Tabiki nereye gideceğini bilmiyordum.