Who Are You

Who Are You 22

Faithful boyfriend.

When I saw him pleading in front of me, I can't hold longer. I don't know if I could pretend to be my sister in front of him.

Adrian.. why did you do this to me?

Kahit sa loob ko para na akong pinapatay sa sakit na makita siyang ganyan, even though he cheated and I'm doubtful to trust him again...  I just wanted to hug him and tell him he shouldn't cry because I'm aya and I didn't even left him..

But I can't. I have responsibility just because of that stupid figurine. I don't have a choice dahil sa ngayon, ako si ayra at boyfriend ko ay si ethan.

Kinakabahan man ay pinilit kong maging matatag sa harap niya. "What do you want?" Tanong ko saka umupo sa isang bench.

He sat beside me while looking at the ground, I look at him while praising his features. Kahit na naka side view ay kita parin ang mahaba at makapal na pilik-mata, ang perpektong hugis ng kaniyang panga, matangos na ilong, pati ang buhok niyang tumatama sa kaniyang kilay at mapulang labi.

I really miss himm Siya parin 'yung adrian na mahal ko.

I composed myself and look away. This isn't right from the very first place. I shouldn't be here, I should've just rejected it.

But I saw how desperate he is and it breaks me too. Seeing him like that is a hell for me. It may be looks like I'm the villain, but I couldn't protest either.

Sumandal siya sa bench. "H-How is she?" aniya bago tumingin sa'kin.

Para akong na-tuod sa aking kinauupuan. Nanatili akong nakatitig sa kawalan, hindi ko malaman bakit parin siya nagtatanong tungkol sa'kin.

He knows I left him.. he really knows it. I expected more than that. Like, he would hate or loathe me for left him hanging.

Mapungay ang kaniyang mga singkit na mata habang nakatingin sa akin. Nanginginig ang aking labi. Para akong aatakihin sa puso dahil sa bilis ng tibok ng puso ko, nakokonsensya ako ngayon. Pero hindi ko magawang magsalita, dahil sumumpa na ako sa deal na 'to.

"Ayra?" Bigla akong natauhan. Nakatingin siya sa'kin at hinihintay ang sagot ko.

"H-Ha?" Iniwas ko ulit ang tingin ko.

Hindi ko namalayang nakatitig lang pala ako sa kaniya. Nakakahiya.

"Okay lang ba siya?" Dagdag niya.

Napalunok ako at pumikit saglit saka humingang malalim. Trying to calm myself.

Aya, don't be too sorry for him. He cheated that's why you're here... pretending.

Humalukipkip ako at sumandal sa bench. "Y-Yes okay naman siya. Why did you ask?" Sabi ko nang hindi siya tinitignan.

Naramdaman ko naman ang pag tango niya. Hindi ko alam kung saan ko nahugot ang ganitong attitude sa harap niya.

Bigla na lang ito lumabas ng kusa. Marahil isinasa-isip ko na palagi na ako si ayra at nasasanay na rin ako sa pagpapanggap na 'to.

Ilang segundo siyang natahimik at nanatiling nakayuko. Pinapakiramdaman ko siya kung magtatanong ulit dahil gusto ko nang umalis agad habang nakakapagpigil pa ako sa nararamdaman ko.

Hindi ako makahinga ng maayos kapag malapit ako sa kaniya. Gustong gusto kong yakapin siya at basagin agad ang kasunduan namin ni ayra.

Kaya bago ko pa man iyon magawa, agad na akong tumayo nang tuluyan na siyang nanahimik. Hindi ko na rin kayang magtagal pa dito.

"Marami pa akong gagawin. Uuwi na ak--" agad akong napatigil nang hawakan niya ang kamay ko.

Gulat akong napatingin sa kaniya pero nakayuko parin siya. Narinig ko pa ang maliliit niyang buntong hininga  bago siya magsalita.