قبل از این که این پارت رو بخونید لطفاً توجه کنید 😁
خب ورژن اصلی این فیک چانبکه، و اکسو چهارتا کاپل داره اما بی‌تی‌اس سه تا کاپل داره، برای همین من اومدم و به جای کاپل هونهان تو ورژن چانبک، کاپل اونگنیل(کانگ دنیل و اونگ سونگوو) رو گذاشتم.
اما راستش رو بخواید خودم اصلا نمی تونم باهاشون ارتباط برقرار کنم برای همین از این به بعد به جای کاپل اونگنیل، کاپل هونهان رو داریم، که احتملا خیلی هاتون میشناسید و ممکنه دوستشون داشته باشید😍
ممنون که توجه کردید😘
برای کسایی که نمی دونن:
کانگ دنیل: اوه سهون
آونگ سونگوو: لو هان
و این که این قسمت یه سوپرایز داریم😂❤️
∞•°∞°•∞•°∞°•∞
داشت از خستگی میمرد و فقط دلش میخواست که یه دوش بگیره و بعدش خودش رو روی تخت نرم و بزرگش پرت کنه و یکی از اون بالشت های بزرگش رو بغل بگیره و یه خواب آروم و راحت داشته باشه تا فردا با یه اعصاب و اخلاق خوب بره باشگاه.
باشگاه...
خدایاااا اون نامجون عوضی همین روز اول انقدر به همه، مخصوصا اون و وونهو سخت گرفته بود که همه رسما به خونش تشنه بودن.
مرتیکه!!!
ساک ورزشی طوسیش رو روی زمین پرت کرد و خودش وارد حموم شد.
∞•°∞°•∞•°∞°•∞
زیر دوش بود و سعی میکرد از آرامشی که آب گرم بهش میده لذت ببره، که زنگ در به صدا در اومد. لعنتی فرستاد و سریع کف ها رو از روی بدنش شست و حولش رو پوشید و بدو بدو در رو باز کرد.
مامانش!
خوب دور از انتظار نبود ولی...
آرزو که بر جوانان عیب نیست، هست؟
"سلام مامان"
زن لبخندی زد
"سلام عزیزم، حموم بودی؟"
قیافش پوکر شد
نه حموم نبودم فقط محض خنده یه سطل آب رو خودم خالی کردم و بعد باز هم محض خنده حوله پوشیدم
"اوهوم حموم بودم"
خانم اوه کمی گردن کشید و سعی کرد از پشت شونه های پهن پسرش داخل خونه رو دید بزنه.
سهون به مادرش نگاه کرد و بعد از چرخوندن چشماش توی کاسه، با لحن ملایمی زمزمه کرد
"چیزی شده مامان"
سریع گردنش رو عقب کشید و لبخندی زد
"نه عزیزم چیزی نشده، برای شام بیا خونه ما"
"نه مامان من خستم و میخوام بخوابم"
خانم اوه اخمی کرد
"نمیشه که با شکم خالی بخوابی!"
تکیش رو به در داد، واقعا خسته بود و سختش بود که روی پاهاش بایسته ولی مادرش دست بردار نبود
"باشه، قول میدم با شکم خالی نخوابم"
مادرش لباش رو کج کرد
"من که میدونم تو نمیخوری!"
دیگه واقعاً نمیتونست وزنش رو تحمل کنه
"ولی مامان به خدا خیلی خستم، نمیتونم اینجا وایستم."
"باشه، شبت بخیر"
انقدر این جمله رو با اکراه گفته بود که خودش لحظه‌ای جا خورد
"شب بخیر"
در رو بست و خودش رو روی تخت پرت کرد و گذاشت خواب اون رو به دنیایی دیگر بکشد
∞•°∞°•∞•°∞°•∞
2011/12/19
از پنجره کلاس به بیرون نگاه کرد، صدای بارونی که روی زمین کوبیده میشد قشنگ بود.
حواسش اصلا به دبیر زیست که داشت گلوی خودش رو جر میداد تا اون مطلبی که هیچ ایده‌ای راجبش نداشت رو به یکی از بچه های خنگ کلاس بفهمونه نبود.
بارون شدت گرفت و به جای صدایی که داشت، شرشر زیادی رو به وجود آورد
"خودت انتخاب کردی یا خوش شانسی آوردی؟"
با زمزمه ته سرش رو چرخوند و گیج هومی گفت
"جات رو میگم، خودت خواستی یا شانس آوردی و از اول اینجا رو برات انتخاب کردن؟"
جفت دستاش رو روی میز دراز کرد و سرش رو روشون گذاشت
"خودم انتخاب کردم، ناظم گفت میتونم انتخاب کنم."
"هوادار زیاد داری!"
تهیونگ همون‌طور که چیزی رو توی دفترش یاد داشت میکرد با خنده گفت.
ابرویی بالا انداخت
"شاید..."
به پسر بزرگتر که بهش خیره بود نگاه کرد
"ویو قشنگی داری"
دوباره سمت پنجره برگشت
"اوهوم دارم"
داشت...
واقعا هم داشت...
و همیشه به خاطرش لذت میبرد.
تهیونگ چند لحظه رو در سکوت و در حال نگاه کردن به جانگکوک گذروند، مردد بود که سوالش رو بپرسه یا نه.
لبش رو توی دهنش کشید
"کوکی... یه سوال"
آروم برگشت و دوباره سرش رو روی دستاش گذاشت،
تهیونگ که دید جانگکوک منتظره کمی لبش رو باز کرد و سوالش رو پرسید
"این که شب کریسمس به یکی اعتراف کنی خیلی کلیشه‌ایه؟"
"هوم... اره کلیشه‌ایه ولی هنوز هم قشنگه"
ته سرش رو به منظور فهمیدن تکون داد
کوک خمیازه ای کشید و ادامه داد
"میتونی روز قبلش بهش بگی اینجوری کلیشه‌ای نیست"
پسر کوچکتر کمی فکر کرد
"یعنی حدود سه روز دیگه؟"
"اوهوم میشه سه روز دیگه"
سرش رو تکون داد و لبخندی زد
"ممنون"
کوک لبخند قشنگی زد و دوباره به حیاطی که داشت با آب جارو میشد خیره شد.
أنت تقرأ
⚔️The Condition Of Fight⚔️ |Completed|
Romance˙˚˙˚ teaser :🥀📝 جانگکوک کاپیتان تیم پاسکال، از کیم تهیونگ که کاپیتان تیم توسکا و رقیبشه متنفره... حالا چی میشه اگه مجبور بشن برای مسابقات جهانی تیم هاشون ادغام بشه؟ چجوری تهیونگ می تونه کوک رو راضی کنه؟ بنظرتون می تونن با هم کنار بیان یا نه؟ ˙°˙°...
