Hayaller Ülkesi (BİTİYOR)

& 5.Bölüm &

******************************************************************************

    Yorumlarınızı bekliyorruumm amaaaaa. Bu kadar vote bizim için gerçekten de az.

   Büyük bir hedef belirliyorum. Lütfen yardımcı olunn :D Sizi seviyorumm... İyi okumalarr....

---------------------------------------------------------------------------------------

   Merdivenlerden inen kaba adama herkes bakıyordu.

Ben yerin dibine girebilmek için kim bilir çukur açmıştım bile.

Bağırdı, bağırdı. Ta ki ona bakan yoğun kalabalığı ve ortada beyefendiyle yer alan beni görünceye dek...

Bayan Bethany'e baktım. Kaşları çatılmış ve yüzü kıpkırmızı olmuştu. Ellerini sıktığını görüyordum. Dişlerini ne kadar sıktığından bahsetmiyorum bile... O sırada gözleri bana döndü. Kıpkırmızı ve korkunç görünüyordu. Hemen önüme dönmüştüm. Eğer buradan beni götürmezlerse başıma ne geleceğini tahmin bile etmek istemiyordum. Bu benim son şansımdı. 

Kalabalık birden açıldı ve zarif adam yürümeye başladı merdivene kadar. Merdivenim ilk basamağının önünde durdu ve Alberto'ya baktı.

" Arkamda duran bu kızın ismini tuhaf bir şekilde kabaca haykırmanız bana hiç normal gelmiyor ya size bayım?" dedi sakin olmaya çalışır bir tonla.

Alberto çevresine baktı. Bunun bir açıklaması yoktu bence.

Bayan Bethany oradan atıldı - Alberto'yu kurtarmak için - :

" O Blaire'nin kocası beyefendi. Askerler odalarından Blaire'ı alıp götürünce endişelenmiş olmalı.

 Adam birden arkasını döndü. Şaşkınlıktan gözleri yerinden fırlayacaktı. Bütün yetimhanedekiler kendi aralarında fısıldaşmaya başladı. Tam ortadaydım ve ciddi derecede ölmek istiyordum. Alberto ve ben mi o benim ancak babam olabilirdi. Hatta babam olamayacak kadar da büyüktü! 

Adam bana döndü şaşkınlıkla.

Bethany:

" Kocanın yanına dön Blaire! Gelirken izin almalıydın!" dedi Alberto'yu gösterek.

Nedenini bilmiyordum ama ayaklarım beni Alberto'ya sürüklüyordu.

Merdivene geldim fakat adam tuttu beni:

" Onun senin gerçekten de eşin olduğunu emin misin tatlım? Seni zorlamıyorlar değil mi?" dedi kulağıma fısıldayarak.

Hiçbir şey demedim. Devam etti:

" Ayrıca onu seviyor gibi gözüktüğünü kimse söyleyemez." 

Gözümden damla aktı. Bethany öldürecekti beni. 

" Evlilikleri ile alakalı bir kanıt istiyorum." dedi. Kolumu bırakmayarak. Alberto konuştu:

" Aslında biz daha evlenmedik açıkçası. Bethany müstakbel demek istedi."

Ağlamaya başladım ve merdivene oturdum herkesin önünde.

" YETERRRR!!!!!!!!!" diye bağırdım. " Ben kimseyle evlenmedim ve evlenmeyeceğim. O gördüğünüz adam bana taciz yapmaya çalıştı ve bu hain kadınla işbirliği yaparak beni zorladılar. Hepsi yalan!!! " diye bağırdım. Artık yıllarca içimde büyüyen stresi birkaç cümle ile attım. Artık rahat hissediyorum ve gözyaşlarımı boşaltmaya başladım.

Yanımdaki adam eğildi ve gözyaşlarımı sildi.

Bayan Bethany yanıma geldi ve yalandan saçımı okşayıp sevgi gösterisi yapmaya çalıştı.

" Tatlım, güldürüyorsun beni. Burası bir yetimhane diye beni böyle görmen ne kadar üzücü (!). Lütfen bebeğim gel hadi seninle biraz konuşmak istiyorum." dedi ve yanımdaki adamdan izin istedi.

Alberto'ya giderken göz kırptı. Ve Alberto kendini iyi göstermeye çalışarak adamları oturması gereken yerleri gösterdi. Bayan Bethany ise çocukların odalarına çekilmelerini istedi kalabalığı dağıtarak. Odaya geldik ikimiz. Direk konuya daldı:

" Ne dediğini sanıyorsun sen!! Şunlar gitsin senin belanı sonra vereceğim. Şimdi seni azarlamayacağım. Sadece bir anlaşma istiyorum. Yoksa Alberto'yla seni en kısa zamanda evlendiririm!" dedi tehdit ederek.

Kabul etmekten başka çarem yoktu. Beni bunlar yaşandıktan sonra da saraya alma ihtimalleri yok denecek kadar azdı. Hareketsiz onu dinliyordum. Sözlerine devam etti:

" O adamla konuşacaksın. Aslında benim kocan olma kısmını yanlış söylediğimi sadece olmasını istediğimi kelimesini eklemeyi unuttuğumu söyle. Diğerlerinin ise senin yalanın olduğunu belirt. Yoksa... devamını biliyorsun zaten." 

Anlayıp anlamadığımı sordu. Ben de 'anladım' anlamında başımı salladım. Aşağı indik ve adam yanıma geldi mecburiyetten onların suçsuz olduğu yalanını adama yedirmeye çalıştım. Yetimhanenin kapatılmasından korkan Bethany'nin sözlerinin aynısını söyledim. 

Sonra ise adam beni çok beğendiğini ve şimdiye kadar her ne olursa olsun beni saraya almak istediğini belirtti. Çok sevinmiştim. Başkaları sevinmese bile...

Dişarı çıktık. Görkemli bir araba beni bekliyordu. O arabanın gideceği yollar benim hayatımın izleri olacaktı...

                                                           5.Bölüm Sonu...