SARUS- Kraliyetin Şifresi

-2 Gün-

Üç belki de dört saat geçmiş olmalıydı.

Konuşulanlar ve söylenenler yanımdakilerin bana daha da yabancı olduğunu kanıtlamaya devam ediyordu. Ve bu benliğimde ki yabancılık hissi yavaş yavaş içimi kemirmeye devam ediyordu.

Pala bir köşede uyumak üzereydi. Artemis bulduğu bir kitabı karıştırıyordu ve Hermes sadece kafasını geriye atmış şekilde öylece düşünüyordu.

Bacaklarım oturmaktan ağrımıştı. Ve daha bu yolculuğun saatlerce süreceğini düşünürsek ağrımaya devam edecekti.

Pilotların yanına gitmeye karar vererek ayaklandım. Yani herkesin bir çocukluk hayaliydi bu. Kokpite girmek. Kendini pilot gibi hissetmek. Galiba bizi buna iten hava da olmak ve her şeyden uzaklaşmış olma isteğiydi.

-'' Merhaba.'' Dedim kokpitin kapısını aralamamın ardından. Bir erkek bir kadın iki pilot gözlerini karşılarında ki panelden kaldırmadan beni cevapladı.

-'' Merhaba efendim. ''

Tamam, burası kesinlikle mezar gibiydi. Kanımda dolaşan alkol sanki düşüncelerimi de ele geçirmiş gibiydi.

Baş döndürücü düğmelere bakarken hayranlığımı gizleme gereği duymadım. Hiçbir şey anlamasam da yavaşça parmaklarımı düğmelerin üzerinde gezdirdim.

-'' Hepsini nasıl aklınızda tutuyorsunuz?'' dedim şaşkınlıkla. Pilotlardan biri bu tepkime karşılık gülümsedi.

-'' Bir süre eğitimini aldıktan sonra kolay oluyor efendim. ''

Mantıklıydı.

Köşedeki çıkıntılardan birinin üzerine oturarak orada kalmaya karar verdiğimi belirtmiş oldum. İçeride ki insanlardan daha tanıdık yüzlerdi kesinlikle bu pilotlar.

Önümde ki boşluğu izliyordum. Bulutların üzerinde. Binlerce metre yükseklikte. Ah Dünya ne kadar da büyüktü. Yani ben onun içinde ki bir parçacıkken ne kadar önemli biri olabilirdim ki?

Alkol ve belirsizlik düşüncelerimle adeta dalga geçercesine beynimi bulandırırken kaç dakika o şekilde oturdum ve boşluğu izledim bilmiyorum.

Dikkatimi pilotların arasında ki konuşma dağıtmış oldu. Ve zaten kesinlikle dağılmalıydı.

-'' Bir şeyler oluyor Steven. '' dedi kadın olan yanında ki pilota dönerek. Şimdi karşısında ki panel de daha çok ışık yanmaya başlamıştı.

-'' Halledebiliriz. Motorlardan biri arıza veriyor. Bu normal.'' Dedi erkek olan sakinliğini koruyarak. Motorlardan birinin arıza vermesi gerçekten normal olabilir miydi?

-'' İrtifa kaybediyoruz. '' Bu sefer kadının sesi kesinlikle daha çok endişeliydi.

-'' Arızalı motoru kapat. Gücü diğerlerine aktar. '' Steven'da kesinlikle ciddiydi.

-'' Neler oluyor?''

Merak ve korku dudaklarımdan ancak bu cümlenin çıkmasına izin vermişti.

-'' Kontrolü kaybediyoruz.'' Dedi kadın olan daha da gerçekçi bir korkuyla.

Hermes'in sesi duyuldu.

-'' Neler oluyor burada ?''

O sırada o kadar şiddetli bir sarsıntı oldu ki Hermes tamamen yere serilirken, o küçücük alan da onun üzerine uçtuğumu hissedebildim. Kolumu çarpmıştım ve kesinlikle canım yanmaya başlamıştı.

Hermes belimden kavrarken başını çarptığını ve kanamaya başladığını fark ettim.

-'' İyi misin?'' dedi hızla.