SARUS- Kraliyetin Şifresi

-Sonuncu Petrov-

Asker heyecanla yerinde kıpırdandı.

Biraz işlere yeni başlamanın, biraz da ciddi bir görevi sırtlanacak olmanın heyecanı vardı üzerinde. Ancak onlarca profesyonel asker olmasına rağmen Komutan Castillo'nun neden onu seçtiğini asla anlamayacaktı.

Yine de 'Bir bildiği vardır herhalde' diye düşündü ve dik duruşunu son yarım saate defalarca kez sabırsızlıkla düzelttiği gibi bir kez daha düzeltti.

Kapı hızla açılırken karşısında yaklaşık 3 defa kadar gördüğü Albayını gördü. Albay Castillo. Hayatta birini idol olarak kabul etmesi gerekse herhalde bu kişi, o olurdu diye düşünmeden edemedi. Bir baba figürü şimdiye kadar hayatını süslemediği içinde bunları düşünüyor olabilirdi tabii ki. Albayın onunla ilgilenmesi, nazik konuşması bir parçasının ona karşı yumuşamasına sebep oluyordu.

"Albayım." Dedi başıyla hızlı bir selam verirken. Albayda aynı selamı hızla verdikten sonra ona eşlik eden askerleri bir el hareketiyle odadan çıkarttı.

Burası, bu askeriye askerin kendisine yaklaşık bir yıldır ev bildiği bir yerdi. Ama hala öğrenecek çok şeyi vardı. Bu duvarların anlatacağı pek çok hikâyeyi dinlemeye hazırdı.

"Seni neden çağırdığımı bir hayli merak ediyorsundur. Eminim." Dedi Albay başında ki şapkasını masanın üzerine bırakırken. Ardından askeriyle göz teması kurmadan elinde ki anahtarla eski masanın kilitli çekmecesini zorlayarak açtı. İçinden herkesin ilk gördüğünde çok önemli bir dosya olduğunu anlayacağı bir dosyayı çıkararak masanın üstünden askerine doğru yavaşça attı.

"Bu senin yeni, ciddi görevin."

Asker nihayet kendisiyle göz teması kuran Albayına heyecanla bakmaya devam etti.

"Beni buna layık gördüğünüz için teşekkür ederim." Dedi ağzının kenarıyla. Fakat komutanının umurunda olan şey bu teşekkür değildi.

"Bana teşekkürle değil, başarıyla gelmelisin. Çünkü şimdi seni suç dünyasının en önemli ailesine bulaştırmak üzereyim ve bu ne kadar sürer bilmiyorum."

Asker anlayışla başını sallayarak yavaşça dosyaya uzandı.

"Görevin gerektirdiklerinin farkındayım Albayım."

Albay karşısında ki toy askere merhamet dolu bir bakış attı. Geçmiş ikisi arasında onlarca sırla birlikte bir duvar olup yükselmişti bile.

"Bu bildiklerinin dışında. Bu Petrov ailesi." Dedi kendinden emin bir şekilde. Askerin bakışları ciddileşti ama henüz suç dünyasını bu kadar bilecek tecrübeye sahip değildi.

"Dosyada detayları okuyacaksın. Ama kısaca senden bir takip görevi istiyorum. Kolay olmayacağını söylemeliyim çünkü kaçmak bu ailenin göbek adı."

Asker anlayışla kafasını salladı. Herhalde bir adamı takip edebilirdi.

"Büyük bir ailenin sırlarına adım atacağız. Çok dikkatli olmalısın. Bu görevden sonra hiçbir şey eskisi gibi olmayacak."

Albay hızla yerinden hareketlenirken, asker parmak uçlarında ki adrenalini hissedebiliyordu. Merakla Albayını dahi telaşlandıran bu kişiyle tanışmak için hızla dosyanın kapağını kaldırdı.

Seneler ona bu adamı gerçekten tanıtacaktı ama yine de adını ilk okuduğu o anı hiçbir zaman unutmadı.

Kostya Petrov.