Bölüm 1

2.4K 113 3
                                    

Maalesef, pansiyon henüz açılmadığı için, öğrenciyi alamayız.
Ah lanet olsun! diyip çıktım, yuvarlak yüzlü, kalın bıyığı olan sert görünüşünü nazik davranışlarla saklamaya çalışan müdürün odasından.
Odanın yanında bulunan hoş görünümlü koltuklara oturmaya karar verdim. Turkuaz renkli koltuklar her ne kadar rahat olsada, kirli gibide duruyorlardı. Tiksinerek oturdum, çünkü yorgundum.
Telefonla uğraşmaya başladım. Dışarıdan egoist, gıcık göründüğümün farkındaydım. Zaten geçenler pekte iç açıcı bakmıyorlardı.
Her geçen, sanki yiyecekmiş gibi bakıyordu. İlk defa mı insan gördünüz? demek geçti içimden.
Ne yazık ki bu gram umrumda değildi. Çünkü bu oturduğum ilçeden kalkıp, başka bir ilçeye gelmemin ikinci seferiydi. Üzerimde üşengeçliğimin vermiş olduğu sinir vardı.
Annem ve babamın çıkmasını bekledim. Sonunda yanımda beliriverdiler.
Nihayet diyip kalktım, tüm kirini çektiğimi düşündüğüm koltuktan.
İnanılır gibi değil tekrar boşuna gelmiştik...
Ben Deniz, 15 yaşında, orta boylu, zayıf, pekte güzel olduğumu düşünmeyen bir kızım.
Ortaokuldan mezun olmuş, liseye adım atan, büyüdüğünü düşünen ama aslında hala küçük olan bir kız.
Küçük Kız.
O gün fazla sinir olmuş bir vaziyette eve girdim. -Yine mi almadılar- diye dalga geçen kardeşler ağğkk.
Haklılardı, yine almamışlardı ama bu benim sorunum değildi pansiyonun sorunuydu.
Henüz ergenliğimi bile bitirememiş, bir an önce yalnız başıma ailemden uzak bir ilçede okumayı istiyordum.
Evet başka bir ilçede okumak benim kararımdı.
Ailemle bir sorunum yoktu, ya da ben öyle sanıyordum...


Ihımm ıhımmm şu yıldıza bi tıklasanız :) Hatırlatmak istedim. Değerlisinizzz♡

LOVEisLOVEHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin