LOVEisLOVE

Bölüm 6

Herkes odasında 4 kişiyle gülüp eğlenirken ben bu kızla yalnız yaşamaya mahkûmdum. Allah'ın cezasıydı resmen. Her gün kavga etmeye başladık. Onunla aynı ilçeden gelen bir kız vardı. Onun odasına gideceğini söyledi bana. Her ne kadar kavga etsekte, sevmesemde yalnız kalmak istememiştim. İlk defa yalnız kalmak istememiştim. Ve ilk defa istemeye istemeye özür dilemiştim.
Yalnızlığa aşık bir kız neden bu sefer istememişti?
Pelinin her gün 10 defa arayan bir ablası vardı. Oysaki benim ailem sadece ilk gün aramıştı. Açıkçası bunuda pek unursamadım. İlgi görmesemde olurdu.
Haftasonu bir akrabasının düğününe gidecekti iki gün boyunca yalnız kalacaktım. Bu çok sıkıcıydı.
Bir insanın arkadaşının olmaması kötü bir şey, yanlış anlamayın yalnızlık çok güzel ama ihtiyacın olunca birinin el atması gerekir öyle değil mi?
Hiç yardıma ihtiyacım olmamıştı bugüne kadar, ama başka ilçede, ailemden uzakta, tanımadığım insanlarla napabilirdim ki?
O an aklıma, ilk gün dışarı çıkmayı teklif eden kız gelmişti. Evet ondan yardım alabilirdim...

Çok komik insanlardı iki gün çok eğlenmiştim.

-Deniz 85- dedi sınıf öğretmenim.
-seni sevmiyorum senin için çok uğraştım- diye devam etti gülerek. Sanki ben not dilenmişim gibi. Hem zaten bu kadar utangaç bir kız, kalkıp hocalardan not isteyebilir miydi ki? Geri kalan öğrencilerinde not ortalamasını okumaya devam etti.
Sınıfın çalışkan öğrencilerindendim. Bana "Ruh öküzüm" diye hitap eden arkadaşım, -olllleyy takdir alıyorsun çakkk- demişti. Mutlu olmuş ve gülümsemiştim.
9. Sınıfa başladığım zaman ders çalışmak ve kopya çekmemek konusunda söz vermiştim kendime. Asıl mutlu olduğum takdir almam değil, sözümü tutmuş olmam, sözümü tutup hakkımla takdir almamdı :)

Hiç bir şeyi umursamayan, hayatı ciddiye almayan, her şeye gülüp geçen inek bir öğrenci olmuştum. Hiç sevgilim olmamıştı, henüz 15 yaşında aşık olabileceğimi sanmıyordum.

7. sınıftan beri arkadaşım olan Emirden hoşlandığımı anlamıştım ve hiç zaman kaybetmeden ona açılmıştım. Gurur yapmam, zaman kaybetmem.
O da benden hoşlandığını dile getirdi sevgili olduk.

10. sınıf başlamıştı. Daha büyümüş, daha açılır olmuştum. 9. sınıf öyle böyle bitmişti, ve biz yine Pelinle aynı odaya denk gelmiştik. Tesadüf olamazdı.
En azından bu sefer daha iyi anlaşmaya başlamıştık. Sanki yeminliymişim gibi arkadaş çevresi kurmak bana itici geliyordu.
Pelinle çok zıttık. O herkesten üstün olmayı seven, her şeyi bilme çabasına girmeyi seven, iyi ama bencil bir kızdı.
O gerçekten bana çok ters bir kızdı.

Ihımm ıhımmm şu yıldıza bi tıklasanız :) Hatırlatmak istedim. Değerlisinizzz♡