Occasional Lovers

OL 22: When You Look Me in the Eyes

 A/N:

Sa mga desktop ang gamit sa pagbabasa. I mean para sa mga hindi nakamobile.Tingin kayo sa right side... Play the song para mas mafeel niyo. :))) And also see how Saskia look during their Homecoming.

Enjoy reading! Trolololo! ♥

PS : This chapter is dedicated to @animelover2417! :>

Pinaulanan niya ako kanina ng  Noti habang nagtatype! :))) Salamat sa Votes Ateng!  Highly appreciated! :> mwuuaahhh! Keep on reading!

______________________________________________

Roz and I were dancing when I saw Quincy with...Gino.

Yeah, they're together! And they look good and happy together. It somewhat breaks my heart for unknown reason. Hindi ko pa masasabing  mahal ko na si Gino pero mahalaga siya.

Niyaya ko si Roz pabalik sa table. Pero kahit hindi ko na nakikita si Quincy at Gino, masama pa rin yung pakiramdam ko. I want to be alone.

Kaya eto ako ngayon sa Science Garden. Malayo sa Amphitheater though I can still hear the music over here.

Okay na dito, malayo sa mga tao, sa ingay. It's a safe haven for now. Ayoko pa naman yayain sila umuwi dahil alam ko nag-eenjoy pa sila.

I'm sitting here on a Nipa Hut. I love it here!

Zzzzzzzz! Inaantok na ako.

"What the hell are you doing here?"

"Ayyyyy! Anak ka ng tatay mo!"

Nagulat ako sa nagsalita. The voice sounded so familiar.

It's Gino.

"Ano bang ginagawa mo rito? Madilim dito."

"Paki mo?!"

"I'm asking you!" pagalit na sabi niya.

"Don't shout at me! Nasa harap mo lang ako!"

Galit na din ako. He didn't answer.

"I want to be alone! Leave me now, please?" sabi ko pa.

Instead of walking away, he seated beside me.

"I'll kill Rozen for this!"

"Wow. Concern huh?!" I sounded so sarcastic.

Eh buti pa nga is Rozen eh, sinayaw ako! Hinanap ako! Eh ikaw nasan ka? Nasa babae mo?!

"I'm sorry."-Gino

Nakayuko siya.

"For what?"

"For everything."

Hindi ako sumagot.

Silence reigns the garden.

"Sorry kung hindi ko nareply yung mga text mo. Sorry kung hindi kita pinuntahan. But you know what? You mean so much to me." sabi niya.

"I'm Saskia Marie Buencamino. Sigurado ka bang ako ang dapat sabihan mo niyan? I mean so much to you?! Really?!"

I rolled my eyes.

"Sorry if I wasn't able to ask you for a dance." sabi niya pa.

Naiiyak na ako. Naalala ko na naman yung nakita ko kanina. T__T

Pero kailangan pigilan.

"Okay lang. Roz did it for me. You don't have to be sorry. "

Garalgal na yung boses ko. Pilit kong pinapatatag yung sarili ko. I should be strong. Wala naman siyang kasalanan kasi hindi naman kami eh. Nasasaktan lang talaga ako.