Painted Memories (ISLA SERINO SERIES #1) COMPLETED

Chapter 22

Chapter 22

“In your arms I think I would be safe.”

Lahat ay tila palaisipan sa 'kin noon ngunit kakat'wang napagtatagni-tagni ko na ang mga ito. My parents had been into too much sacrifice for our family. Kung itinago nila ako para maprotektahan dahil ayaw nilang matulad ako sa kapatid ko bakit nasangkot parin ako sa gulo? All my life I'm with papa, and he never allow anything bad come across my way.

Kahit pa minsan ay nawawala s'ya dahil sa trabaho I never felt scared of anything, sinanay nga niya ako na maging matapang. Not when he disappear and left me alone, weak. It's like my protection has been stolen and nothing left to shelter me from the cold and danger. Nang mawala s'ya ay saka nagsulputan ang iba't-ibang hindi pamilyar na karakter, mayroong nagbabantay, mayroong pumoprotekta ngunit mayroon ding nais akong saktan.

My life was a mystery not until I heard that short history of our broken family. Parang sapat na muna iyon para malaman kung saan nga nagmula ang lahat. It was my grandfather.

“...matapang pala itong apo ni Benedicto.”

The imaged the fat old man flashed on my mind. Hindi nga nila ako basta napagkamalan lang noon, talagang ako ang sadya nila. It's crystal clear that he found out about me, the second children of his unyielding son who fooled him. As expected to someone like him, he'll demolish even the hardest barrier just to get me and spell a sweet revenge.

Kung hindi kaya ako nakatakas noon sa mga lalaking iyon nasaan na kaya ako sa mga oras na ito?

However, my brother has found me first and look after me. He put an eye on me to make sure I'll be gone for danger. And there was Daniel, he tried to kidnapped me at tinanggka akong ilayo sa lahat. Sino kaya s'ya para gawin iyon?

“Alam mong ikakapahamak natin 'to pare-pareho! Pumayag ako noong una kahit alam kong delikado pero hindi ko na palalampasin 'to—”

“I want to hide her from everything, I don't want to involve her in this situation—”

“That's stupid! Noon pa may involve na s'ya, at wala ka ng magagawa. Kung ipipilit mo ang gusto mo'y pare-pareho tayong mamamatay, tandaan mo 'yan Daniel!”

Alam kong ako ang pinag-uusapan nila noon. Alam kong ako ang tinutukoy ni Daniel kahit pa hindi ako sigurado at kahit pa hindi ko alam ang dahilan noon.

Bakit nga ba gusto n'ya akong ilayo at itago? Sino s'ya para gawin iyon kahit pa kung tama ang narinig ko'y ikapapahamak niya iyon at ng pamilya n'ya?

Bakit hinayaan n'ya noong saktan s'ya ni...

“Simon!”

Dinig na dinig kong sigaw nang isang lalaki para pigilan s'ya pero dalawang putok ang pinakawalan niya na tumama sa dibdib ni Daniel, kasabay noon ang pagbulwak ng kan'yang dugo.

My brother mercilessly pulled the trigger twice that made Daniel puke with blood.

Galit na galit noon ang kapatid ko pero ni hindi lumaban si Daniel kahit pa kaya naman niya iyon. Parang buong-puso n'ya iyong tinanggap na ang pakiramdan ko'y para maprotektahan ako pero sa huli'y ni hindi ko s'ya nagawang tapunan man lang ng tingin at iniwan s'yang mag-isa roon, duguan—marahil ay dahil din sa akin.

Si Alvin. S'ya ang nagtaboy sa akin para makatakas noong araw na iyon. Ano kaya ang nangyari sa kan'ya noon? Nasaan na kaya siya ngayon? Si Alinet. Kung hindi n'ya ako hinimok na tumakbo at lumayo sa lahat saan na kaya ako mapupulot ngayon? Sa poder ng lolo ko na ganid sa pagbibigay kalayaan?

Ang dami palang tao sa likod ng lahat ito. And there I was before thinking how unlucky I am when in fact it's pure ignorance. Masyado lang akong madrama at mahina para isiping napagdamutan ako gayong ang totoo'y iisa lang pala ang puno't-dulo ng lahat ng ito. Normal lang din naman pala ang buhay ko katulad ng iba, sadyang ibang pamilya lang ang pinanggalingan ko.