Chapter 24

40 6 2
                                    

Chapter 24

“Baka mas mabilis akong makalimot doon, baka mas mabilis doong maghihilom ang lahat. Baka lang...”

Naramdaman ko ang marahang pag-angat ko sa sofa kung saan ako nakatulog kanina pagkatapos naming maghapunan ni Pia. Sobrang pagod ang tangi kong nararamdaman kaya nang bumigat ang talukap ng aking mga mata ay basta na lang akong dumausdos pahiga sa sofa.

I was half awake when Renan's arms wrapped around me as he carried me to bed. Nanatiling nakapikit ang aking mata.

“She has a fever. Kanina wala pa 'yan.” I heard Pia sounds so worried. “Papainumin na ba ng gamot?” She asked afterwards.

Isang maingat na haplos ang naramdaman kong lumapat sa aking noo. It's two big to be Pia's, it's probably Renan. “Hindi, tubig muna and please turn off the air condition.”

“Kumain ka na, Renante?”

“Not yet.”

“May pagkain pa. Kumain na muna.”

They conversed and I remain silent while pretending I'm asleep.

“Umiyak ba si Kels kanina? When you came how's she?”

“Huh?”

My heart skip a bit. He's asking. I wish Pia won't tell him.

“After lunch ako dumating dito after your call. Mag-isa nga s'yang umuwi but I doubt she cried, she's still okay when I arrived.”

Renan took a deep breath then he sighed. “Wala ba s'yang nasabi kung bakit bigla na lang umuwi?”

“Sabi niya nainip s'ya roon. Kaya umuwi na.” Pia is such a great engineer and friend. I should tell her that. “Ano, gigisingin ko ba para makakain ulit at makainom? Konti lang kinain n'ya.”

I should treat her also, spa would do.

“Mamaya na lang. Uuwi muna ako, call me if something happened. May guards naman sa labas, I asked Zachy for that.”

“Sige. Ingat ka.”

“Salamat. Pero sa bahay na rin ako kakain.”

I heard the door creaked as it closes. Rivulets of sweats trailed down from my neck to the center of my cleavage. It's so hot.

“Pia?”

“Hmm?” Pia immediately sat at the edge of my bed when I spoke. “May masakit ba? You need anything?”

I want to roll my eyes but I stopped myself trying. Pia is not overreacting, she's just worried. Hindi lang ako sanay. She's so different today, I should really treat her.

“A-ang init...” I was shocked when I heard my own voice. It's like horrible growl of a wild animal. Medyo sumakit din bigla ang lalamunan ko, parang natuyo iyon at may sumakit.

“Hala! Malat ka. Teka kukuha ako ng maligamgam na tubig.”

After a minute or two Pia arrived with a glass of warm water on her hand. Iniabot niya iyon sa akin at ininom ko agad. Napangiwi pa ako dahil masama ang lasa noon.

“W-what did you put in the wa-water? I-I-It tastes bad...”

“Ha? Wala naman. Gan'yan lang 'yan kasi maligamgam.”

“Really? S-sumasama ang lasa ng wa-water when it is maligamgam?” I looked at Pia, still confused.

“Kapag nasasaktan ka pala, nabobobo ka?” Pia asked full of sarcasm and disgust. No more concern Pia.

Painted Memories (ISLA SERINO SERIES #1)  COMPLETED Where stories live. Discover now