My Adorable Doctor [COMPLETED]

Chapter 30

Never have any doubts about your ability. Never ask, "Can I do it?"

-Cornelius Verolme

------------------------------------------------

Chapter 30

Someone's POV

"Waaaaahhh! Mga walanghiya! Mga bwisit!" I pulled my own hair in anger. I pushed all the things that my eyes set on.

Walang awa kong tinapon ang vase sa salamin na kaharap ko at naging dahilan iyon ng nakakatakot na tunog. Nanginginig ang mga kamay ko sa pangigigil at galit.

I glanced at the broken mirror infront of me. The broken mirror reflects my self.

Ngayong sira na ako, ngayong sirang sira na ang buhay ko. Kaya ko nang gawin ang mga bagay na gusto kong gawin. Kung kailangan kong pumatay, gagawin ko. Ang buhay kong ito ay wala ng silbi sa mundo. I gritted my teeth in anger and frustration.

The bleeding on my hand cause of the broken vase, made the blood flow through the C.R's tiles.

Tinitigan ko ang aking dugo na dahan dahang tumutulo sa sahig.

Sobrang manhid na nang katawan ko na kahit ang malaking sugat sa kamay ay di ko na alintana.

Ang mga luha ko ay walang hubos na tumutulo sa pisngi ko. Ang sakit sa puso ko ay tila di na mapapantayan. Naalala ko ang mga ngiti at masayang mukha ng taong pinakamamahal ko.

Ang pait at sakit habang tinitingnang masaya ang taong mahal mo sa iba ay sobrang nakakapanlumo.

Bakit? Bakit mas pinili ni Josh ang babaeng 'yon? Bakit hindi ako? Bakit hindi nalang ako? Mas nakasama niya ako ng matagal! Pero bakit di ako!

I clenched my fist to stop the blood from bleeding and then I glanced at myself in the broken mirror. Kahit na nagkapira-piraso na ang salamin ay kitang kita ko parin ang sarili ko. Ang sarili kong nalunod na sa  purong hinanakit at galit.

"Walang magiging masaya... at di ko hahayaang may magsasaya na wala ako," I smirked devilishly at myself.

"Ikaw nalang ang kakampi ko, ang tanging natitira para tulungan ako sa plano ko. Hinding hindi natin hahayaan na magsaya sila. Atin lang ang atensyon nila, atin lang! Atin! Ibabalik ko si Josh, at akin lang si Josh! Kukunin natin siya okay?" Saad ko sa sarili ko sa salamin. Unti unting sumilay ang ngiti sa labi ko. Ngiting hindi magugustuhang makita ng iba. Ang dagundong ng puso ko ay nagpapahiwatig ng magandang plano.

My laughter echoed to the every edge of the c.r. Ang saya pala habang nag-iisip ng plano para makapaghiganti. Nakakagaan ng puso, sobrang nakakagaan.

I am the living dead, and im here to kill the happiness and take it away from them.

Joy's POV

"Yes, Im fine... No need to... Let's not talk about it... Tsaka na... Hmmm-mm... Love you too Mom... Yeah... Bye..." Busangot ang mukha ni Josh na inilapag sa side table ng kanyang kama ang kanyang cellphone. Nang makitang nakatitig ako sa kanya ay agarang nagbago ang itsura niya, naging maaliwalas.

"Something's wrong?" Tanong ko habang pinagmamasdan siya. Nakaupo lang ako ngayon sa kama niya.

He twisted his lips sexily and looked at me intently. It made me stunned for a second. I find it very cool and attractive.