My Adorable Doctor [COMPLETED]

Chapter 4

Chapter 4

Nandito ako ngayon sa rooftop, naghihintay kay Josh. It's already six in the evening at hindi ko alam kung ano pumasok sa isip niya na magkita daw kami dito ngayon.

Nakahilig ako sa railings habang nakangiting tinatanaw ang ganda ng Makati. There's no one here except me. The beauty of the skyscrapers and the city lights made me always smile. Agaran kong naisip ang pagmumukha ni Josh, nakangiti at nagpapacute sa harap ko.

Natatawa akong napailing dahil sa naiisip na gagawin niya. Ano na naman kayang plano ng lalaking iyon?

"Doc!"

Agad akong napabaling sa taong nakatayo malapit sa pintuan nitong rooftop ng hospital. Nakangiti siyang kinakawayan ako. May dala siyang basket at bulaklak. Isa sa kaliwang kamay ang isa ay sa kanan.

The strong breadth of his shoulders, the toned arms and legs, that tall athletic built, that glow in the dark, pinkish skin. It was no other than Josh Anthony Sandilva.

He's smiling so wide, he's so happy na parang ayaw ko siyang asarin ngayon. Ang gwapo niyang tingnan sa kaniyang maroon polo at khaki shorts. Nang ilamg dipa na lang ang layo niya sa akin ay tsaka pa ako napatayo ng maayos. I stared at his wholesome face trying to memorize it all.

Iniisip ko pa lang na mapapalayo siya sa akin, nalulungkot na ako. It's hard to forget those moments we spend together, pero sa kalagayan niya ay parang may takot na nakabaon sa akin. I swallowed hard and hide the sad feeling inside me. For now, I don't want to think about that problem. I want to see his smiles and all without thinking other things that might ruin us together. Nilapitan ko siya na may ngiti sa mukha.

"Para sayo Doc," he handed me the bouquet of red roses with a shy smile.

"Thank you," I chuckled and sniffed the scent of the flowers. Bahagya siyang natawa at inangat ang dala-dalang basket.

"May dala akong pagkain," pagpapakita niya.

"Aba?! Anong meron?" medyo natawa pa siya sa sinabi ko at dumiretso na kami sa mesa na pinahanda niya. Nagpahanda talaga siya ng lamesa at upuan dito sa rooftop! I can't help but to feel so happy with his effort. He's really something.

"I can consider this as our first date!" He exclaimed happily. Namilog ang mga mata ko at napanguso para itago ang ngiti.

"Anong first date?! Hoyy, 'di mo naman ako girlfriend 'no." Natatawa akong napanguso bago itinuon ang pansin sa pagkain. Parang nagtunog choosy pa ata ako, ah?

"Edi ngayon girlfriend na kita." He chuckled. My face heated at his response, kasabay ng paghataw ng puso ko.

"Ang speed mo naman!" I joked. He laughed and catch my right hand.

Natigil ako sa pagtawa at agad na napatitig ng diretso sa kaniyang mga mata. His playful expression faded. Napalitan ito ng pagse-seryoso.

"I love you Doc..." He said charmingly.

My heart started running fast and wild inside my chest. A stinging feeling inside me flowed. Tila tumigil naman ang oras sa pagitan namin. Hindi ko na nga rin napansin na bahagya nang nakabukas ang aking bibig habang hindi makapaniwala na nakatitig sa kaniya. Is this real? Is he real?

"I..." His voice trembled. Pansamantala niyang iniwas ang tingin at bumalik ulit sa akin. He licked his lower lip nervously. "I want to be part of you from now on... I want to be with you when you cry, when you laugh, w-when you feel lonely, when you feel scared... I want to be your armor, your bulletproof, your shield, your handkerchief to catch your tears..."