It was saturday today and finally I can grab myself a sleep. I've been go through mountains these days. Sobrang nakakapagod. Halos hindi na kaya ng sistema ko ang mga nangyayari.
Tutungo na sana ako sa kwarto ulit para matulog ng biglang pinugaw ng mga sunod sunod na doorbell ang inaantok kung diwa.
Damn it!
Padaksol akong nagtungo sa pinto at padabog na binuksan ito. Bumungad saakin ang isang Clive Christian na pabango.
" Get dress we're going outside" wika nito at bigla na lang pumasok sa loob ng unit ko. What the hell? Anong magbibihis?!
I compose myself to stay calm kahit gusto ko na siyang itapon sa labas.
"What? You said we're going out?" Malamig kong wika.
"Me, so now get dress time is running" wika niya na nagpapigti sa natitirang pasensya ko.
"Ace! Get out! I don't have time for you okay? I'm going to sleep so now please leave!" Sigaw ko.
Tinaasan niya lang ako ng kilay at dumekwatro pa.
Ugh this guy! Lumalayo na ako sakanya! I don't want to get involve with him and now? Really?
"Faster I'll wait for you here" wika niya.
"Bahala ka! Maghintay ka dyan buong maghapon!" Wika ko at padabog na isinara ang pinto.
Humiga ako sa kama at nagtalukbong. Ano nanaman ang trip niya?
Bahala siya matutulog ako.
I was thinking deeply. What is his motives? Why is he doing this?
My heart can't bare it.
Oh God please let him leave.
Sa gitna ng pag-iisip ko hindi ko mapigilang antokin. My eyes are getting heavier. The last thing I saw was a darkness.
NAGISING AKO DAHIL SA ALARM CLOCK . Kahit kagigising ko lang ay napangiti ako ng mapait. The bitterness travel down to my system.
It was Travis who set my alarm clock for me. He was also the one who built it.
Alam niya kasing nag aaral ako tuwing 2 ng hapon. But I guess I'll take a break . I also need to cool my head.
Nag stretch ako bago tumayo. Agad na nagtungo ako sa CR para maligo.
Halos 6 na oras din pala ako natulog. That's kinda long.
Travis I missed him so much. His reminders, his kindness and his care for me. I miss everything about him.
He was a genius. He invent useful things. He was called the Genius Freak Inventor of our Organization.
Despite, his talents on electronics and mechanics he didn't choose to be an engineer instead he choose to be an Architect.
And his reason?
His smiling face flashbacks on my head.
"Because you're there! Where ever you are I'll be there too"
That pathetic jerk dare to die on me.
LUMABAS AKO NG NAKA ROBE LANG. Wala naman ibang tao rito kung hindi ako lang. Wala rin naman akong inaasahang bisita ngayon.
I was humming as I go with my kitchen. I was hungry. Hindi rin kasi ako nag umagahan bago matulog.
Habang naglalakad papunta sa dinning area agad napatigil ako ng may mapansin ako sa couch ko.
The hell?!
"What are you doing here?" Malakas kong tanong. Bumilis ang paghinga ko dahil sa gulat.
Nakita kong nagising siya. Pinunansan siya pa ang mga maya niya na parang bagong gising na bata. Tsk it was so dang cute! I don't want to compliment him but damn he was just so cute!
Parang nawala ang gulat at inis ko ng tumingin siya sa direksyon ko.
Ngumiti siya at kalaunan ay naging ngisi.
" Alexa Raphiel" My whole name was sounds so good with his woke up voice.
Pinagsabihan ko agad ang puso at utak ko sa nga naiisip.
"What are you doing here?!" Sadyang ginawa kong naiinis ang boses ko kahit na hindi na. At gusto ko namang purihin ang sarili ko ng naging ganon nga ito.
"Are you trying to seduce me?" He huskily said as he cross his legs as well as his arms.
Naguguluhan na tiningnan ko siya.
He smirks as he look at my whole body slowly. Tumaas ang kabilang kilay niya.
Napatingin naman ako sa kabuuan ko.
Oh shit! Agad na napamura ako sa isip ko ng makita kong medyo kita ang halos kalahati ng dibdib ko.
Dang did I just forget that I'm wearing a robe now?!
"Hey are you ready? I've been waiting for you 6 hours already" wika niya at parang batang wika niya.
"Did I say yes?" Mataray kong wika at tinalikuran siya para magbihis ng pambahay.
"You're mean! Hindi ka ba nakokosensya na pinaghintay mo ako ng anim na oras?!" Wika niya.
"I even skipped breakfast and lunch just to wait you and you're not going with me?" Parang batang wika niya. Nangungunsensya ba to?!
"Hey Alexa-" pinutol ko na ang sasabihin niya nakakarindi!
"Oo na! Wait me here I'm just going to change" wika ko at hindi na hinintay ang sasabihin niya o kaya ang reaksyon niya.
Kainis! Hindi ko naman sinabing hintayin biya ako. Sinabihan ko pa nga siyang umalis na lang! Parang kasalanan ko pa tuloy na nagutom siya!
I just wore my grey baggy pants along with my not so large white t shirt and with a Black jacket. In case na lumamig.
Lumabas ako dala ang wallet at phone ko. Tumayo siya.
He was wearing a red hoodie with a baggy faded jeans. Kahit simple lang ang suot niya ay hindi pa rin maitatago ang appeal niya.
"Okay! Shall we go?" Wika niya at siya ang nagbukas ng pinto.
Pinagbuksan niya ako ng pinto at siya rin ang nagsara. I put my finger print on it to lock it.
Sinundan ko siya hanggang sa makarating na kami sa parking lot.
Pinagbuksan niya ako ng pinto. Walang imik na sumakay naman ako.
"So where are we going?" Tanong ko.
"Tagaytay" wika niya. Napanganga naman ako sa narinig.
Hello? Nasa manila kaya kami!
"Nang ganitong oras?" Tanong ko. Paniguradong gagabihin kami nito.
"Yeah we have a resthouse in there we can definitely stay there" wika niya.
Gusto ko pang magtanong ngunit pinigilan ko lang ang sarili ko.
I bet this trip will be a disaster.
PHIANNKIES
SD_MONROE
YOU ARE READING
POWER AND HEARTACHE: My Heartless SSG President (under Revision)
RandomAlexa Raphiel Vargas, a respected gang leader, finds herself tormented by unrequited love for the enigmatic and heartless SSG president, Matthew Ace Montemayor. Despite her attempts to forget him by reinventing herself, Ace's sudden realization of h...
