POWER AND HEARTACHE: My Heartless SSG President (under Revision)

Chapter 26

I don't really want to admit but I felt really comfortable eating with him again. Wala lang siyang imik habang kumakain.

Noong una ay parang ayaw niya pang kainin ngunit ng matikman niya na ito ay tuloy tuloy na siya. This guy going in here without having an idea of why is he here.

"You look like you are not enjoying your food" wika ko. Napatingin naman siya saakin. We are keeping an eye to eye contact hanggang sa ako na ang bumitaw.

"Bakit dito ka kumain?" Tanong ko . Uminom siya ng Pocari Sweat na tubig bago ako sagutin.

"Dahil dito ka kakain?" Sagot niya . I was shock with his sudden response. Dahil dito ako kakain?

What did he mean?

Hindi naman ako makaimik.

Is he hitting on me?

Pinagpatuloy ko ang pagkain hangga't sa May lumapit saamin.

She was looking at Ace with a notebook and pen on her hands. Bahagyang nanginginig pa ito.

"Ahmmm I'm Janice, I -i would like t-to ha-ve your number " wika nito na nauutal pa.

Napabuntong hininga na lang ako sa narinig. Iba talaga kapag gwapo  pala-

"Ate yung number mo po?" She said. Agad na napakunot ang noo ko. Napatulala ako sa kanya sa sinabi niya.

Number ko? Yung Saakin at hindi kay Ace?

"I - I like you for a long time" l was beyond shock. Ako gusto niya?

"Are you serious? " tanong ko I mean she look , look gorgeous!

"I-Im serious, I find you really cool" wika nito.

Ngumiti ako , I do really appreciate her feelings but I can't accept nor give the same feelings she wanted.

"I do really appreciate your feelings but I don't think I can give the answer you wanted" wika ko nakita ko ang lungkot at pagbaba niya ng tingin.

Guilt filled my whole system.  Nag isip agad akong pambawi.

"We can be friends if you want " nakangiti kong wika. Agad naman na siyang napatingin Saakin at ngumiti.

"Talaga?" Tanong niya tumango naman ako. Ngumiti siya ng matamis.

Agad na binigay ko ang phone number ko. Umalis siya agad ng makuha niya iyon. Kumaway at nagpaalam naman siya bago umalis.

"Even girls like you , sino pa ba ang hindi nahuhulog sayo" he said as he smirks at me.

"Ikaw" biglaan kong wika. Agad naman siyang napatingin sa akin. Nagtaas siya ng kilay.

I'm ready to get back what I've said but it was hung off when he said something that I didn't expect.

"Who said that I haven't fell yet?"  Napanganga ako sa narinig . What did he said.

Matagal bago ako makabawi.  Napalunok ako bago umiwas ng tingin. 

Kita ko ang ngisi niya pero mas pinili kong umiwas ng tingin. The hell his talking about? Is he teasing me?

NATAPOS ANG PAGKAIN NAMIN, Agad akong nagpaalam sakanya para umalis ng tumayo rin siya. Napakunot ang noo ko dahil hindi niya pa ubos ang kinakain niya.

Kahit nagtataka ay agad ko namang isinawalang bahala iyon. Sabagay, hindi rin niya ata gusto ang kinakain niya.

I was walking back to my condo when I notice that Ace was still on my back. Oo nga pala, pareho lang kami ng condominium magkatapat lang ang condo unit namin.

Destiny was really challenging me huh.

Sa tagal ko ng nagmamahal parang imposibleng mawala ito ng basta Basta.

People come and go but love don't. I believe that even the person you love left the love will stays .

Bobo kasi talaga kapag nagmamahal. We tend to love them too much that's why if they left the mark and space in our hearts will be empty forever.

Hanga ako sa mga taong nakakapag move forward kahit gaano nila kamahal ang isang tao.

May mga tao kasing matagal bago makawala but the time will be worth it.

Hindi naman talaga madaling ma kapag move forward lalo na kung minahal mo ng Sobra.

"Alexa" tinig ng isang boses sa likod ko. Napatigil naman ako sa pagtawag niya sa pangalan ko.

"I'm sorry " hingi nanaman niya ng tawad.

Nilingon ko siya .

"Ace, people made mistake ,  you are forgiven  kaya tama na sa kakahingi mo ng tawad" seryuso at malamig kong ani.

Tumalikod ulit ako sakanya. Rinig ko ang pagbuntong hininga niya.

"Nasaktan kita, I'm sorry for being immature I'm sorry for being insensitive I'm-" pinutol ko ang sasabihin pa niya ng humarap na ako sakanya at nginitian siya ng matamis.

"Forgiven"  wika ko.

But I can't promise that I can be the same .

"Naging masaya ako Ace, kahit sa kunti at limitadong panahon salamat roon " wika ko. Kita ko ang gulat sa kanyang mga mata.

The sound of the buses and cars are really loud but the sound of my heart was louder.

Haaa, Ganito ba talaga kapag nasa harap ko siya.

Galit ako sakanya, pinapatawad ko siya ngunit bakit ang puso ko sakanya parin tumitibok?

Am I crazy?

"Can I make you happy again?" Wika niya at parang hindi pa sigurado sa sinabi. Natawa ako sa isip ko. Nakakagulat ang tanong niya pero tama na siguro ang kahibangan ko.

"No, stop making me feel good. You don't have to do that hindi mo obligasyon and I think you should focus on yourself too" nakangiti kong wika.

"Tanungin mo rin ang sarili mo sa tanong mo saaKin bago mo ulit ako tanungin noon" wika ko at tumalikod.

"Will you say yes then?" Tanong niya.

"Depende Ace" wika ko at naglakad na papalayo sakanya.

He can't make me happy if I don't own his heart. Mas ayos na sa akin ang malayo siya at masaya kesa naman sa nandito at malapit siya ngunit napipilitan naman siya.

NAKARATING AKO SA UNIT KO. Agad ko itong binuksan gamit ang card. Nakangiti akong umupo sa sofa. It feels like home.

Salamat dahil narito kanina si Zacharias.

The cheating beast. Hindi ko na alam don dahil lahat na lang ng issue niya ay cheating.

Masyado ata nilang ine-enjoy ang pagiging lalaki nila.

Tumunog ang phone ko kaya agad ko itong sinagot.

"Hmm? Honey?" Sagot ko.

"Wanna hang out? Sa bar kami ngayon" wika niya. Siguro ay hindi muna ako sasama.

"I'm sorry honey, medyo busy e next time na lang hmm?" Wika Ko. Rinig ko naman ang disappoinment niya bago nagpaalam.

I need rest.

Masyadong nangyari ngayong araw na ito . I need to sleep!

PHIANNEKIES