I Love You, Bastard! [MewGulf - BoyxBoy]

Chapter 33:

DWIGHT

"Dwight!" Ani Liam na naghahabol sa aking paglalakad palabas ng dorm.

Ngunit di ko siya nilingon. Nagpatuloy parin ako sa aking paglalakad. Im certainly not in the mood to talk to him. Im not yet ready to know his reasons dahil di ko alam kung makoconsole nito ang dismaya ko towards him.

"Dwight." Hinawakan niya ang aking kamay at hinarap nang naabutan na niya ako. "Please let me explain."

"Liam malelate na tayo, mamaya na." My tone isnt angry pero alam ni Liam na may pagtatampo sa ang aking boses.

"No! Gusto ko ngayon magpaliwanag. Please hear me out." Ngayun ay hinawakan na niya ang dalawa kong mga kamay.

"Bakit ano bang sasabihin mo?" Walang gana kong tanong kay Liam.

"Look. Im really sorry kung di ako nagpaalam kagabi. I was just so pissed sa sinabi ni Magnus sakin. He threatened me..." Ani Liam.

"Liam that's so childish!" Bahagyang padabog kung tugon bago pa niya matapos ang kanyang sasabihin. Binitaw ko ang aking mga kamay sa kanyang pagkakahawak.

"Yeah I know." Si Liam.

"Of course you do." Medyo may galit na sa aking boses. "And maybe you also know that you just ruin my birthday."

"Dwight let me make it up to you." Sinubukan niyang hawakan muli yung mga kamay ko pero di niya ito nagawa dahil agad ko itong iniwas sa kanyang mga palad.

"Not now. Im not in the mood to talk to you." Sabay alis ko sa aming kinatatayuan.

"Dwight." Malungkot na pagtawag sakin ni Liam pero di ko na siya pinakinggan at pinagpatuloy ko yung aking paglalakad.

His face is down and his eyes are blue. Ito ang nakita ko sa pagmumukha ni Liam when he passes by my chair sa loob ng classroom namin. I crane my neck a bit sakto para makakuha ako ng maliit na view sa inuupoan ni Liam. Kitang-kita kong malungkot ang kanyang pakiramdam when he's just staring at sa gilid na bintana ng room. I want to hear him out pero not now. Medyo dismayado pa ako sa nangyari kagabi.

A day had passed by me not being with Liam all along. Medyo nakakapanibago dahil for the past few days para kaming nakaglue sa isa't-isa. Minsan nakakalimutan nga namin si Rex na kasama pala namin when all we do was just lambing and asaran at each other. I spent the 5:00 pm to 7:oo pm period sa loob ng library.

Trying to get over what had happened last night, sinubukan ko nalang ibaling yung pansin sa pagrereview for finals. Habang nagbabasa ako ng libro, I suddenly think of Liam. I know he can study by himself knowing na nagbago na siya pero he can be a little more focused kapag kasama niya ako to help him out. Bigla akong nalungkot like how sad the library is right now. Walang katao-tao. Bali hindi lagpas ng sampu yung mga estudyanteng narito dahil malapit narin mag 7:00 pm.

I then picked up my things para lumabas. Nang pinanhik ko ang paanan palabas ng library ay nakita ko si Liam sa isang table malapit sa exit door. I probably didn't see him kanina dahil hindi nato abot ng aking tanaw. Nakasandal ang kanyang ulo sa ibabaw ng table, natutulog. Dahan-dahan ko siyang nilapitan. Kita ko ang dalawang libro sa math na inibabawan ng kanyang ulo. Ang kanyang maamong mukha habang mahimbing na natutulog ay nagbigay sakin ng buntong hininga.

"How to not love you when you're this cute?"

"Liam..." I pat his back para gisingin siya.

My dismayed heart now softened when he woke up. Pinasadahan niya ang kanyang mga mata sabay baling sa akin.

"It's almost 7pm. Magsasara na yung library. Buti di ka nahuli ng librarian dito."