In Between The Brothers (SEVENTEEN x GFRIEND FF)

Chapter 11: Let Me Hear You Say

Eunbi's

Things aren't coming my way easily. Ang dami kong inaasikasong school works. The last time I heard about Dad ay may mga inaasikaso daw sila para makapag-file ng temporary leave before the wedding. Gusto daw nila magkaroon ng time para sa isa't-isa pagkatapos and that made me want to ruin their relationship more. Like, I wouldn't let that happen! Walang kasal na mangyayari!

"Tulala feat coffee, what a normal morning routine." Umupo sa katapat kong upuan si Soonyoung. This guy's been staying here since that battle of the bands. Unlike Jihoon, his twin, hindi na bumalik dito.

"Morning." I said because his presence looked like a greeting. It's already Thursday at ngayon na ang pasahan ng activity namin. Hindi ko ito nagawa kahapon dahil hindi ko naman mahagilap si Jihoon. Absent siya kahapon at hindi rin siya umuwi. Balak ko sana siyang puntahan sa bar, ang 'ikalawang tahanan' niya, pero hindi ko naman nakita si Junhui na siyang nakakaalam ng daan papunta. Nakalimutan ko kasi kung saan kami dumaan last time. I'm bad at directions.

"Ano ba ginagawa mo? Mala-late ka na," He leaned forward at sinilip ang notebook na sinusulatan ko ng sagot kaya mabilis ko itong sinarado. "Amicable and lethargic?" On the other side, should I asked him about his twin brother? "Ang liit ng sulat mo. 'Di ko mabasa." He groaned.

"Don't blame my penmanship kasi in the first place, ang mga mata mo ang may problema." I kid. Siningkitan niya lalo ang mga mata niya. Para na siyang nakapikit.

"Walang problema ang mga mata ko. Sign na bang may problema sa mata kung may nakikita akong maganda?" That sounded like a one lame line from a poem. Corny.

"Shut up." Iling ko saka tinuloy ang pagsusulat. Mahina siyang tumawa.

"Sorry akin hahaha. Ano ba kasi 'yang ginagawa mo? Magpapa-late ka para diyan? Umalis na mga kasabay mo."

He's right. Kanina pa umalis 'yung mga kasabay ko. Muntik pa ngang magpaiwan 'yung maiingay, Seokmin, Seungkwan, Chan at si Hansol na tahimik, para hintayin ako. Hindi ko sila hinayaan dahil alam kong guguluhin lang nila ako. Lalo na si Seungkwan. For sure magtatanong 'yun kung saan kami galing ni Junhui nung Tuesday. Hindi ko pa kasi siya sinasagot.

"Activity." I plainly said.

"Anong subject? Baka makatulong ako. Same year lang naman tayo. Section F nga lang ako." Should I accept his offer? Tutal kambal niya naman si Jihoon at ang sabi, parehas daw mag-isip ang mga kambal.

"Personal development. Johari Window."

Napangiti at parang na-excite siya sa sinabi ko. "Tapos na kami diyan. By pair din ba kayo? Maganda 'yan. Diyan ko nalaman 'yung mga bagay na nakikita ng iba na hindi ko nakikita sa sarili ko." His pertaining about his Undiscovered self.

"Really? Anyway, patapos narin naman na ako kaya thanks nalang." Sinusulat ko na 'yung pang blind self ko para kay Jihoon.

"May look tough but actually... weak," I immediately closed my notebook nang mabasa na naman niya ang sinulat ko. "Sino 'yan? Positibo ang nilalagay mo?"

"'Wag mo nang tanungin. Aren't you going to school?" I asked after I finish my tea.

"Paalis na rin. Sabay ka na?"

"Hmm." Kung ano nalang ang nilagay ko para matapos na saka nilagay ang notebook sa bag ko. There's no room for pag-iinarte dahil mali-late narin ako. Hindi ko pa ma-present itong pinaghirapan ko.

"Tara na. Teka. Makalimutan mo," May inabot siyang paperbag. "Ikaw lang naman ang babae dito bukod kay mama kaya siguradong para saiyo 'yan." Urgh! Ang walang kamatayang packed lunch. Bwiset.