Kirli Anı

KA ÖZEL 2.1

"Miray iyi misin?" diyen sesle gözlerimi açtım.

"İrem, n'oldu?" dedim koltukta doğrulurken. Başım ağrıyordu.

"Bayıldın." dedi. Doğru ya bayılmıştım. "Miray acaba şey mi yapsan..?"

"Ne?"

"Hamile misin sen?"

"Yok canım." dedim. Neden Miray? Belki öylesindir ;) Hızla ayaklandım. "Ay İrem, ya öyleyse?" diye bağırdım.

"Eczaneden mi alınıyordu şu test şeyleri?" dediğinde kıkırdadım.

"Bende var." dediğimde şaşkınlıkla bakmaya başlamıştı. "Annemle Serpil anne güya hediye olarak vermişlerdi bana. Torun istiyorlarmış. Bunun mesajını vermişlerdi."

"Ee iyi o zaman. Hadi git hemen yap gel. Sonra da Boran'la doktora gidersiniz tam emin olursunuz." dediğinde hızla yatak odasının banyosuna yöneldim.

-

İrem'in yanına döndüğümde heyecanla suratıma bakıyordu. Sorarcasına kafasını salladığında "Pozitif çıktı!" diye bağırdım. İrem de bağırarak hızla yanıma gelmiş ve beni kolları arasına almıştı. Gözlerim buğulanırken "Anne mi olacağım şimdi ben?" diye sordum. Annem gibi bir anne olmayı istemiştim hep.

"Aşkım benim!" diyerek yanaklarımı okşamaya başlamıştı. 

"Kızlar?" diyen sese döndük ikimizde. Kerem'le Boran eve dönmüşlerdi. "Dediğiniz şeyi bir türlü bulamadık."

"Neyse sorun değil. Hadi hayatım biz gidelim." dedi İrem ve Kerem'in yanına gitti. "Sonra yine uğrarız size."

"İyi hadi güle güle." dedim el sallayarak. Boran onları yolcu ettikten sonra yanıma gelmişti. Yanaklarımı avuçları arasına alarak "N'oldu?" diye sordu. "Gözlerin niye sulu sulu böyle?"

"Boran ben bir şey öğrendim ama tabi güvenemeyiz de doktora gitmek gerekir en iyisi."

"Hayırdır?"

"Ben test yaptım da.. Hamileyim galiba." dediğimde yüzüme bakakalmıştı. Gözleri parlarken hâlâ yüzüme bakıyordu. Ellerimi yanaklarımdaki ellerine çıkardım. "Boran?" dedim kısık bir sesle.

"Hamile misin?" diye sordu heyecanla. "Miray bak bunun şakası olmaz, cidden mi?" Mal bu vallaha da mal. Cidden ya!

"Cidden." dediğimde "Allah!" diyerek bana sarılıp beni havaya kaldırmış ve döndürmeye başlamıştı. "Boran dur." dedim kahkaha atarken. Hemen durup beni kucağına aldı ve koltuğa oturttu.

"İyi misin?"

"İyiyim." dedim. "Ama sen iyi değilsin."

"Hemen gidelim doktora." dedi yanıma otururken.

"Bakıyorum da sen benden daha çok heyecanlandın sanki." dediğimde gülümsemişti. Kolunu belime sararak beni kendisine doğru çektiğinde başımı göğsüne yaslamıştım. Burasıydı işte en mutlu olduğum yer. Benim evim Boran'dı.

-

Merdivenlerden çıkarken elini belime yerleştirerek bana destek oluyordu. Halbuki daha karnım çıkmamıştı bile. Bırak Miray, yardım etsin işte. Hanımcılık will win. Kata ulaştığımızda Boran kapıyı çalmış ve beklemeye başlamıştık.

Demir kapıyı açtığında bir bana bir Boran'a bakmaya başlamıştı. Sonra geri çekilerek geçmemiz için bize yol verdiğinde eve girmiştik. Hastaneden geldiğimiz için ilk önce ellerimizi yıkamak çok doğru bir şey olurdu.