louder than bombs | taekook ✓

18

merhaba👋

birazzzcık geç geldik evet ama hiç toparlayamadım kafamı :( hala da cok iyi bir durumda sayilmam, burdan uzaklasasim var ama birakamiyorum da 😣 efkarlandim cikolata yiyim 🍫

minnos yorumlarınızı okuyup mutlu olacağım😥

hoseok askimsin sen benim unutma tamam mi cok seviyorum seni manyak💔🐿

iyi okumalar 💘

-

"Hasta!"

Birden omzumdan sertçe ittirilmemle boş bulunarak -yani, beklemediğim bir şeydi- geriye sendeledim, duvara çarpan sırtım acırken kafamı arkaya yaslayıp sızısının dinmesini bekledim bir süre. Bu sırada karşımdaki iki çocuk hala konuşuyordu, dinlemiyordum onları, dinlenecek şeyler söylemiyorlardı.

"Ne utanmaz çıktınız, orada burada öylece gezebiliyorsunuz."

Söylediklerini umursamadım, gerçekten, sadece sırtımın acısına odaklanmıştım ve çok acıyordu, duvardaki sivri bir şey tam omurgama denk gelmiş olmalıydı. Sinirlendim birden. Acıyla kapattığım gözlerimi şimdi sinirle açıp bulutlu gökyüzüne baktım birkaç saniye. O sırada diz kapağıma yediğim tekmeyle kafamı karşımda dikilen çocuğa çevirdim. Dizim de acıyordu ama odaklanmam gerek bu değildi.

"Amacınız ne?" dedim ciddi bir şekilde. Karşımdaki çocuk önce yüzüme baktı, sonra ise kahkaha atmaya başladı. Diğer çocuk tepkisizce duruyordu, neden onun da bana vurmadığını anlamadım.

"Amacım ne mi? Bunu gerçekten soruyor musun?"

Sırtımı yaslandığım duvardan çekip bir adım öne ilerledim. Duvarın pisliği beni rahatsız ediyordu ama o an bunu çok da önemsemedim, sırtım çok acıyordu, dizim sızlıyordu ve hala ne yapacaklarını anlamadığım bu iki çocuk bir şeyler demeye devam ediyorlardı.

"Senin ve sevgilinin yok olmasını istiyorum, anladın mı beni? Bu dünyada sizin gibilere yer yok!" diye bağırıp bir anda yumruğunu havaya kaldırmasıyla hızlı bir şekilde kafamı sağa doğru yatırıp yumruğunu tuttum. Temiz mi kirli mi olduğunu bilmediğim ellerini tutmak midemi bulandırsa da dayak yememek için bunu yapmam lazımdı.

Çocuk yumruğumdan kurtulmaya çalıştığı sırada diğer çocuğun bana yaklaştığını gördüm, yumruğunu tuttuğum çocuğa en sonunda dayanamayıp bir yumruk attığımda geriye sendeleyip dengede kalmaya çalışmıştı. Kızgın bir yüz ifadesiyle bana bakarken diğer çocuk da ona bakıp bana yaklaştı. O da hızlıca yumruğunu havaya kaldırırken ona da aynısını yaptım, yumruğunu tuttum, gözünün çevresine gelebilecek bir yumruk atıp geriye ittirdim. Adrenalin yüzünden hızlanan nefeslerimle karşımda durmuş öylece bana bakan çocuklara baktım. Hiç beklemediğim bir anda ikisinin aynı anda üstüme yürümesiyle yumruklarımı sıktım, biri karnıma geçirdiği yumruğuyla nefesimi keserken diğeri ise yüzüme bir yumruk geçirmişti, bir tanesini üstümden ittirip tekmemle uzaklaştırdım, diğeri tam yüzüme yumruk atacakken bileğinden tutup kolunu ters çevirdim ve o bağırırken sırtına attığım tekmeyle yere düştü, muhtemelen çenesini kaldırıma çarpıp dişlerini de kırmıştı ama cidden o an bunu önemsemedim. Diğer çocuk toparlanmış bir halde bana doğru gelirken ne yapmam gerektiğini düşündüm. Ne yapacağını anlamıyordum, tekrar yumruk atarsa onun da kolunu ters çevirebilirdim, rahatlıkla. Tekme atarsa ayağını tutup onu yere düşürebilirdim. Kafa da atabilirdi tabii, o yapamadan ben karnına yumruk atsam ve yüzüne de dizimi geçirsem ne olurdu?

Son düşündüğüm şeyin gerçekleşeceğini anladığımda tek elim ensesine gidip sertçe tuttu, diğer elimi yumruk haline getirip karnının biraz üstüne sertçe vurdum, nefesinin kesildiğini hissettiğim o an ise ensesindeki elimi daha da sıkarak sağ dizimi kaldırdım ve burnunu denk getirmeye çalışarak hızlıca dizime geçirdim kafasını. Sonra da yere ittirdim tekmemle birlikte.