Motivator
That explains it all. Sa malimit niyang pag-ooffer ng tulong sa akin kung may nahihirapan akong subject. Minsan pa nga ay tutulungan ako gawin no'n kagaya ngayon pero madalas ay siya na ang pinapagawa ko. Nang lahat.
Pero kapag tuturuan niya na ako? Ay talagang mapapanganga ka na lang sa galing. Feeling ko nga ay dati siyang propesor.
Minsan dati tinatanungan ko siya ng sagot ngunit madalang lang noon ang ganoong eksena kapag sadyang may hindi ako pinagtuunang intindihin. At talaga ngang nasasagot niya. Kapag may sagot pa ay e-explain niya rin kung ba't gan'on ang sagot at hahaba na ang impormasyon kahit maikli lang naman ang sagot na hinihingi ko. I'm so proud, my boyfriend's an intelligent ass. Ang swerte ko! Gustong gusto ko siya bugbugin sa halik.
"Anong kinuha mo n'ung college?"
Amid his teaching lesson, nasingit din ang mga kwento niya tungkol sa pag-aaral lalo na n'ung college. He shared some tips pero binabalewala ko 'yun na ikinasisimangot niya, ang sabi ko ang lahat ng sa kanya lang ang gusto kong malaman at marinig.
Syempre nasama na doon ang patotoo na he actually finished his college but iniba na ang pinagtuunang trabaho. That didn't went smoothly because he told me that he don't want to talk too much about it.
He wanted me to be inspired. And he said that whatever be my plans and dreams for the future, he gladly want those too and he'll support me no matter what, that he always got my back in everything. So continue and finished what I've start. No matter how hard and tiring it was.
I was touched. My dreams is his dreams, too. Para bang ngayon lang may nagsabi sa akin niyan, at siya lang ang nagparamdam sa akin ng ganito. Pakiramdam ko napaka espesyal ko, gusto niyang matupad ang mga kagustuhan ko at pangarap ko sa buhay.
The problem is... I have no other dreams.
Except him. Siya lang ang pangarap ko, ang kagustuhan ko, ang kumumpleto at patuloy na kukumpleto sa kulang kong pagkatao. What's bright and crystal clear for me? It's knowing that he's my future.
Wala akong pangarap sa mismong sarili. The moment I fell in love with him made the selfish Gwyneth selfless. Parang gusto kong ibalik ang sinabi niya. Mas gusto kong matupad kung ano ang sa kanya. But he said he's contented. But I know he deserves more. But my love is just so humble and down to earth that he never want to wish anything bigger. I want to bow down to his beautiful soul.
"Ngayon? Di ka ba nahihirapan? Walang gumugulo? Kaya mo pa?" Pagpapaulan niya ng mga tanong.
"... Wala. Kaya pa naman," pagtatakip ko sa katotohanan.
"You can do it, sa pag-aaral. Remember that you can always tell me kung nahihirapan ka." He assured. "I know you're smart. Pakita mo sa akin medal mo ha!" Lumalam nang bahagya ang kislap sa mga mata niya at dinugtungan ang sinabi.
"Or kahit wala ng medal. Important is, natututo ka, para ma-test natin kung natuto ka nga, ikaw naman ang magtuturo sa akin ng natutunan mo next time. Medal? Kahit wala na 'yan. Hindi naman 'yun ang sukatan ng pagiging matalino mo. The knowledge you gained is more significant than any medals or awards. Yung mga "gintong" iyon?" Tinuro niya ang mga medalya sa likod ng salamin sa aparador, "recognitions lang yan, ang importante, ang nandito." Aniya at marahang itinapat iyon sa sentido ko.
BINABASA MO ANG
Gwyneth and Gale
Teen FictionMalamyos na huni ng mga ibon, maingay na sigawan sa utak. Tahimik at kalmadong mga bulaklak, nagwawalang puso sa dibdib na animo'y gustong makaalpas. Hanggang kailan ka magtatago? Hanggang kailan ka tatakbo? Hindi mo mamamalayang sa direksyong iy...