---/ Mean's POV/---
8:55 am
Nakikita ko na ang entrance ng resto na pinapasukan niya. BiniLisan pa niya LaLo ang takbo.
8:56
8:57
8:58
"Morning Mang Andres!" Bati ko kay Mang Andres. Ang guard ng resto.
"Good morning din Mean. DaLian mo at magtimbre ka na agad." Nakangiting sabi ni Mang Andres sa akin.
"Saaavveeee!!!" Sigaw ko ng makapasok at nagmamadaLing nagtimbre ng card ko. Buti na Lang at konti pa Lang ang mga customers ng ganitong oras.
- In -
9:00 am
"Yesssss! CLose! Muntik na akong maLate...hahahahahaha." tumatawa kong sabi. Mukhang tama nga si Nanay. Dapat ko ng dagdagan ang aLarm cLock ko at yung hindi ako takbo ng takbo Lagi tuwing umaga. Mahirap na at baka masira pa ang record ko. Sayang din. Baka magka-award ako. Best in cLose caLL-aLmost Late -but not Late award. Hahahaha.
"At irereport kong Late ka kung hindi ka pa magpapaLit ng uniform mo." Sabi ni ate Rhea. Manager ng Cozy Resto. Ang restaurant kung saan ako nagwowork.
"Morning po Ate Rhea. MagpapaLit na po ako agad kaya pLease po ate wag niyo na pong irereport na muntik na po akong maLate. PLease pLease ate..."
"Oo na oo na. MagpaLit ka na at biLisan mo. Bibigyan Lang kita ng 10-no 5 minutes para magpaLit."
"Yes ate!" NakasaLudo kong sabi at daLi daLing pumunta sa staff room para magpaLit.
Sa staff room ay may Locker at maLiit na tabLe. Agad kong niLagay ang mga gamit ko sa Locker ko at sinuot ang uniform ko. MabiLis syempre ang paLit dahiL 5 minutes Lang bigay ni Ate Rhea.
NagsimuLa na ang akong magtrabaho matapos kong magpaLit. ALangan na tumambay pa ako di ba? Para naman akong tanga nun. As usuaL busy ang resto. Hindi naman kaLakihan ang resto pero masasabi mong okay naman. Ang cute nga ng pLace. Magaganda ang waLL art. May mga paintings din. Mababait at magagaLang ang mga empLeyado ng resto. Tahimik,maganda at reLaxing ang ambiance ng resto. Bagay na bagay na cozy ang name niya. May 2 waiter at mga 3 ding waitress at isa na ako dun. May 2 cashier. May barista sa mini bar(syempre sa bar siya,hindi naman pwede sa kusina at maghugas ng mga pinggan di ba?) Ay ano ba at kanina ko pa binabara ang sariLi ko. Tama na at baka mabaLiw ako-maLi,baLiw na nga paLa ako. Hahahahaha.
Oo nga paLa nakaLimutan kong idescribe ang sariLi ko. UuLitin ko. Mean Rogacion, 21 years oLd, fresh graduate ng kursong HRM. Bakit HRM kinuha ko? Hindi ko din aLam. Nagmini mini Lang ako. Hahahaha. Sa kabutihang paLad naman natapos ko naman siya.
BINABASA MO ANG
Beyond the boundary (Complete)
Ficção GeralThere is aLways a boundary in everything. A boundary between friends and foes. A boundary between truths and Lies. A boundary between Laughters and tears. A boundary between reality and dream. A boundary between hate and Love. This is an early 1970...