---/ Mean's POV /---
Lunes.
Gaya ng dati, madaLing madaLi pa rin ako pagpasok ko sa trabaho. As usuaL, aLmost-Late-but-never-Late ako. Nang maLapit na ako sa pinto,nakita ko papaLabas si Mang Andres.
NaguLat ako ng makita kong medyo maLungkot si Mang Andres.
"Good morning po Mang Andres. Parang medyo maLungkot po tayo ngayon. May probLema po ba?" Tanong ko.
"Good morning din Mean. Mabuti pang pumasok ka na at ng maLamn mo kung bakit." MaLungkot na sabi ni Mang Andres.
Pumasok na ako gaya ng sabi ni Mang Andres. NaguLat ako mg makitang waLang customer sa Loob. Lahat ng empLeyado ay tahimik at nakaupo sa mga bakanteng upuan.
"Good morning everybody!" MasigLa kong bati sa Lahat. NakasaLute pa ako.
"Good morning!"Sabi niLa sa akin.
Nakita ko si Jana at tumabi ako dito.
"Good morning Jana. Anong meron? Bakit sarado ngayon?" Tanong ko kay Jana.
"Good morning Mean. Hindi ko din aLam. Ang sabi ni Ate Rhea umupo Lang tayo." Sagot nito sa akin.
BigLang bumukas ang pinto ng office at Lumabas sina Ate Rhea at Sir Poncio. NaguLat ako ng makita si Sir Poncio Reyes. Ang butihing may-ari ng Cozy Resto. Hindi madaLas pumupunta si Sir Poncio sa resto. DahiL maLaki naman ang tiwaLa nito sa mga tauhan niya at aLam nito na kahit waLa siya doon, maayos ang takbo ng resto. Pumupunta lang ito isang beses sa isang buwan.
Ngunt nagtaka ako ng hindi ko makita si Maam CeLia, ang asawa nito. Sa tuwing pumupunta kasi si Sir Poncio ay Laging kasama nito si Maam CeLia.
"Buti naman at nandito ka na Mean." Sabi ni Sir Poncio.
"Good morning po Sir Poncio."
Parang hindi tama. Mukhang may hindi magandang mangyayari. Masama na ang kutob ko nito.
"ALam kong nagtataka kayo kung bakit sarado ngayon ang resto at ako ay nandito ngayon. Nakikita niyo naman na hindi ko kasama si CeLia di ba?" Sabi ni Sir Poncio.
Tumango ang Lahat sa sinabi nito.
"May sakit ngayon si CeLia at kaiLangan ng maLaking haLaga para sa kanyang operasyon at gamot. ALam niyo naman na itong resto Lang ang negosyo naming mag-asawa. MamaLagi na kami ngayon sa America kasama ng anak namin na doon na nakatira. NakakaLungkot man, pero isasara na namin ang resto. Hindi din namin gusto ito, pero kaiLangan namin gawin. NapamahaL na kayo sa amin. Pasensya na at bigLaan. Pero wag kayong mag-aLaLa. Ibibigay namin ang sweLdo niyo ng buwan na ito." MaLungkot na sabi ni Sir Poncio.
BINABASA MO ANG
Beyond the boundary (Complete)
General FictionThere is aLways a boundary in everything. A boundary between friends and foes. A boundary between truths and Lies. A boundary between Laughters and tears. A boundary between reality and dream. A boundary between hate and Love. This is an early 1970...