Game of Time {Tom Riddle/Tomione} √

24|We Lose

"Buna inanamıyorum."

Draco Nimbus 2000'ini yere bırakarak derin bir nefes alırken elini yavaşça ensesine koyarak başını hareket ettirdi.Sarı saçları terlemesi nedeniyle ensesine yapışmış göğsü ise hızla inip kalkıyordu.Alt dudağını ısırarak başını sırtını yasladığı duvara yasladı ve derin bir nefes aldı.Ter damlaları boynundan inerek Quidditch kıyafetinin içinde yol izlemeye devam ediyordu.Dizinde hissettiği elle sola dönerken nefesini seslice dışarı verdi.Tom dikkatle ona bakıyordu.Başını tekrar duvara yaslayarak gözlerini yumdu.

"Kaybettik."

"Evet biliyorum."

Draco gülümseyerek genç adama döndü.Mavi gözleri yorgunlukla yeşil irislere bakıyordu.

"Şaşırmışa benzemiyorsun."

Tom omzunu silkerek tıpkı Draco gibi sırtını duvara yaslarken derin bir nefes aldı.Maç sırasında taktığı Slytherin atkısı hala boynundaydı.

"Madam Hooch düdüğü çaldığı anda kaybedeceğimizi anlamıştım.Hufflepuff oldukça iyi hazırlanmıştı.Yüz ifadeleri ve hareketlerinden kendilerinden ne kadar emin oldukları anlaşılıyordu."

Draco anladığını belirtircesine başını sallarken Draco yavaşça ayağa kalktı.

"Yemek birazdan başlayacak.Ben üzerimi değiştirerek size yetişirim."

Tom başını anladığını belirtircesine sallayarak ayağa kalkarken büyük adımlarla Büyük Salon'a doğru ilerledi.Dört masanın da öğrencileri yüksek sesle ve hararetli bir şekilde konuşuyordu.Anlaşılan maçın adrenali hala devam ediyordu.Tom yüzünü buruşturmamak için kendini zor tuttu.Gürültülü ortamlar onu gerçekten rahatsız ediyordu.Büyük adımlarla geri dönerek kütüphaneye doğru ilerlemeye karar verdi.Rafların arasında yaptığı küçük gezintiden sonra masaları incelerken gözüne çarpan Pancy Parkinson nedeniyle sağ kaşı istemsizce havalanmıştı.Slytherin'li kız dikkatle elindeki kitabı okuyor ve masanın üzerindeki parşömene bir şeyler yazıyordu.Tom onun İksir ödevini yaptığını düşünerek boş bir masaya otururken elindeki kitabı yavaşça masaya bıraktı.

Kaç dakika ya da saat kütüphanede kaldığından emin değildi ancak başını kaldırarak etrafına bakındığında kütüphanede tek kaldığını görmek saatin oldukça geç olduğunu anlamasına yardımcı olmuştu.Yavaşça ayağa kalkarak elindeki kitabı rafına geri koyarken ağır adımlarla kütüphaneden ayrıldı.Rüzgarı umursamadan bahçeye doğru ilerlerken görünmeyeceğinden emin olduğu bir ağacın arkasına geçmiş ve yere oturmuştu.Gözlerini yavaşça yumdu.

İçindeki diğer benliğini bulmak amacıyla zihninin kapılarını tek tek aralıyor ve geri kapatıyordu.Kendini koyu bir karanlıkta bulurken aşina olduğu kırmızı gözleri fark etti.Yeşil irisleri hızla aralanırken derin bir nefes aldı.Bulmuştu.Gözlerini bahçede gezdirdi yavaşça.Yeşil irisleri başka bir ağacın arkasında gördüğü karartıyı yakalarken hızla doğrularak o yöne doğru ilerlemeye başlamıştı.Cevabı ondan bir kaç adım uzaklıkta olabilirdi.

Voldemort'un yok olduğundan her ne kadar emin olsa da doğru gitmeyen bir şeylerin olduğunun uyarısını veren düşüncesi doğruydu.Eline dolanan başka bir el hissederken hızla arkasına döndü.

"Bu saatte burda olmaman gerekiyor.Neredeyse tüm öğrenciler yatakhanelerine döndü."

Tom elini Pansy'nin elinden sertçe çekerken tekrar arkasına döndü.Gördüğü karartı artık orada değildi.Sinir hücrelerinin her birinin harekete geçtiğini hissederken hırsla dilini alt dudağında gezdirdi.Aptal bir kız yüzünden cevabını kaçırmış olabilirdi az önce.Yeşil irisleri öfkeyle parıldarken Pansy'ye dikti gözlerini.Genç kız bir kaç adım gerilemişti.

"Senin aptal okul kurallarını takmadığını ikimizde biliyoruz ve ani bir istekle beni bu kurallardan biri için rahatsız ettin."

Pansy derin bir nefes aldı.Tom konuşmaya devam ediyordu.Genç adamın sesi oldukça tehditkar bir şekilde çıkıyordu.Pansy ürperdiğini hissetti.

"Pansy Parkinson.Aptal gibi mi gözüküyorum?"

Pansy hızla başını olumsuz anlamda salladı.Nedensiz bir korkunun vücudunu ele geçirdiğini hissedebiliyordu.

"Neyin peşindesin?"

Pansy sıklaşan nefeslerinin arasından cevap verdi.

"Bugün kütüphanede zaman yolculuğu ile ilgili bir kitabı incelediğini gördüm.Oldukça odaklanmış ve ciddi gözüküyordun.Kütüphaneden çıkana kadar seni bekledim ve buraya geldiğinde seni izlemeye devam ettim.Sessiz ve gözlerin kapalı bir şekilde bir şeye odaklanmaya çalışıyordun.Bu dikkatimi çekti."

Tom derin bir nefes alarak parmaklarını siyah buklelerinden geçirdi.Pansy başını eğerken Tom genç kızın omzuna omzu ile hafifçe vurarak kızı arkasında bırakmış ve bahçeden koridora hızlı bir giriş yapmıştı.Adımları boş koridorda yankılanıyordu.

Gördüğü karartının zihninin ona oynadığı bir oyun olup olmadığından emin değildi ancak bir şeylerin varlığını hissettiğinden emindi.Yatakhaneye sessiz bir giriş yaparken başını Draco'nun yatağına çevirdi.Sarışın çocuğun orada olmaması kaşlarını çatmasına neden olurken kendini yavaşça yatağına atmıştı.

Tüm taşların yerine oturduğunu düşündüğü anda başka sorunlar baş gösteriyor ve bu Tom'u hem ruhen hemde fiziken yormaya devam ediyordu.Uyku problemi hala devam etmekteydi.Bulamadığı cevaplar ve kendi ile verdiği bir savaş vardı.Gözlerini yumarak derin bir uyku çekmeyi temenni etti.

Bu sırada Pansy Parkinson ise ağır adımlarla koridorda ilerliyordu.Saçlarını arkaya doğru atarken kollarını bedenine sardı.Gözleri ileri bakmaya devam ediyordu.Verdiği bir söz vardı ve her ne olursa olsun bunu tutacaktı.Yarın güneş ilk ışıklarını gösterdiğinde yapacaklarını teker teker gözden geçirirken derin bir nefes aldı.Tom Riddle hala kendisinin farkında değildi.Genç adamın kırmızı irisleri tekrar zihninde belirirken başını sağa ve sola salladı hızla.Bunu kendisinden o istemişti.Olacaklar hakkında onu önceden uyarmıştı.Bu yüzden sabırlı olması gerekiyordu.Tom Riddle okulda belirdiği ilk günü düşündü.Kırmızı irisler ile ilk o zaman tanışmıştı.Genç adam iki farklı karakter gibiydi. Anlaşılan yeşil irisler ona bakarken olan hiçbir şeyi hatırlamıyordu.

Kısa bir zaman diye düşündü.

Çok kısa bir zaman.

Ardından her şey plana göre ilerleyecekti.

Aksiyon ve kaos severim.

Bu arada neden Hufflepuff? Çünkü Hufflepuff binasındanım hdhsjdnwkdnkwndkq bu yeterli bir neden xjnsjdnssknskwndks

Düşüncelerinizi belirtmeniz dileğiyle.

Görüşmek üzere.